Στέφανος Κασσελάκης: Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ είναι αβέβαιο, αλλά όχι καταδικασμένο

Στέφανος Κασσελάκης: Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ είναι αβέβαιο, αλλά όχι καταδικασμένο

Με ένα άρθρο του στην εφημερίδα Documento, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης, παρεμβαίνει στις εσωκομματικές εξελίξεις, δηλώνοντας ότι θα είναι παρόν στην μάχη των πολλών απέναντι στην ολιγαρχία που υπερασπίζεται μία διεφθαρμένη κυβέρνηση σε αποδρομή. Αποφεύγει όμως να ξεκαθαρίσει ρητώς εάν θα διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος.

Ο κ. Κασσελάκης αρχικά απορρίπτει τις εισηγήσεις να διεκδικήσει νομικά τα δικαιώματά του, δηλώνοντας: «Η απόφαση ήρθε αυτόματα: Δε θα πληγώσω τον λαβωμένο κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αγώνας θα είναι πολιτικός. Πολιτικός, καθαρός, έντιμος, με το δίκιο στο φως».

Αναφερόμενος στην απόφασή του να μην προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος, σημειώνει: «Δεν άφησα μία στρωμένη ζωή και καριέρα στις ΗΠΑ για να έρθω να ζητήσω από βουλευτές να με ακολουθήσουν και να κάνω ό,τι έκαναν άλλοι: να μικρύνω τον ΣΥΡΙΖΑ. Άφησα τη ζωή μου για να υπάρξω μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, για να βοηθήσω με όλες μου τις δυνάμεις να μεγαλώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.»

Με αναδρομή στο 2019, τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ηττάται, αφού η εκλογική του δύναμη παραμένει σε υψηλά επίπεδα: «Το μήνυμα ήταν σαφές και ήταν προσωπικό προς τον Αλέξη Τσίπρα: ‘Άλλαξέ τα όλα στο κόμμα και έλα ξανά… το αίτημα παραμένει από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ίδιο: ‘Άλλαξέ τα όλα’. Κι αυτό είναι τόσο ηχηρό που δεν σου επιτρέπει να λιποτακτήσεις».

Αναγνωρίζει τη δύσκολη κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας: «Είναι η παρακμή του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι. Είναι το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ; Είμαι πεπεισμένος πως όχι, γι’ αυτό είμαι εδώ». Προσθέτει ότι το κόμμα για να πετύχει πρέπει να γίνει κυβερνητικό και να έχει όραμα, επισημαίνοντας την ανάγκη να ενώσουν οι δύο αυτοί πόλοι. «Έχει έρθει ο καιρός να ενώσουμε τους δύο αυτούς πόλους. Αυτό όμως απαιτεί τεκτονικές αλλαγές στις οποίες μπορεί να είναι πρωταγωνιστής μόνο ο ίδιος ο προοδευτικός κόσμος».

Τέλος, υπογραμμίζει τη σημασία του οράματος μιας Σύγχρονης Αριστεράς απέναντι στην οικονομική ολιγαρχία και τη διεφθαρμένη κυβέρνηση, ενώ αναφέρεται στην τιμή που έχει να είναι κανείς στρατιώτης σε αυτή τη μάχη: «Κι όσοι ρωτούν, ξεχνούν ότι η μεγαλύτερη τιμή είναι να είσαι στρατιώτης μέσα σε έναν κόσμο που αγωνίζεται για να κάνει τη ζωή του καλύτερη».

©

Loading