Αναφορά στις αδιευκρίνιστες περιπτώσεις ατιμωρησίας του Πολυτεχνείου και στις συνέπειες των βιαιοπραγιών εκείνων των ημερών. Ο Δημήτρης Κυριακόπουλος ήταν οικοδόμος από τα Καλάβρυτα και συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς και να αναζητήσω βοήθεια στο σπίτι του για να αποφύγει τη σύλληψη. Δυστυχώς, κατέληξε πριν φτάσει στο νοσοκομείο, με τη νεκροψία να επιβεβαίωσε σοβαρές βλάβες. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δράστες ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν ή τιμωρήθηκαν, παρά τη σοβαρότητα των πράξεών τους.
Ο 22χρονος Διομήδης Κομνηνός, ανταγωνιζόμενος για να βοηθήσει τους τραυματίες, δέχθηκε άμεσες πυροβολισμούς από αστυνομικούς και υπέστη θανάσιμο τραυματισμό. Η 22χρονη Τόριλ Маργкρέτε Ένγκελαντ από τη Νορβηγία, που επίσης βρέθηκε στο Πολυτεχνείο, δολοφονήθηκε, και πάλι, οι αυτουργοί παρέμειναν ατιμώρητοι.
Καθώς οι αγώνες και οι διαδηλώσεις συνεχίζονταν, πολλοί εργαζόμενοι και φοιτητές βρέθηκαν να υποφέρουν από τη βία των δυνάμεων ασφαλείας, με την ευθύνη των φρικαλεοτήτων να παραμένει αβέβαιη και οι δράστες να διαφεύγουν της δικαιοσύνης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μερικοί αξιωματούχοι που αναγνωρίστηκαν για τα εγκλήματά τους δεν καταδικάστηκαν επαρκώς.
Αρκετές οδυνηρές αναμνήσεις παραμένουν, ενισχύοντας το αίσθημα αδικίας για τους χιλιάδες θύματα. Ο αυταρχισμός και η βία έχουν ρίζες που εκτείνονται πολύ πίσω στην ελληνική ιστορία και αποτελούν κληρονομιά που συνεχίζει να αγγίζει τις σύγχρονες κοινωνίες.
