Του Γιάννη Χαβιανίδη
Το ότι η Ευρώπη δεν πατάει γερά στα πόδια της είναι κάτι που φαίνεται από… απόσταση. Το ίδιο ισχύει και για το γεγονός ότι η ιδέα της αλληλεγγύης, πάνω στην οποία βασίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, δοκιμάζεται στην πράξη από την αρχή της οικονομικής κρίσης. Και μπορεί από το τελευταίο Eurogroup να βγήκε “γκρίζος” καπνός, ωστόσο τα αίτια που “ράγισαν” την ενότητα της ΕΕ είναι συγκεκριμένα.
Το μεγαλύτερο “αγκάθι” των προηγούμενων ημερών αφορούσε τους τρόπους ενίσχυσης των οικονομιών των κρατών της Ευρωζώνης.
-Η πρώτη διαφωνία ήταν για τη χρηματοδότηση με περίπου 100 δισεκατομμύρια ευρώ για τη στήριξη της εργασίας και της απασχόλησης, το Πρόγραμμα SURE της Κομισιόν.
-Η δεύτερη σχετιζόταν με τη χρηματοδότηση, με περίπου 200 δισεκατομμύρια ευρώ, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για μόχλευση, ώστε να υπάρχει ρευστότητα στην οικονομία της Ευρώπης.
-Η τρίτη τη χρηματοδότηση, με 240 δισεκατομμύρια ευρώ, περίπου 2% του Α.Ε.Π., για κάθε κράτος-μέλος από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, τον ESM.
Αθροιστικά, το παραπάνω πακέτο κόστιζε περίπου 540 δισεκατομμύρια ευρώ, με την εκκρεμότητα που χώριζε τα κράτη-μέλη να είναι ο μηχανισμός που θα επέτρεπε τον φθηνό δανεισμό.
Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης -όπως διατυπώθηκε στην επιστολή προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που υπέγραψε ο πρωθυπουργός μαζί με άλλους οκτώ ηγέτες- ήταν εξαρχής υπέρ του ευρωομολόγου.
Βασική θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας των χωρών ήταν ότι η μόνη προϋπόθεση που πρέπει να υπάρχει για το δανεισμό από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας θα αφορά την τήρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών και τη χρήση των χρημάτων αυτών για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Καμία άλλη προϋπόθεση. Και εκεί καταγράφηκαν σημαντικές διαφωνίες το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
2020 όπως… 1929
Διαφωνίες που είχαν ως αφετηρία την εύλογη ανησυχία ότι οι κλυδωνισμοί στην οικονομία ξεπερνούν την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, θυμίζοντας έντονα ημέρες ανάλογες του κραχ του 1929. Για αυτό και πολλοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η ζημιά του κορονοϊού στην οικονομία συνιστά ασύμμετρη απειλή με συμμετρικά χαρακτηριστικά που δεν πλήττει μόνο τη δημόσια υγεία και την παραγωγή, αλλά και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Στην κυβέρνηση, πάντως, κρατούν χαμηλά την μπάλα, καλλιεργώντας ένα γενικευμένο κλίμα ασφάλειας. Μάλιστα, όπως τόνισε ο υπουργός Ανάπτυξης, Άδωνις Γεωργιάδης, θα συσταθεί επιτροπή μεταξύ των υπουργείων Οικονομικών και Ανάπτυξης, αποστολή της οποίας θα είναι να δέχεται αιτήματα από επιχειρήσεις που έχουν χτυπηθεί από την κρίση, έχουν μεγάλη πτώση τζίρου, αλλά δεν είναι στους ΚΑΔ.
«Stop» στις μειώσεις αποδοχών
Επιπρόσθετα, στις δημόσιες παρεμβάσεις του ο κ. Γεωργιάδης επισημαίνει πως η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να γίνουν μειώσεις αποδοχών με δικαιολογία τον κορονοϊό, υπενθυμίζοντας ότι τα διάφορα προστατευτικά μέτρα που θα λάβει κάθε επιχείρηση που πλήττεται έχουν ως δικλείδα ασφαλείας ότι ο επιχειρηματίας θα πρέπει να διατηρήσει τον αριθμό των εργαζομένων και τους μισθούς στα ίδια επίπεδα με προ κρίσης.
