«Η Διεθνή Ημέρα Τρανς μνήμης κουβαλά τον πόνο και την οργή από τη δολοφονία του Ζακ» τόνισε κατά τη διάρκεια ομιλίας της η Κατερίνα Νοτοπούλου.
Η υφυπουργός Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας – Θράκης), πραγματοποίησε ομιλία το απόγευμα της Δευτέρας στην εκδήλωση του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ) στη Θεσσαλονίκη, αφιερωμένη στην Διεθνή Ημέρα Τρανς Μνήμης.
Η κ. Νοτοπούλου χαρακτήρισε ιδιαίτερα τιμητική την πρόσκληση στην ημερίδα του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών που είναι αφιερωμένη στην 20η Νοεμβρίου, Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης, μία μέρα που, όπως είπε κουβαλά τον πόνο και την οργή από τη δολοφονία του Ζακ λόγω των πολλαπλών του ταυτοτήτων, αλλά και των κάθε Ζακ που πέρασαν από τη γη.
Ήδη στα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, βρίσκονται στην καρδιά της φιλοσοφίας μας, αποτελώντας εν αντιθέσει με παλιές κυβερνήσεις, πυρηνικό μέρος της ταυτότητας της κυβέρνησης μας, καθώς προχωρήσαμε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις, οι οποίες όμως είναι και αποτέλεσμα της πολυετούς, δυναμικής και τεκμηριωμένης παρέμβασης και διεκδίκησης του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών; δήλωσε χαρακτηριστικά η υφυπουργός.
Αναφερόμενη στην πόλη της Θεσσαλονίκης η κ. Νοτοπούλου σημείωσε πως «για πολλά χρόνια ζήσαμε σε μια πόλη που την εξουσίαζαν συντηρητικές και οπισθοδρομικές δυνάμεις. Μια πόλη στην οποία το κάθε τι διαφορετικό όχι απλά ασφυκτιούσε, αλλά πολλές φορές περιθωριοποιούνταν με ακραίο και βίαιο τρόπο. Που δεν είχε χώρο, που ήταν καταδικαστέο, που ήταν ντροπή»;.
Όπως όμως η ίδια εκτίμησε, «τα τελευταία χρόνια είχαμε εκτιμώ την ευτυχή συγκυρία η πραγματικότητα αυτή να αρχίσει να αλλάζει. Η πόλη μας γίνεται πόλη ανοιχτή. Πόλη που χωρά τους ανθρώπους της»;.
«Θα συνεχίσουμε τη μεγάλη μάχη για κοινωνική ένταξη και αποδοχή του κάθε
ανθρώπου, ανεξαρτήτως θρησκείας, καταγωγής και σεξουαλικού
προσανατολισμού, ταυτότητας, έκφρασης ή χαρακτηριστικών φύλου»; τόνισε κατά
την ομιλία της η κ. Νοτοπούλου.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία
«Φίλες και φίλοι, είναι ιδιαίτερα τιμητική η πρόσκληση μου στην ημερίδα του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών που είναι αφιερωμένη στην 20η Νοεμβρίου, Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης.
Μία μέρα που κουβαλά τον πόνο και την οργή από τη δολοφονία του Ζακ λόγω των πολλαπλών του ταυτοτήτων, αλλά και των κάθε Ζακ που πέρασαν από τη γη. Το περασμένο έτος σε όλο τον κόσμο, ο αριθμός των δολοφονημένων θυμάτων τρανσφοβικού μίσους, εγκλημάτων και βίας, αντιστοιχεί σε 369, δηλαδή 44 θύματα περισσότερα από πέρυσι, με τον πραγματικό αριθμό να είναι ακόμη μεγαλύτερο, καθώς αυτός αναφέρεται μόνονστα καταγεγραμμένα ως τρανς θύματα.
Ως ημέρα μνήμης όμως, σύμβολο του αγώνα για τη δικαίωση των τρανς ατόμων που δεν είναι πλέον κοντά μας, δε θα μπορούσε να μην είναι και μια μέρα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα τρανς άτομα στην καθημερινότητά τους. Μας υπενθυμίζει τους αγώνες που έχουμε να δώσουμε μπροστά μας για μια κοινωνία που να είναι πραγματικά συμπεριληπτική και απέναντι σε όσους/όσες νιώθουν ανώτερο είδος.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι και όλες μας, πως η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη για την κοινωνία και τα κοινωνικά δικαιώματα.
Από τη μία μεριά, ο κίνδυνος επέλασης ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού που ανοίγει το δρόμο της ανόδου των δυνάμεων του ευρωσκεπτικισμού, της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού, του ακροδεξιού λαϊκισμού.
Ήδη οι φασίστες, τα παιδιά του Χίτλερ, έχοντας πάρει το χρίσμα των παραπάνω δυνάμεων, συνεχίζουν να εξορμούν στο σκοτάδι, τώρα τελευταία και την ημέρα, με τα εκ νέου τάγματα εφόδου τους. Από την άλλη μεριά όμως, αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η συνεργασία πραγματικά προοδευτικών δυνάμεων που κοινός τους παρανομαστής, οφείλει να είναι μεταξύ άλλων: η ευημερία, η ισότητα, η Δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η επίλυση δύσκολων διαχρονικών θεμάτων ξεπερνώντας εθνικιστικές απόψεις και λογικές προκειμένου να έχουμε ειρηνική συνύπαρξη-ευημερία-συνεργασία και ανάπτυξη των λαών, οι διακριτοί ρόλοι μεταξύ εκκλησίας-κράτους, ο εκδημοκρατισμός της ελληνικής αστυνομίας, η προστασία και η υποστήριξη του φυσικού μας περιβάλλοντος, η διεύρυνση των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.
Ήδη στα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η στήριξη ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, όπως η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, βρίσκονται στην καρδιά της φιλοσοφίας μας, αποτελώντας εν αντιθέσει με παλιές κυβερνήσεις, πυρηνικό μέρος της ταυτότητας της κυβέρνησης μας, καθώς προχωρήσαμε σε νομοθετικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις, οι οποίες όμως είναι και αποτέλεσμα της πολυετούς, δυναμικής και τεκμηριωμένης παρέμβασης και διεκδίκησης του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών.
Αλλά και των υπολοίπων κομματιών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, καθώς και των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων και οργανώσεων του ευρύτερου προοδευτικού και αριστερού χώρου.
Ενδεικτικά αναφέρω:
➺Τη θέσπιση του νέου ενισχυμένου σύμφωνου συμβίωσης και την επέκτασή αυτού στα ομόφυλα ζευγάρια, την εξίσωση των κοινωνικοασφαλαστικών και φορολογικών δικαιωμάτων με τους έγγαμους, τη δυνατότητα που τους παρέχεται να διεκδικήσουν συνυπηρέτηση και οικογενειακά επιδόματα.
➺Την κατάργηση του κατάπτυστου ρατσιστικού άρθρου του 347 του Ποινικού Κώδικα, που έκανε λόγο μεταξύ άλλων για «παρά φύσιν ασέλγεια αρρένων» και που σημειωτέων καταψήφισε το ΚΙΝΑΛ.
➺Τα μέτρα προώθησης του θεσμού για την υιοθεσία και αναδοχή, όπου πλέον δίνεται η δυνατότητα αναδοχής σε ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.
➺Τη ψήφιση του νόμου για την ίση μεταχείριση, όπου έπειτα από 16 χρόνια καθυστέρησης, διευρύνθηκε μεταξύ άλλων η εφαρμογή των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης προς τρανς και ίντερσεξ άτομα, σε θέματα εργασίας, απασχόλησης, πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες που είναι διαθέσιμα στο κοινό. Εξίσου σημαντικό όμως είναι ότι στην αιτιολογική έκθεση του νόμου, επισημαίνεται ότι μεταξύ των χρόνιων παθήσεων, συμπεριλαμβάνεται και η οροθετικότητα, διότι ακόμη και με τη Διεθνή Σύσταση Εργασίας 200 (2010) για το HIV/AIDS και τον κόσμο της εργασίας, αναγνωρίζεται ως γενική αρχή ότι δεν πρέπει να γίνεται διάκριση ή στιγματισμός εργαζομένων, αιτούντων εργασία, λόγω της πραγματικής ή υποτιθέμενης οροθετικότητάς τους.
➺Τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, αλλά και τις τροποποιήσεις στο χαρακτηρισμό του ρατσιστικού εγκλήματος (άρθρο 81Α του Ποινικού Κώδικα) ώστε να μην απαιτείται η διαπίστωση του «μίσους» του δράστη, αλλά το αδίκημα να θεωρείται ρατσιστικό όταν ο δράστης επιλέγει το θύμα λόγω των χαρακτηριστικών του.
➺Τη ψήφιση νόμου, για τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των Γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, η οποία αναγνωρίζει μεταξύ άλλων, την ύπαρξη μη ηγεμονικών θηλυκοτήτων που έχουν να κάνουν με την ταυτότητα, την έκφραση και τα χαρακτηριστικά φύλου, ενώ παράλληλα επεκτάθηκε το πεδίο εφαρμογής του νόμου για την ενδοοικογενειακή βία (ν. 3500/2006) και στα ομόφυλα ζευγάρια.
➺Την εισαγωγή του θεσμού της Θεματικής Εβδομάδας στο πρόγραμμα γυμνασίων της χώρας, με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μελών της σχολικής κοινότητας σε ζητήματα που άπτονται στις έμφυλες ταυτότητες.
➺ Και φυσικά, τη ψήφιση της νομικής αναγνώριση ταυτότητας φύλου κατά την οποία τα τρανς άτομα μπορούν να αλλάζουν τα έγγραφα τους, χωρίς το προαπαιτούμενο χειρουργικών επεμβάσεων ή ψυχοϊατρικών διαγνώσεων.
Να υπενθυμίσω δε για όσες/όσους δεν το γνωρίζουν, ότι στην πρόσφατη αντίστοιχη ημερίδα που διοργάνωσε το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών στην Αθήνα, ο βουλευτής της ΝΔ κ. Καραγκούνης, που τυγχάνει να ήταν και ο εισηγητής του κόμματος του επί του νομοσχεδίου νομική αναγνώριση ταυτότητας ταυτότητας φύλου, συνέχισε να υπεραμύνεται της πρότασης του κόμματος του, δηλαδή, μιας δικαστικής διαδικασίας που επιπροσθέτως θα περιλαμβάνει υποχρεωτικά και ψυχιατρική γνωμάτευση, παρά το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε σχετικό Ψήφισμα αναφέρει ξεκάθαρα ότι η διαδικασία της νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου πρέπει να μην είναι παθολογικοποιημένη (ομοίως και του Συμβουλίου της Ευρώπης).
Εξίσου σημαντικό δε για τις ζωές των τρανς συνανθρώπων μας, είναι και το γεγονός ότι στην πρόσφατη ημερίδα του ΣΥΔ στην Αθήνα, ο διευθυντής του γραφείου του υπουργού Υγείας Πάνος Παπαδόπουλος, σημείωσε ότι έχει συσταθεί στο υπουργείο ειδική επιτροπή με συμμετοχή των τρανς προκειμένου να εξεταστούν τα προβλήματα που εμποδίζουν την πρόσβασή τους στο σύστημα υγείας και να δοθούν λύσεις.
Παράλληλα άλλες αναγκαίες αλλαγές, μεταξύ άλλων είναι και:
-ο πολιτικός γάμος και η τεκνοθεσία για όλους για την οποία ήδη αναφέρθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος στο πρόσφατο pride της Αθήνας,
-η ενίσχυση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου
-η συμπερίληψη των τρανς ατόμων στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ανέργων και στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του δημοσίου, καθώς τα τρανς άτομα είναι από εκείνες τις πληθυσμιακές ομάδες που δέχονται έναν μεγάλο αποκλεισμό από την αγορά εργασίας πολύ περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα,
-ο τερματισμός διακρίσεων στην αιμοδοσία. Επιτρέψτε μου όμως να αναφερθώ και στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη. Για πολλά χρόνια ζήσαμε σε μια πόλη που την εξουσίαζαν συντηρητικές και οπισθοδρομικές δυνάμεις. Μια πόλη στην οποία το κάθε τι διαφορετικό όχι απλά ασφυκτιούσε, αλλά πολλές φορές περιθωριοποιούνταν με ακραίο και βίαιο τρόπο.
Που δεν είχε χώρο, που ήταν καταδικαστέο, που ήταν ντροπή. Τα τελευταία χρόνια είχαμε εκτιμώ την ευτυχή συγκυρία η πραγματικότητα αυτή να αρχίσει να αλλάζει. Η πόλη μας γίνεται πόλη ανοιχτή. Πόλη που χωρά τους ανθρώπους της.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η διοργάνωση του ThessalonikiPride, της πορείας υπερηφάνειας όπως σωστά ονομάζεται, έχει γίνει πλέον θεσμός για την πόλη. Και μόνο μικρές περιθωριακές δυνάμεις της ακροδεξιάς αντιδρούν πλέον. Ο αγώνας για κοινωνική ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας φυσικά δεν περιορίζεται σε event ή συνθήματα. Δίνεται κάθε μέρα. Στους χώρους της πόλης, στις δημόσιες υπηρεσίες, στο δικαίωμα στην εργασία.
Και εκεί οφείλουμε όλοι και όλες να ρίξουμε το βάρος. Να δημιουργήσουμε μια κοινωνία που δεν θα είναι απλά ανεκτική απέναντι στο διαφορετικό, αλλά που θα το αποδέχεται, θα το αγκαλιάζει και θα το αναγνωρίζει ως ένα οργανικό, ένα ζωτικό της κομμάτι.
Γνωρίζω πως πολλές φορές ο δρόμος για μια ζωή με αξιοπρέπεια στο παρελθόν υπήρξε πολύ μοναχικός και δύσβατος. Δουλεύουμε και ενισχύουμε κάθε προσπάθεια προς την αντίθετη κατεύθυνση και το ξέρετε, το βλέπετε.
Σήμερα λοιπόν, μέσα στην αίθουσα αυτή να στείλουμε ηχηρό μήνυμα. Η κοινωνία της Θεσσαλονίκης και της βόρειας Ελλάδας δεν θα επιτρέψει να υπάρξουν και άλλα θύματα.
Θα συνεχίσουμε τη μεγάλη μάχη για κοινωνική ένταξη και αποδοχή του κάθε ανθρώπου, ανεξαρτήτως θρησκείας, καταγωγής και σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας, έκφρασης ή χαρακτηριστικών φύλου. Καλούς αγώνες, καλές νικηφόρες μάχες.
Σας ευχαριστώ».
