Κάλεσμα για συμμετοχή στην πρώτη μέρα του συνεδρίου του (την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου) απευθύνει το ΜέΡΑ25 σε κινήματα, εκπροσώπους κομμάτων, οργανώσεων και ρευμάτων της Αριστεράς.
Ανοιχτό προσκλητήριο διαλόγου σε στελέχη που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ (όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος) ή φαίνεται να βρίσκονται στην «έξοδο» (όπως η Έφη Αχτσιόγλου) απευθύνει σε συνέντευξή του στο TVXS ο Γιάνης Βαρουφάκης, ενόψει και του 2ου Διαβουλευτικού Συνεδρίου του ΜέΡΑ25.
Όπως διευκρίνισε στη συνέντευξή του ο Γιάνης Βαρουφάκης, το ΜέΡΑ25 θα ζητήσει από τους συμμετέχοντες να τοποθετηθούν στα συγκεκριμένα 10 σημεία που έχει ήδη καταθέσει ως βασικά για την συγκρότηση ελάχιστου κοινού προγράμματος της Αριστεράς για τις ανάγκες των πολλών.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη στο TVXS και στον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Ζέρβα:
Παρατηρούμε μια διαδικασία ραγδαίας αποσύνθεσης του ΣΥΡΙΖΑ, με αποχωρήσεις αλλά και δημόσιες αντιπαραθέσεις με ακραίους χαρακτηρισμούς. Πού εκτιμάτε πως οφείλεται αυτό; Έχει να κάνει αποκλειστικά με την στρατηγική του Στέφανου Κασσελάκη και της νέας ηγετικής ομάδας;
Η εκλογή Κασσελάκη είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς εσωτερικής διαδικασίας στον ΣΥΡΙΖΑ η οποία ξεκίνησε από το βράδυ του δημοψηφίσματος. Το δόγμα της «κυβερνησιμότητας», που πολλοί προοδευτικοί πολίτες αποδέχθηκαν στη βάση της λογικής του ήσσονος κακού, σήμανε τον παροπλισμό όλων των προταγμάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς (σκληρή ταξική λιτότητα με αποικιοκρατικές/ολιγαρχικές ιδιωτικοποιήσεις και παράδοση στους τραπεζίτες και στα Funds) αλλά και της ριζοσπαστικής Οικολογίας (συμφωνίες με EXXON-Νετανιάχου για εξορύξεις/αγωγούς κτλ.)
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην κυβέρνηση, το δέλεαρ της κρατικής εξουσίας συγκρατούσε τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό του κόμματος. Όμως, μετά το 2019, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε συγκεκριμένες επιλογές:
(α) απέφυγε μια ουσιαστική συζήτηση των αιτίων της νίκης της Νέας Δημοκρατίας,
(β) εξακολούθησε από τα έδρανα της αντιπολίτευσης να χαϊδεύει τα αυτιά ολιγαρχών (π.χ. υπερψήφιση της οικοπεδοποίησης του Ελληνικού από τον κ. Λάτση) και των ΝΑΤΟϊκών κύκλων (π.χ. οι ερωτοτροπίες με τροϊκανούς και Ισραηλινούς αξιωματούχους),
(γ) «έκαψε» την απλή αναλογική (με το αμίμητο «δεν θα κάνω κυβέρνηση ηττημένων» ή/και «κανένας διάλογος πριν τις εκλογές») και
(δ) ψήφισε ένα Καταστατικό που καταργεί το Συνέδριο και τα όργανα υπέρ μιας «αδιαμεσολάβητης» εκλογής Προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής από «περαστικούς».
Ολα αυτά κατέληξαν στην εκλογή Κασσελάκη και, αμέσως μετά, στη γελοιοποίηση και τη δημόσια αντιπαράθεση με όρους καφενειακούς.
Ποια είναι η γνώμη σας για τον Στέφανο Κασσελάκη, με βάση τα μέχρι σήμερα λεγόμενα και πεπραγμένα του τόσο εντός όσο και εκτός ΣΥΡΙΖΑ;
Θεωρώ ότι εδώ, δυστυχώς, ταιριάζει η φράση του Καστοριάδη περί «αναδυόμενης ασημαντότητας».
Πιστεύετε πως η εικόνα που επικρατεί σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ «πληγώνει» σε τελική ανάλυση ευρύτερα την Αριστερά, ενισχύοντας το αίσθημα «παραίτησης» σε μεγάλα τμήματα του προοδευτικού κόσμου;
Ναι, το πιστεύω. Εμείς, στο ΜέΡΑ25, παρακολουθούμε την απαξίωση του χώρου τον οποίο κάλυπτε ο ΣΥΡΙΖΑ με αγωνία και λύπη. Μπορεί να διαφωνούσαμε με το ένα εκατομμύριο ψηφοφόρους που, αντίθετα με εμάς, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πιστεύουμε ότι, σε αυτούς τους ανθρώπους, άξιζε και αξίζει κάτι καλύτερο από την εικόνα που διαμορφώνεται σήμερα μπροστά στα μάτια τους. Όταν δημιουργείται ξαφνικά πολιτικό κενό στον προοδευτικό χώρο, ο κίνδυνος του παροπλισμού προοδευτικών ανθρώπων – και, στο βάθος, του περαιτέρω εκφασισμού της κοινωνίας – είναι ορατός.
Υπάρχει περιθώριο διαλόγου με όσους αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένο μάλιστα πως αρκετοί από αυτούς δηλώνουν ανοιχτά πως η «πόρτα» τους για το ΜέΡΑ25 είναι ανοιχτή;
Είναι πολιτική επιταγή του προοδευτικού κόσμου, οφείλουμε, να συνδιαλεγόμαστε όλες και όλοι – πολιτικά όμως. Ο προοδευτικός κόσμος απαιτεί από εμάς να μιλήσουμε για συγκεκριμένες λύσεις, όχι για καρέκλες και ψηφοδέλτια. Για αυτόν τον λόγο, εδώ και καιρό ως ΜέΡΑ25 δημοσιεύσαμε δέκα σημεία πάνω στα οποία θέλουμε να συζητήσουμε. Βέβαια, πριν φτάσουμε εκεί, θα βοηθούσε αν οι συνομιλητές μας κατάφερναν να συγκροτηθούν μεταξύ τους ώστε να γνωρίζουμε με ποιες/ποιους συζητάμε, ποιες θέσεις και απόψεις.
Με αυτό το σκεπτικό και με ειλικρινή διάθεση για θεσμικό διάλογο, το 2ο Διαβουλευτικό Συνέδριο του ΜέΡΑ25 θα είναι ένας τέτοιος χώρος συζήτησης. Το ΜέΡΑ25 θα προσκαλέσει, και θα υποδεχθεί, εκπροσώπους, κόμματα και ρεύματα της Αριστεράς, που θα ήθελαν τον διάλογο μαζί μας, να καταθέσουν τις προτάσεις και τις σκέψεις τους. Τους καλούμε στην ανοικτή συνεδρία κατά την πρώτη ημέρα (Παρασκευή 8η Δεκέμβρη) του Συνέδριού μας.
Η πρόσκληση για το Συνέδριο περιλαμβάνει και πρόσωπα όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ή η Έφη Αχτσιόγλου;
Περιλαμβάνει όσους και όσες έχουν τη διάθεση να συζητήσουν για τα δέκα σημεία που βάζουμε στον δημόσιο διάλογο για την Αριστερά.
Σας προβληματίζει το γεγονός πως το ΜέΡΑ25 δεν δείχνει να αποκομίζει εκλογικά οφέλη από την κλιμακούμενη κρίση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ;
Πρώτον, δεν αληθεύει αυτό. Τόσο δημοσκοπικά όσο και στην καθημερινή μας εμπειρία και βλέποντας νέα μέλη να πυκνώνουν τις οργανώσεις μας. Το ΜέΡΑ25, μετά τη διπλή εκλογική συντριβή Μαΐου-Ιουνίου, βρίσκεται σε άνοδο. Και το πιο σημαντικό, ο Διάλογος για την Αριστερά που εγκαινιάσαμε, φαίνεται να ελκύει το ενδιαφέρον ανένταχτων προοδευτικών ανθρώπων που είχαν απομακρυνθεί από τα κόμματα από το 2015.
Δεύτερον, κι αυτό έχει σημασία για εμάς, είναι λάθος να σκεφτόμαστε – σε αυτή τη φάση –περί εκλογικού οφέλους. Τώρα είναι η στιγμή της ανασυγκρότησης της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας που θα αποδώσει εκλογικά οφέλη όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Με τα δεδομένα που υπάρχουν, διαφαίνεται μια εικόνα απόλυτης κυριαρχίας της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τι θα μπορούσε να προκαλέσει ουσιαστικές «ρωγμές» σε αυτή την κυριαρχία;
Η ελπίδα που μόνο η ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας – στη βάση ενός ελάχιστου κοινού ρεαλιστικού προγράμματος – μπορεί να εμφυσήσει στον πολύ κόσμο. Στον κόσμο που έχει χάσει το ηθικό του από τον κυβερνητισμό του ΣΥΡΙΖΑ, από τη μία, και τον σεχταρισμό της υπόλοιπης Αριστεράς, από την άλλη. Ταυτόχρονα, η κοινωνική κινητοποίηση πάνω σε διεκδικήσεις που αφορούν τον κόσμο της εργασίας (αυξήσεις μισθών, συλλογικές συμβάσεις, δημόσιοι χώροι, δημόσια αγαθά) μπορεί να πετύχει σημαντικές νίκες και να ανατάξει το φρόνημα των ανθρώπων απέναντι σε μια κυβέρνηση ανάλγητη και αρπακτική.
Έχει ανοίξει και πάλι μια συζήτηση για την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015-2019, με επίκεντρο -εκτός των άλλων- και το περίφημο «μαξιλάρι των 37 δισ». Ποια είναι η δική σας άποψη επί του ζητήματος;
Αυτή που είχαμε από πριν τις εκλογές του 2019: Το εν λόγω μαξιλάρι ήταν κάτι αντίστοιχο πιστωτικής κάρτας που αφήνει ένας γονιός στα παιδιά του ώστε να τραβάνε χρήματα για κάποιον καιρό για να προσποιούνται ότι «αποπληρώνουν» το τεράστιο χρέος που κληρονόμησαν από αυτούς.
Όσον αφορά την τοποθέτηση Κασσελάκη περί μαξιλαριού, τη βρίσκω εξαιρετικά αντιφατική. Ακόμα και οι υποστηρικτές του μαξιλαριού εντός του ΣΥΡΙΖΑ (και μεταξύ των αποχωρησάντων) παραδέχονται ότι το εν λόγω μαξιλάρι ήταν απαίτηση της τρόικας. Ο κ. Κασσελάκης έχει ήδη υπονοήσει πως η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχει πάει από την πρώτη στιγμή με τα νερά της τρόικας (π.χ., «δεν μπορείς να στρέφεσαι εναντίον όσων παρακαλάς», «δεν θα είχα κάνει υπουργό τον Βαρουφάκη»). Ως εκ τούτου, πως κατηγορεί εκείνους που, εφαρμόζοντας τις βουλές της τρόικας, έφτιαξαν το «μαξιλαράκι»;
Δείτε επίσης: Κασσελάκης: Δεν θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά
