Εξετάζουμε τη διακυβερνητική επιρροή και τον ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Με την συζήτηση γύρω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να βρίσκεται στο προσκήνιο καθώς πλησιάζει η ημερομηνία ανακοίνωσης του υποψηφίου από τον πρωθυπουργό, ο ρόλος του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα της χώρας αναδύεται ξανά ως ένα επίκαιρο ζήτημα. Σε περιόδους κρίσης ή σημαντικών γεγονότων, πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Πρόεδρος σιωπά ή δεν παρεμβαίνει. Αυτή η αναζήτηση οφείλεται εν μέρει στην αγνοούμενη ισχύ του θεσμού σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας.
Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει υποστεί περιορισμούς στις αρμοδιότητές του, ειδικά μετά την αναθεώρηση του 1986, η οποία είχε στόχο να αποτρέψει πιθανές συγκρούσεις με την εκάστοτε κυβέρνηση. Η αναθεώρηση αυτή προήλθε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία επιδίωξε να περιορίσει τις δυνατότητες του Προέδρου, καθώς οι πολιτικές μνήμες από τη Χούντα ήταν ακόμη ζωντανές. Οι πολίτες επισημαίνουν τις εξελίξεις και τις αποφάσεις που ενδέχεται να εξαρτώνται από τη δράση του Προέδρου, όπως η προκήρυξη δημοψηφισμάτων ή η διάλυση της Βουλής.
Ωστόσο, η πλειονότητα των ακαδημαϊκών που εξετάζουν την έννοια του δημόσιου δικαίου συμφωνεί με την αναθεώρηση του 1986, θεωρώντας την σωστή. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο Πρόεδρος δεν μπορεί να έχει έναν καθαρά διακοσμητικό ρόλο, καθώς οι ευθύνες και οι δυνατότητές του δεν περιορίζονται μόνο στην υπογραφή διαταγμάτων.
Ο Πρόεδρος διατηρεί την δυνατότητα να απορρίψει την υπογραφή διαταγμάτων που κρίνει αναγκαίο να αλλάξουν, αν και καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει παρατηρήσει την εφαρμογή αυτής της δυνατότητας. Ο Κάρολος Παπούλιας ήταν Πρόεδρος που υπήρξε αντικείμενο κριτικής για υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του, μετά την κρίσιμη απόφαση να διορίσει τον Λουκά Παπαδήμο στην κυβέρνηση.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
