«Δυστυχώς, δεν προχωρά, με την ταχύτητα που χρειάζεται, ο οικολογικός μετασχηματισμός της οικονομίας και της κοινωνίας, η πορεία για πιο κλιματικά ανθεκτικές κοινωνίες. Και, δυστυχώς, δεν είναι ακόμη για όλους ξεκάθαρο και αποδεκτό ότι χρειάζεται πλήρης αλλαγή του αναπτυξιακού μας μοντέλου», τόνισε ο τομεάρχης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σωκράτης Φάμελλος, κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του στο Συμβούλιο της Ευρώπης, με θέμα το νομικό καθεστώς των κλιματικών προσφύγων.
«Oι νέοι άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη περιμένουν πολλά από εμάς και μας φέρνουν αντιμέτωπους με την ίδια ερώτηση. Κάνουμε ό,τι πρέπει, όσο γρήγορα πρέπει για την κλιματική κρίση; Η απάντηση είναι δυστυχώς όχι, όχι ακόμη. Η κλιματική κρίση εξελίσσεται ραγδαία, υπάρχουν δεσμεύσεις, αλλά όχι πραγματική δράση. Η κρίση επιταχύνεται περαιτέρω από αρνητικές εξελίξεις, όπως π.χ. οι πυρκαγιές του Αμαζονίου,» σημείωσε ο κ. Φάμελλος. Και συνέχισε: «Κανένας δεν πρέπει να μείνει πίσω και αυτή η αρχή πρέπει να είναι η βάση, τόσο για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης όσο και για το θέμα των κλιματικών προσφύγων».
Ο τομεάρχης Περιβάλλοντος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρθηκε ειδικότερα στις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στην περιοχή της Μεσογείου, η οποία είναι και μία από τις πιο ευπαθείς περιοχές του πλανήτη. Σημείωσε ότι η Ευρώπη οφείλει να προετοιμαστεί για νέες ροές ανθρώπων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, ενώ τόνισε ότι η κλιματική κρίση και η βίαιη μετάβαση της παγκόσμιας οικονομίας, αναμένεται να μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου.
«Από την άλλη, στο εσωτερικό κάθε χώρας, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με νέες ανισότητες. Η δίκαιη μετάβαση αποτελεί ένα δικαίωμα που αφορά πρωτίστως τις περιοχές που οι οικονομίες τους εξαρτώνται από τα ορυκτά καύσιμα αλλά, σχετίζεται ακόμη με το κόστος της ενέργειας, το οποίο θα πρέπει να επιμεριστεί δίκαια», σημείωσε.
Ο κ. Φάμελλος στάθηκε, στο τέλος της ομιλίας του, στα εξής σημεία:
– Στον στόχο μείωσης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στο πλαίσιο ενός νέου μοντέλου βιώσιμης ανάπτυξης, με επίκεντρο την ανακατανομή πόρων
– Στην ανάγκη συστηματικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών, ώστε να σχεδιάσουμε κλιματικά θωρακισμένες υποδομές, ευέλικτες φυσικές λύσεις, μέσω της μεταφοράς τεχνολογίας και γνώσης, καθώς και τη συνεργασία στον τομέα της πολιτικής προστασίας.
Τόνισε, τέλος, ότι η διεθνής κοινότητα δεν είναι ακόμη έτοιμη να αντιμετωπίσει τα νομικά θέματα που σχετίζονται με τον εκτοπισμό πληθυσμών για περιβαλλοντικούς λόγους ή λόγω των φυσικών καταστροφών που προκαλεί η κλιματική κρίση.
