«Κανένας μας μόνος του δεν μπορεί». Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει ο Θεόφιλος Ξανθόπουλος, σε συνέντευξη που παραχωρεί στην politic.gr, ως προς το αν η αντιπολίτευση μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Συνέντευξη στον Γιάννη Συμεωνίδη
«Η κοινωνία απαιτεί τη συνεργασία, ζητάει να τα βρούμε και δεν θα μας συγχωρήσει παλινωδίες και καθυστερήσεις. Η πολιτική, όπως και η ζωή, δεν ανέχεται τα κενά και, εάν δεν ανταποκριθούμε εμείς, η κοινωνία θα στραφεί σε άλλες λύσεις», μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο βουλευτής Δράμας και τομεάρχης Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Ως προς το κόμμα του, εκτιμά πως η πτωτική δυναμική σταμάτησε με την αλλαγή ηγεσίας και την αποκατάσταση της εσωκομματικής ηρεμίας. Παραδέχεται, ωστόσο, απώλεια της αξιοπιστίας του και την επιφύλαξη που δείχνουν οι πολίτες στην επανεκκίνηση που γίνεται.
Σε σχέση με τη Νέα Αριστερά, ο κ. Ξανθόπουλος παρατηρεί πως πρόκειται πλέον για ένα νέο κόμμα, άρα μόνον πολιτική συνεννόηση και σύγκλιση απόψεων μπορεί να υπάρξει κι όχι απλή επιστροφή.
Αναφορικά, εξάλλου, με την άνοδο της ακροδεξιάς, ιδίως στη βόρεια Ελλάδα, επισημαίνει πως εύκολα ο κόσμος απομακρύνεται από τα κόμματα που άσκησαν εξουσία και θέλγεται από τις ακροδεξιές φωνές, οι οποίες δίνουν απλοϊκές απαντήσεις στα σύνθετα ερωτήματα, που θέτει η σύγχρονη πραγματικότητα: «Καθήκον, όμως, δικό μας είναι να αντιπαρατεθούμε ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά στο κλίμα που φαίνεται να κυριαρχεί και να αναδείξουμε τις αξίες της Αριστεράς».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη Ξανθόπουλου:
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ήταν δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές και πρώτο στους νέους, μολονότι τον περασμένο Ιούνιο επικρατούσε εσωκομματική ένταση. Μερικούς μήνες αργότερα κι ενώ, στην επιφάνεια τουλάχιστον, επικρατεί εσωκομματική νηνεμία βρίσκεται δημοσκοπικά στην έκτη θέση. Τι φταίει;
Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. δεν έχει αφετηρία τις πρόσφατες Ευρωεκλογές αλλά ανατρέχει πολύ νωρίτερα. Το αποτέλεσμα των διπλών εκλογών του ‘23 υπήρξε μια διπλή εμφατική ήττα για το κόμμα μας. Όντας αξιωματική αντιπολίτευση το διάστημα 2019-2023 παρέμεινε μεν σ’ αυτήν την θέση αλλά έχασε πολύ μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων και περιορίσθηκε στο 18%. Απ’ το σημείο αυτό άρχισε το καθοδικό σπιράλ, που έφθασε στα σημερινά επίπεδα. Θυμίζω την παραίτηση του χαρισματικού ηγέτη Α. Τσίπρα, την πρώτη διάσπαση της Κ.Ο., που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της Νέας Αριστεράς, την δεύτερη διάσπαση με την ανεξαρτητοποίηση βουλευτών, που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια και αυτής ακόμη της θέσης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Η εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου, η παρουσία περίπου 70.000 μελών στις εκλογές και η εσωκομματική ηρεμία που ακολούθησε, σταθεροποίησε τον ΣΥΡΙΖΑ σε χαμηλά ποσοστά βέβαια αλλά ανέκοψε την πτωτική πορεία. Άρα, για να συμπυκνώσω την απάντησή μου, η πτωτική δυναμική που παρουσίασε το Κόμμα μας σταμάτησε με την αλλαγή ηγεσίας και την αποκατάσταση της εσωκομματικής ηρεμίας. Μένει τώρα να δούμε εάν ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. θα μπορέσει να ανακάμψει με δεδομένη την απώλεια της αξιοπιστίας του και την επιφύλαξη που δείχνουν οι πολίτες στην επανεκκίνηση του κόμματος.
Επιστροφή της Νέας Αριστεράς στο ΣΥΡΙΖΑ ή νέο σχήμα- ομπρέλα; Τι προκρίνετε; Η Πλεύση Ελευθερίας και το ΜέΡΑ 25 έχουν θέση στο προοδευτικό μέτωπο;
Σε ό, τι αφορά στη Νέα Αριστερά έχω δηλώσει πάμπολλες φορές ότι αποτελεί πλέον ένα νέο κόμμα, έχει κάνει ιδρυτικό συνέδριο, έχει Κ.Ε. & Γραμματέα, άρα μόνον πολιτική συνεννόηση και σύγκλιση απόψεων μπορεί να υπάρξει και όχι απλή επιστροφή. Ναι μεν οι βουλευτές/τριες αποχώρησαν εξ αιτίας της παρουσίας του Σ. Κασσελάκη στην προεδρία του κόμματος αλλά μόνον η αποχώρηση Κασσελάκη δεν είναι δυνατόν να σηματοδοτήσει την επιστροφή τους, εφόσον πια μιλάμε για άλλο κόμμα, όπως προανέφερα. Τώρα σε ό, τι αφορά στο προοδευτικό μέτωπο, κατά την άποψή μου, δεν αποκλείεται κανείς εκ των προτέρων. Το θέμα είναι ποιοι έχουν την διάθεση να ξεπεράσουν μικρομεγαλισμούς, εκ των υστέρων δικαιώσεις και επιβεβαιώσεις και να βαδίσουμε μαζί τον δύσκολο, οπωσδήποτε, δρόμο της σύγκλισης. Η κοινωνία απαιτεί τη συνεργασία, ζητάει να «τα βρούμε» και δεν θα μας συγχωρήσει παλινωδίες και καθυστερήσεις. Η πολιτική, όπως και η ζωή, δεν ανέχεται τα κενά και, εάν δεν ανταποκριθούμε εμείς, η κοινωνία θα στραφεί σε άλλες λύσεις.
Πόσο κοντά ή μακριά βλέπετε τις εκλογές; Ποιες θεωρείτε τις διακυβεύσεις του επόμενου χρονικού διαστήματος;
Οι εκλογές νομίζω ότι είναι θέμα συνδυασμού παραγόντων. Αφ’ ενός μεν η κοινωνική πίεση, που το διάστημα αυτό και με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών, είναι τεράστια και πιέζει την κυβέρνηση. Αφ’ ετέρου η δυνατότητα της αντιπολίτευσης να δημιουργήσει το αντίπαλο δέος. Εμείς έχουμε τη θεμελιώδη εκτίμηση ότι κανένας μας μόνος του δεν μπορεί. Ούτε εμείς με τα μονοψήφια ποσοστά, ούτε βέβαια το ΠΑΣΟΚ με την απόσταση που έχει από την πρώτη θέση. Γι’ αυτό έχουμε ως προγραμματική πρόταση την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Και δικαίως θεωρούμε ότι η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. αποτελεί την καλύτερη ενίσχυση αυτής της προοπτικής, Γιατί είναι ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. το κόμμα, το οποίο έχοντας δυναμική στην κοινωνία θα μπορέσει να τη μεταγγίσει στο πολιτικό γίγνεσθαι και να επηρεάσει προς την κατεύθυνση της δημιουργίας του προοδευτικού μετώπου. Σε ό, τι αφορά στο β΄ σκέλος του ερωτήματος: ήδη ο Σωκράτης Φάμελλος στην ομιλία του στη Βουλή επιχειρηματολογώντας υπέρ της πρότασης δυσπιστίας ανέδειξε 5 άξονες, που κατά τη γνώμη μας, μπορούν να αποτελέσουν πλαίσιο συζήτησης για την επόμενη ημέρα. Η αντιμετώπιση της ακρίβειας, η αποκατάσταση του κράτους δικαίου, η διεθνής θέση της χώρας κ.λπ. είναι μερικά από τα μείζονα ζητήματα της επόμενης περιόδου. Αυτά θέτουμε στον δημόσιο διάλογο και καλούμε τις προοδευτικές δυνάμεις σε μία συζήτηση με κοινό στόχο, την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την αλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση.
Τα προοδευτικά κόμματα εν συνόλω βρίσκονται σε ιδιαιτέρως δυσχερή θέση στη βόρεια Ελλάδα. Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει αφήσει τόσο αρνητικό αποτύπωμα στην περιοχή;
Κατ’ αρχάς για λόγους ιστορικής ακρίβειας θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ούτε το ΠΑΣΟΚ αλλά ούτε και το ΚΚΕ, το καθένα για δικούς του λόγους, στήριξαν τη Συμφωνία των Πρεσπών. Άρα, η υπογραφή της, εάν ίσχυε το σκεπτικό της ερώτησης, θα επηρέαζε μόνον τον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. που είχε την ευθύνη της υπογραφής της. Βλέπουμε όμως ότι η υπερδεξιά & ακροδεξιά κυριολεκτικά σαρώνουν στη Β. Ελλάδα. Ιστορικά πρέπει να αναφέρουμε ότι στη μετεμφυλιακή Ελλάδα με τον από «Βορρά κίνδυνο» κυρίαρχο δόγμα, στην ελληνική ενδοχώρα απέμειναν ελάχιστοι προοδευτικοί, αριστεροί πολίτες, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια βαθιά συντηρητική παράδοση στην περιοχή. Βέβαια στη δεκαετία του ‘80 έσπασε το «μονοπώλιο της εθνικοφροσύνης» αλλά μόνον προσωρινά. Σήμερα έχουμε την σύγκλιση δύο παραγόντων: ο πρώτος είναι ότι στο διεθνές επίπεδο, ειδικά με την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, οι συντηρητικές απόψεις βγήκαν επιθετικά μπροστά και επηρεάζουν ένα μεγάλο τμήμα όλων των κοινωνιών. Ο δεύτερος παράγοντας είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της Β. Ελλάδας αισθάνεται (και εν πολλοίς είναι) «ριγμένο», β΄ κατηγορίας, χωρίς προοπτική. Η έλλειψη βασικών υποδομών, όπως δρόμοι, η κατάργηση επί της ουσίας του σιδηροδρόμου, η υπολειτουργία Κέντρων Υγείας, όπου αυτά υπάρχουν, η μείωση αγροτικού εισοδήματος κ.λπ. είναι καθημερινή πραγματικότητα για τους κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας και επιτείνουν το αίσθημα της εγκατάλειψης. Εύκολα λοιπόν ο κόσμος απομακρύνεται από τα κόμματα που άσκησαν εξουσία και θέλγεται από τις ακροδεξιές φωνές, οι οποίες δίνουν απλοϊκές απαντήσεις στα σύνθετα ερωτήματα, που θέτει η σύγχρονη πραγματικότητα. Καθήκον όμως δικό μας είναι να αντιπαρατεθούμε ιδεολογικά, πολιτικά, κοινωνικά στο κλίμα που φαίνεται να κυριαρχεί και να αναδείξουμε τις αξίες της Αριστεράς, αυτές που σε παλιότερες και πολύ πιο δύσκολες για την Αριστερά εποχές ενέπνευσαν, κινητοποίησαν τους ανθρώπους και απέδειξαν ότι όταν η Αριστερά απευθύνεται στην κοινωνία με ευθύτητα, εντιμότητα και κυρίως με απαντήσεις στα προβλήματά της, η κοινωνία την ακούει, επηρεάζεται και, κυρίως, δρα σε προοδευτική κατεύθυνση.
