Του Χρήστου Τσαλικίδη
Ποιο περιγραφικός δεν μπορούσε να γίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τις διοικητικές ικανότητες υπουργών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όταν δήλωνε με καυστικό τρόπο ότι «οι πιο πολλοί από αυτούς δεν έχουν διοικήσει ούτε περίπτερο».
Η φαρμακερή ατάκα του προέδρου της ΝΔ στην παρουσίαση του βιβλίου «Ηγεσία» του κ. Δημήτρη Μπουραντά πέρα από το ότι ήταν «πιασάρικη», αφού έδινε… τίτλο, στοιχειοθετούσε το πως αντιλαμβάνεται ο ίδιος την έννοια της ηγεσίας στην πολιτική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισήμανε ότι το σημερινό σύστημα εξουσίας πάσχει βαθιά στο ζήτημα της εντιμότητας και του αξιακού κώδικα. «Το να εξαπατάς τους πολίτες συνειδητά και να κάνεις τα ακριβώς ανάποδα από αυτά τα οποία έχεις πει, είτε επειδή αισθάνεσαι ότι είχες αυταπάτες, είτε επειδή συνειδητά εξαπάτησες τους πολίτες, δεν ενδιαφέρει. Αλλά είναι βέβαιο ότι αξιακός κώδικας και ηθικός μπούσουλας δεν υπάρχει» παρατήρησε.
Αναφερόμενος στα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει σήμερα ένας ηγέτης, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εστίασε κυρίως στην ικανότητα να οραματίζεται το μέλλον και να μπορεί να το εφαρμόσει στην πορεία. «Δεν αρκεί να εκλεγείς μόνο. Πρέπει να είσαι και καλός αφού εκλεγείς» σημείωσε χαρακτηριστικά.
«Ο ηγέτης πρωθυπουργός…»
Όσον αφορά στο πως πρέπει να ασκεί τα καθήκοντά του ένας Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλυσε, επί της ουσίας, το πλάνο της δικής του διακυβέρνησης. Εστίασε στην ανάγκη ο καλός ηγέτης να είναι ταυτόχρονα και καλός μάνατζερ, κάνοντας παράλληλα ειδική αναφορά στις διοικητικές δομές που πρέπει να τον πλαισιώνουν. «Θεωρούσαμε ότι απλά βγαίνοντας κάποιος στο μπαλκόνι και λέγοντας, ωραία πράγματα και “μαγεύοντας” τα πλήθη με τη δύναμη των λέξεών του, ότι κάπου η δουλειά του ηγέτη τελείωνε εκεί. Στη δική μας περίπτωση η δουλειά του ηγέτη τελειώνει στο να εκλεγείς. Τότε, όμως, αρχίζει η πραγματική δουλειά».
«Σεβασμός και εμπιστοσύνη»
Τέλος εξήγησε πως όταν η εκάστοτε κυβέρνηση σέβεται τον πολίτη, τότε και εκείνος θα της το ανταποδίδει με την εμπιστοσύνη του. «Όταν ο πολίτης αισθάνεται ότι το κράτος δεν τον σέβεται ή τον περιφρονεί ή αισθάνεται ότι δεν υπάρχει κάποια ανταποδοτικότητα σε αυτά τα οποία συνεισφέρει και σε αυτά τα οποία παίρνει από το κράτος, είναι πολύ πιθανόν να φέρεται με έναν τρόπο που θα μεγιστοποιήσει το δικό του προσωπικό όφελος αλλά όχι το κοινωνικό όφελος» σχολίασε. Αυτό, όπως εξήγησε, είναι και το μεγάλο στοίχημα που θέλει να κερδίσει διότι, «μιλάμε για μια μεγάλη συλλογική προσπάθεια και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ηγέτης μόνος του δεν κάνει τίποτα εάν δεν καταφέρει να αλλάξει τις συμπεριφορές. Εδώ θα κληθούμε όλοι μας να ξανασκεφτούμε διαφορετικά πώς φερόμαστε, πώς είμαστε οργανωμένοι ως κοινωνία. Και αυτή είναι μια μεγάλη πρόκληση» κατέληξε.
