Τα τελευταία 24ωρα διακρίνω μια έντονη ανησυχία ορισμένων κύκλων αναφορικά με το πόσο δίκαιες και διαφανείς είναι οι διαδικασίες διεξαγωγής των εκλογικών αναμετρήσεων.
Και αναρωτιέμαι, ποιος φοβάται την κρίση της κοινωνίας όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης; Προφανώς εκείνος που έχει κάθε λόγο να είναι προβληματισμένος γιατί τα χρόνια που προηγήθηκαν δεν έπραξε το καθήκον του.
Προς κάθε ανήσυχο και σκεπτικό δημότη, με θεσμική ιδιότητα ή μη, υπενθυμίζω ότι κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι μια γιορτή της Δημοκρατίας. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά και να το παραβλέπει κανένας.
Γιατί, με την ψήφο τους, οι πολίτες δίνουν απαντήσεις στα ζητήματα που τους αφορούν, επιλέγοντας τα πρόσωπα κα τις πολιτικές που τους εκφράζουν καλύτερα. Κρίνουν πρόσωπα, συγκρίνουν προγραμματικές θέσεις και αποφασίζουν ποιος ή ποια είναι εκείνη που μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα το κοινό συμφέρον. Ποιος ή ποια έχει τις ικανότητες, το σχέδιο και τη διάθεση να πάει τον τόπο μπροστά.
Ξεμένουν από «βολικές δικαιολογίες»
Όσοι, λοιπόν, αναζητούν βολικές δικαιολογίες και κατασκευάζουν… άλλοθι, ας γνωρίζουν ότι κριτήριο του κόσμου είναι το συνολικό αποτύπωμα μιας θητείας και όχι η αποσπασματική περίοδος ενός (προεκλογικού) μήνα. Όλα ξεκινούν και καταλήγουν στο παραγόμενο έργο και ως εκ τούτου κανένα δημόσιο πρόσωπο που παράγει έργο, που προσφέρει στην κοινωνία, δεν πρέπει και δεν έχει λόγο να ανησυχεί. Πόσο μάλλον να προσπαθεί να «καλλιεργήσει» κλίμα.
Σε τελική ανάλυση είναι άδικο να φοβάται κάποιος ότι οι εκλογές μπορεί να «αγοράζονται». Η συγκεκριμένη θεώρηση των πραγμάτων, πρώτα από όλα, υποτιμά το εκλογικό σώμα και προσβάλλει τον πυρήνα της Δημοκρατίας μας. Πρόκειται για ένα έωλο επιχείρημα το οποίο στερείται σοβαρότητας. Παράλληλα είναι η απόλυτη απόδειξη πως ο φόβος της ήττας έχει κυριεύσει τους εκφραστές του παλιού. Έχω τονίσει πολλές φορές ότι κάθε νέα προσπάθεια που ξεκινά διακρίνεται από την ορμή και τον ενθουσιασμό. Όταν, δε, συνοδεύεται από την ικανότητα, τις ρεαλιστικές προτάσεις και την επιθυμία της προσφοράς, τότε γίνεται «κύμα» που μπορεί να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του.
Και αναρωτιέμαι ξανά, ποιος έχε λόγους να φοβάται την κρίση της κοινωνίας ενόψει κάλπης;
Δείτε επίσης: Δημητρακόπουλος: H Εύα Καϊλή αισθάνεται προδομένη από τον Φραντσέσκο Τζιόρτζι
