“Κατώτερη των περιστάσεων εμφανίστηκε η Ευρώπη” όσον αφορά το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, υποστηρίζει σε δήλωσή του ο αρμόδιος τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιώργος Ψυχογιός.
Ο τομεάρχης Μετανάστευσης και Ασύλου του ΣΥΡΙΖΑ προσθέτει ότι “η Ευρώπη υποκύπτει στις πιέσεις των ακροδεξιών και των κρατών του Βίσεγκραντ, σημειώνοντας παράλληλα: “υποχρεωτική αλληλεγγύη αλλά όχι υποχρεωτικός μηχανισμός μετεγκατάστασης, ούτε δημοσιονομικές και χρηματοδοτικές κυρώσεις για όσους αρνούνται να επιμεριστούν την ευθύνη”. Ο κ. Ψυχογιός αναφέρει ακόμη στην ανακοίνωσή του ότι “οι χώρες υποδοχής και κυρίως η Ελλάδα μετατρέπονται με την σφραγίδα της Επιτροπής σε “ασπίδες” που θα πρέπει να ολοκληρώνουν την συνοριακή διαδικασία για όλους – με ελάχιστες εξαιρέσεις – εντός 12 εβδομάδων, μια διαδικασία που η Επίτροπος Γιόχανσον χαρακτήρισε ως πολιτική αποτροπής”.
Ακολούθως ασκεί κριτική στην ελληνική κυβέρνηση καταλογίζοντάς της ευθύνες “γιατί απέρριψε την δουλειά που είχε γίνει επί ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση μετώπου των χωρών πρώτης εισόδου όλης της Μεσογείου, επιλέγοντας να σχηματίσει συμμαχία μόνο με τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου και μόνο στη λογική της “ασπίδας της Ευρώπης” αποδυναμώνοντας έτσι την διαπραγματευτική ισχύ των επιχειρημάτων”.
Επίσης, προσθέτει, “ουδέποτε η κυβέρνηση ζήτησε νέο πρόγραμμα μετεγκατάστασης, ενώ οι ευρωβουλευτές της δεν υπέγραψαν καν την επιστολή 169 συναδέλφων τους για αποσυμφόρηση της Ελλάδας και αναλογική κατανομή της ευθύνης στο προσφυγικό. Χρειάζεται περισσό θράσος και περισσή υποκρισία η κυβέρνηση να διατείνεται τώρα, δια του κου Κουμουτσάκου, ότι θα θέσει στη συνέχεια (!) ζήτημα υποχρεωτικών μετεγκαταστάσεων.
Το μόνο σημαντικό που ακούσαμε ήταν η πρόβλεψη για ανεξάρτητο μηχανισμό παρακολούθησης των διαδικασιών στα σύνορα ώστε να μην γίνονται βίαιες επαναπροωθήσεις, αλλά κι αυτό μόνο ως αναφορά χωρίς να διευκρινίζεται ποιος φορέας και πώς θα κάνει την επιτήρηση”. Καταλήγοντας υποστηρίζει ότι “τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα για τις χώρες πρώτης υποδοχής που μετατρέπονται και επίσημα σε αποθήκες ψυχών”, ενώ η Ευρώπη μετατρέπεται σε “μια Ευρώπη των λίγων, κλεισμένη στο καβούκι της μακριά από τις αξίες και τις βασικές αρχές της που ήταν αυτές που την οδήγησαν στην ανάπτυξη, την κοινωνική συνοχή και την ποιότητα ζωής κατά τις προηγούμενες δεκαετίες”.
