Του Γιάννη Συμεωνίδη
Στο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι η άρνησή τους για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, το οποίο σήμερα απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, χρειάζεται επαρκή αιτιολόγηση η οποία δεν έχει δοθεί μέχρι σήμερα δημοσίως.
Γι’ αυτό και κυβερνητικές πηγές παραθέτουν μια σειρά επιχειρημάτων προκειμένου να πείσουν την κοινή γνώμη.
Αναφέρουν, για παράδειγμα, πως αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενδιαφερόταν πραγματικά για τις δεκάδες χιλιάδες των Ελλήνων που σπουδάζουν στο εξωτερικό δεν θα ζητούσε μείωση των εισακτέων στα ελληνικά πανεπιστήμια κι επαναφορά της βάσης του δέκα.
Σημειώνουν, επίσης, πως ο ανταγωνισμός δημόσιων- ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν πρόκειται να βελτιώσει τα πρώτα, όπως δεν βελτίωσαν τα δημόσια νοσοκομεία τα ιδιωτικά.
“Απαιτούνται επενδύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υποδομές για να βελτιωθούν τα δημόσια ακαδημαϊκά ιδρύματα”, επισημαίνουν με νόημα.
Παραλλήλως, υπογραμμίζουν πως η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο η οποία δεν έχει ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Αντιθέτως, αυτός είναι ο κανόνας παγκοσμίως, ενώ όπου λειτουργούν καλά ιδιωτικά, όπως στις ΗΠΑ με το Χάρβαρντ και το Γέιλ, αυτά είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσουν να επενδύσουν στην Ελλάδα για μερικές χιλιάδες- το μάξιμουμ- φοιτητές.
Όσον αφορά, εξάλλου, τα φαινόμενα ανομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους, στην κυβέρνηση υποστηρίζουν πως πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά και πως, έτσι κι αλλιώς, το άσυλο δεν προστατεύει και σήμερα από φαινόμενα όπως η διακίνηση ναρκωτικών.
Χρησιμοποιούν και πάλι Βενιζέλο
Στο μεταξύ, οι ίδιες κυβερνητικές πηγές κατηγορούν τον πρόεδρο της ΝΔ πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα συγκεκριμένων σχολαρχών που θέλουν να αναβαθμίσουν τα σχολεία τους σε πανεπιστήμια δίχως αυτά να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις ενός σοβαρού ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος.
Χρησιμοποιούν, μάλιστα, στο Μαξίμου για μια ακόμα φορά από το οπλοστάσιο επιχειρημάτων τους τον Βαγγέλη Βενιζέλο- όπως και στην περίπτωση του κατά πόσο οι συνταγματικές αλλαγές πρέπει να έχουν την κατεύθυνση που θα τους δώσει η παρούσα Βουλή- για τον οποίο εκτιμούν πως είχε μιλήσει με νομική και πολιτική επάρκεια επί του θέματος κατά την προηγούμενη Συνταγματική Αναθεώρηση.
