Για τα δειλά βήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα του διαχωρισμού Κράτους- Εκκλησίας ρωτήθηκε από το Politik ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στην 84η ΔΕΘ.
Του Γιάννη Συμεωνίδη
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραδέχθηκε ότι κανείς θα πρέπει να επιλέγει πόσες μετωπικές συγκρούσεις θα κάνει, αν και υποστήριξε πως είναι πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία όσοι επιθυμούν το διαχωρισμό και υποσχέθηκε πως θα τον προχωρήσει με πιο γοργά βήματα όταν θα επιστρέψει στην εξουσία.
Παραλλήλως, παραδέχθηκε ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα, την ίδια ώρα που κατηγόρησε τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη για κυβίστηση και υπαναχώρηση μπροστά στους ακραίους του κόμματός του κα στο επίμαχο ζήτημα.
Ακολουθούν η ερώτηση του Politik και η πλήρης απάντηση του κ. Τσίπρα:
POLITIK: «Κύριε Πρόεδρε, μιας που ξεκινήσατε την αυτοκριτική σας, τη δημόσια αυτοκριτική χθες για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής σας, μήπως θα έπρεπε να συμπεριλάβετε και σε αυτή τα δειλά βήματα που έγιναν κατά τη διάρκειά της για το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας; Γιατί για παράδειγμα αποπέμφθηκε ο τότε Υπουργός Παιδείας, ο Νίκος Φίλης, το Νοέμβριο του 2016 όταν λίγο καιρό πριν εσείς του είχατε βάλει Άριστα 20 για παράδειγμα; Υποκύψατε στην Εκκλησία, στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο; Υποκύψατε στον Πάνο Καμένο; Συνέβη κάτι διαφορετικό;
Και πιο πρόσφατα, πάλι ο κ. Φίλης άσκησε αυτοκριτική στο ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση που κράτησε στο θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στα πτυχία. Το ερώτημά μου είναι αυτό και σας ευχαριστώ, αν συμμερίζεστε την άποψη του κ Φίλη και για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στα πτυχία».
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρω αν άσκησε γι’ αυτό, μάλλον δεν είναι αληθές, αλλά εν πάση περιπτώσει καταλαβαίνω το ερώτημά σας, είναι ενδιαφέρον, είναι κρίσιμο και θ’ απαντήσω.
Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση του εξορθολογισμού των σχέσεων εκκλησίας και κράτους, ίσα-ίσα, θεωρώ ότι μέσα από μια διαδικασία όχι μετωπικής σύγκρουσης, και δε μετανιώνω γι’ αυτό διότι κανείς πρέπει να επιλέγει πόσες μετωπικές συγκρούσεις θα κάνει, στο ίδιο χρονικό διάστημα, αλλά μέσα από μια διαδικασία διαλόγου, και η διαδικασία του διαλόγου περιέχει και το στοιχείο και της σύνθεσης, περιέχει κάποια στιγμή και το στοιχείο του συμβιβασμού, εν τούτοις βρεθήκαμε μπροστά σε μια συμφωνία η οποία ήταν ένα βήμα μπροστά για τη χώρα.
Αναφέρομαι στη συμφωνία που είχα με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τον εξορθολογισμό των σχέσεων κράτους-εκκλησίας, μια συμφωνία η οποία, τέλος πάντων δε θέλω να επαναλάβω όλα της τα σημεία, αλλά άνοιγε ένα δρόμο, ουσιαστικό δρόμο, ξεχωριστών και διακριτών ρόλων. Ενίσχυε την εκκλησία υπό μία έννοια, οικονομικά, ως αυτοδύναμη και αυτόνομη να ελέγχει τα του οίκου της. Και έβγαζε το κράτος και την Πολιτεία στο να είναι απερίσπαστη, στο να μην εμπλέκεται στα της εκκλησίας αλλά έδινε όμως και την προοπτική και η εκκλησία να μην εμπλέκεται στα του κράτους.
Επίσης ανοίξαμε συνταγματική αναθεώρηση, το άρθρο 3. Όλα αυτά επαναλαμβάνω, χωρίς μετωπική σύγκρουση. Θα θυμάστε όμως τί έγινε την επόμενη ημέρα αυτής της ανακοίνωσης, αυτής της συμφωνίας που επήλθε μετά από μια πολυετή διαδικασία διαλόγου, σύνθεσης και συμβιβασμών αλλά και διαφορετικής αν θέλετε στάσης ή θέσης σε μια σειρά από θέματα τα οποία είχαμε.
Την επόμενη ημέρα, όλοι έμειναν έκπληκτοι και βεβαίως και η Νέα Δημοκρατία αρχικά, διά του πρώτου σχολίου του Γραφείου Τύπου της είχε πει ότι είναι μια θετική εξέλιξη και αμέσως, τη μεθεπόμενη, οι ακραίες δυνάμεις εντός της Νέας Δημοκρατίας και εντός της εκκλησίας, τράβηξαν την επίσημη θέση του κόμματος στα άκρα, όπως έκαναν και με το Μακεδονικό.
Και για μικροπολιτικούς λόγους, μικροπολιτικής σκοπιμότητας, δημιούργησαν και υποδαύλισαν ένα κίνημα αντίστασης από τα κάτω στο χώρο της εκκλησίας, σε μια συμφωνία που έδινε μια προοπτική και για την εκκλησία και για την πολιτεία. Εν πάση περιπτώσει, αυτά όλα έχουν καταγραφεί, είναι δεδομένα, ρωτήσατε τη γνώμη μου, σαν την είπα με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια. Θεωρώ ότι δεν έγιναν δειλά βήματα, έγιναν ουσιαστικά βήματα και πιστεύω ότι στα θέματα αυτά κινηθήκαμε στη σωστή κατεύθυνση.
Μπορεί να υπάρχουν άλλες απόψεις στο εσωτερικό μας, είναι φυσικό να υπάρχουν, θα τις συζητήσουμε φυσικά με σεβασμό και με πλουραλισμό όπως πάντα. Από δω και πέρα όμως τί γίνεται: Το γεγονός ότι αυτή η συμφωνία ακυρώθηκε εν τη γενέσει της, παράγει αποτελέσματα και νομίζω ότι την ευθύνη προφανώς και δεν την έχει η πλευρά της πολιτείας για την ακύρωση αυτής της συμφωνίας, την έχει η πλευρά της εκκλησίας.
Η εκκλησία, ενώ αρχικά είχε υπογράψει, απεσύρθη, βεβαίως σέβομαι τις διαδικασίες ότι δεν είναι κι εκεί μονοπρόσωπες, είναι συλλογική η διαδικασία της Ιεράς Συνόδου, όμως αυτό παράγει αποτελέσματα, είναι ένα βήμα προς τα πίσω θέλω να πω.
Η αναγκαιότητα να υπάρξει εξορθολογισμός της σχέσης κράτους-εκκλησίας παραμένει, εγώ θεωρώ ότι αποτελεί και πλειοψηφικό αίτημα στην ελληνική κοινωνία, σας προκαλώ αν θέλετε να ζητήσετε σχετικές δημοσκοπικές μετρήσεις, θεωρώ ότι είναι ο πυρήνας ενός προοδευτικού προτάγματος, είναι από τα ζητήματα στα οποία κρινόμαστε για το κατά πόσο είμαστε προοδευτικοί ή δεν είμαστε προοδευτικοί, και δεν μπορεί να μας λέει η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης ότι είναι προοδευτικός όταν ακολουθεί την πολιτική που ακολουθεί η κα Κεραμέως στα ζητήματα αυτά, θεωρώ λοιπόν ότι εφ’ όσον έγινε αυτό το βήμα πίσω από την πλευρά της εκκλησίας, η επόμενη διακυβέρνηση η προοδευτική του τόπου, θα κινηθεί με μεγαλύτερη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα ώστε αυτό το πλειοψηφικό αίτημα να γίνει πράξη.
