Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πλέον ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από σήμερα τελειώνουν τα «με λένε Στέφανο και έχω να σας πω κάτι» και αρχίζει η δουλειά. Το «κάτι» δηλαδή πρέπει να μετουσιωθεί σε πολιτική πρόταση.
Γράφει ο Δημήτρης Κετικίδης
Αυτό που κατάφερε ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πραγματικά απίστευτο. Εμφανίστηκε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, σκόραρε και πήρε το πρωτάθλημα. Εκεί που ουδείς γνώριζε για την ύπαρξή του, ξαφνικά… εν δυνάμει πρωθυπουργός. Δεν το λες και λίγο.
Πολιτικά υστερεί ή έτσι δείχνει – τουλάχιστον προς το παρόν – σε σχέση με την Αχτσιόγλου. Όχι, λόγω ανικανότητας, αλλά καθαρά και μόνο λόγω απειρίας. Ένας «αζύμωτος» ακόμη πολιτικός όμως αναμετρήθηκε με την πρώην υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και κατάφερε να αλλάξει σελίδα στο κόμμα. Μπορεί μέχρι τώρα να είναι ανέτοιμος, αλλά αυτό μέρα με τη μέρα φτιάχνεται.
Ο Κασσελάκης έχει απόλυτη γνώση του τι μπορεί και τι δε μπορεί να κάνει ως νέος στον στίβο της πολιτικής, και αυτό φάνηκε στην προεκλογική του εκστρατεία. Επένδυσε στο κομμάτι που το έχει δηλαδή στην επικοινωνία, και τους πήρε τα πάντα χωρίς να δυσκολευτεί και ιδιαίτερα.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ όχι απλώς παρέμεινε στο γήπεδό του, αλλά έπαιξε και άριστα. Την ώρα που η Αχτσιόγλου του ζητούσε επιτακτικώς debate κάνοντάς τον να φανεί ο πολιτικός της εχθρός, εκείνος φρόντιζε να περάσει το μήνυμα της ενότητας. Άφηνε να εννοηθεί ότι είμαστε συμπαίκτες και όχι αντίπαλοι και προσπαθούσε να στείλει το μήνυμα ότι στόχος είναι η δεξιά και όχι ο ίδιος. Στο «κάνε πέρα» που του έλεγε ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ, απαντούσε «πάμε μαζί» ως άλλος Γιώργος Παπανδρέου.
Μια βόλτα στο Twitter να κάνει κανείς, θα διαπιστώσει τη δύναμη του περιβόητου «sms της Αχτσιόγλου στον Τσίπρα», ακόμη κι αν αυτό δε στάλθηκε ποτέ. Ο ίδιος ο Τσίπρας να βγει και να πει ότι δεν τον υπονόμευσε κανείς, ότι ο Τζανακόπουλος μετά τις εκλογές ήταν στο σπίτι του και κοιμόταν και δεν του κλείδωσε την πόρτα του γραφείου, στη συνείδηση του κόσμου έχει αποθηκευτεί το αντίθετο κι αυτό δεν αλλάζει. Για τους ψηφοφόρους δηλαδή, η Αχτσιόγλου ανήκει στο team που «έφαγε» τον Τσίπρα. Τέλος. Δεν ξέρω αν πρόκειται για συνωμοσιολογία ή όχι, ξέρω όμως ότι την αντίδραση την καρπώθηκε ο Κασσελάκης.
Το συμπέρασμα που έχω βγάλει μετά απ’ αυτό είναι ένα. Στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν υπήρχε μηχανισμός για πραγματική εκλογική μάχη στη μετά Τσίπρα εποχή όποτε κι αν αυτή ερχόταν. Εκεί που όλα κυλούσαν χωρίς ενδιαφέρον με την Αχτσιόγλου να παίζει μόνη της, εμφανίζεται ξαφνικά ένας ωραίος τύπος από την Αμερική και λέει «ναι καλά!» και παίρνει τα κλειδιά του κόμματος. Μια πρώην υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ένας πρώην υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης και ένας πρώην υπουργός Οικονομικών δεν μπόρεσαν να «χτίσουν» την εικόνα τους κι αυτό λέει πολλά.
Μένει να φανεί αν το «δε θα σας προδώσω ποτέ» του Κασσελάκη είναι συμβόλαιο, ή είναι ακόμη ένα «εμείς θα βαράμε το νταούλι κι αυτοί θα χορεύουν».
Δείτε επίσης: Ο Στ. Κασσελάκης ήρθε από την Αμερική και έχει κάτι να πει: «Είμαι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης»
