Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προειδοποίησε τους Γάλλους για «τη μεγάλη ανατροπή» που σηματοδοτεί η φετινή επιστροφή από τις θερινές διακοπές, με «το τέλος της αφθονίας», «των βεβαιοτήτων» και «της ανεμελιάς».
Στην πραγματικότητα, ο Γάλλος πρόεδρος προειδοποίησε τον λαό του ότι επίκειται μια μεγάλη ανατροπή και ότι, ουσιαστικά, ο ερχόμενος χειμώνας θα σημάνει φτώχεια, αβεβαιότητα και στερήσεις κάθε είδους.
Από την πλευρά του το Βερολίνο ενέκρινε δραστικό πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας, με περικοπές και στην ιδιωτική κατανάλωση. Ενδεικτικά: το ανώτατο όριο θέρμανσης σε δημόσια κτίρια θα οριστεί στους 19 βαθμούς, θα κλείσει ο φωτισμός σε μνημεία και κτίρια όταν γίνεται για λόγους αισθητικής, οι ιδιωτικές πισίνες, κλειστές ή ανοιχτές, δεν θα πρέπει να θερμαίνονται με φυσικό αέριο ή ηλεκτρικό ρεύμα, φωτιζόμενα διαφημιστικά πλακάτ ή συστήματα θα απενεργοποιούνται από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί.
Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας
Απέναντι σε αυτήν τη νέα, δυστοπική κανονικότητα η μονίμως κλυδωνιζόμενη Ελλάδα για άλλη μια φορά, πορεύεται σαν να μην υπάρχει αύριο. Την ίδια ώρα που η Ευρώπη είναι σε συναγερμό, η Ελλάδα βρίσκεται σε λήθαργο, προβάλλοντας μια πλασματική κανονικότητα και λειαίνοντας την αλήθεια.
Η κυβέρνηση υιοθετεί ένα χαλαρό τόνο στις ανακοινώσεις της, σαν να είναι όλα υπό έλεγχο, και τους οικονομικούς δείκτες να πηγαίνουν σφαίρα. Μάλιστα, η μέχρι πρότινος δημοσιονομικά δοκιμαζόμενη χώρα μας εφαρμόζει απλόχερα γαλαντόμες πολιτικές παραβλέποντας επιδεικτικά τα χρόνια που προηγήθηκαν των μνημονίων.
Ενώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οι καμπάνιες ενημέρωσης σχετικά με την ενεργειακή πενία που κοντοζυγώνει έχουν ξεκινήσει πριν από το καλοκαίρι, στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία τέτοιου είδους εκστρατεία. Η χώρα οδεύει προς τον επερχόμενο ενεργειακό χειμώνα ανέμελη, χωρίς σχέδιο.
Έτσι, για άλλη μια φορά η Ελλάδα του «Τσοβόλα δώστα όλα» και του «λεφτά υπάρχουν», επιδίδεται στην επιδοματική πολιτική, στη στοχευμένη ανακούφιση των εγκαυμάτων της ακρίβειας, στο πρότυπο του «να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι». Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι τα επιδόματα δεν είναι κοινωνικό κράτος, ωστόσο ο πειρασμός της δημαγωγίας είναι μεγάλος.
Οι δαπάνες για τη στήριξη των ελληνικών νοικοκυριών είναι οι υψηλότερες στην Ευρώπη (ως ποσοστό του ΑΕΠ), με βάση το Bruegel. Συγκεκριμένα, φέτος θα δαπανηθούν 12 δισ. ευρώ (6% ΑΕΠ), εκ των οποίων 2 δισ. από τον προϋπολογισμό, για την επιδότηση των λογαριασμών ρεύματος. Θα επιδοτηθούν όλα τα νοικοκυριά, πλούσια και φτωχά, για όλα τα σπίτια τους (όχι μόνο για κύρια κατοικία), για όλη την κατανάλωσή τους. Αναμφισβήτητα, απλόχερη επιδότηση, παρόλο που πλέον είναι περισσότερο από σαφές ότι δεν είναι βιώσιμη μια οικονομία που βασίζεται σε επιδόματα.
Η κυβέρνηση πρέπει να βρει το θάρρος και τις σωστές λέξεις για να περιγράψει τη νέα πραγματικότητα στην κοινωνία. Μια πραγματικότητα στην οποία η αφθονία δεν είναι αυτονόητη. Μια παραδοχή που σηματοδοτεί την απαρχή μιας νέας εποχής, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη.
Δείτε επίσης: Η οριστική ρήξη Μητσοτάκη – Καραμανλή και η επόμενη ημέρα στη ΝΔ
