Σχόλιο επί της ανακοίνωσης της Κ.Ο.Β. Αραδοσιβίων-Αετοράχης του ΚΚΕ για τις αναφορές του στις σταλινικές διώξεις που υπέστησαν οι Πόντιοι δημοσίευσε ο Τομεάρχης Εσωτερικών της ΝΔ Μ. Χαρακόπουλος.
«Η πρόσφατη μικρή παρέμβασή μου στην Αετοράχη, στην οποία έκανα μια αναφορά και στους διωγμούς που υπέστησαν οι Έλληνες Πόντιοι στην σταλινική Σοβιετική Ένωση, ερέθισε, φαίνεται, αντανακλαστικά άλλων εποχών. Έτσι, μετά τον κ. Κ. Γ. Σαχινίδη, και η κομματική οργάνωση του ΚΚΕ Αραδοσιβίων-Αετοράχης θεώρησε αναγκαίο να εκδώσει ανακοίνωση, στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, με κατηγορεί ως “γνήσιο υπερασπιστή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος” γιατί τόλμησα να θίξω τα ιερά και τα όσια, το “τοτέμ Στάλιν”, της κομμουνιστικής Αριστεράς» αναφέρει στη δήλωση του ο κ. Χαρακόπουλος.
Επισημαίνει ότι «ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του, εννοείται ευπρεπώς, όποια κι είναι αυτή».
Χαρακτηρίζει ένδειξη αδυναμίας επιχειρημάτων την «η καταφυγή σε ισοπεδωτικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς λόγω διαφωνιών».
Ο κ. Χαρακόπουλος καταλήγει ζητώντας μεγαλύτερη ψυχραιμία για το θέμα «και όχι μια αντιπαράθεση που μας παραπέμπει σε πολλές δεκαετίες πίσω».
Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση :
Ο αναπληρωτής τομεάρχης Εσωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, αρμόδιος για θέματα Προστασίας του Πολίτη, βουλευτής Λαρίσης κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος κληθείς να σχολιάσει την ανακοίνωση της Κ.Ο.Β. Αραδοσιβίων-Αετοράχης του ΚΚΕ για τις αναφορές του στις σταλινικές διώξεις που υπέστησαν οι Πόντιοι, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η πρόσφατη μικρή παρέμβασή μου στην Αετοράχη, στην οποία έκανα μια αναφορά και στους διωγμούς που υπέστησαν οι Έλληνες Πόντιοι στην σταλινική Σοβιετική Ένωση, ερέθισε, φαίνεται, αντανακλαστικά άλλων εποχών. Έτσι, μετά τον κ. Κ. Γ. Σαχινίδη, και η κομματική οργάνωση του ΚΚΕ Αραδοσιβίων-Αετοράχης θεώρησε αναγκαίο να εκδώσει ανακοίνωση, στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, με κατηγορεί ως “γνήσιο υπερασπιστή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος” γιατί τόλμησα να θίξω τα ιερά και τα όσια, το “τοτέμ Στάλιν”, της κομμουνιστικής Αριστεράς.
Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι στην Ελλάδα, ακόμη, ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του, εννοείται ευπρεπώς, όποια κι είναι αυτή. Ως εκ τούτου, η καταφυγή σε ισοπεδωτικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς λόγω διαφωνιών είναι, μάλλον, ένδειξη αδυναμίας επιχειρημάτων.
Κατά δεύτερον, το ιστορικό παρελθόν, οφείλουμε να το προσεγγίζουμε όχι με ιδεοληπτικές παρωπίδες αλλά με όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά κριτήρια, που μας προσφέρει η επιστημονική έρευνα.
Στην ανακοίνωσή της, λοιπόν, η ΚΟΒ Αραδοσιβίων-Αετοράχης του ΚΚΕ μιλά για το καταφύγιο που βρήκαν εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιοι και Έλληνες του Πόντου στο έδαφος της σοβιετικής Ρωσίας. Καμία αντίρρηση επ’ αυτού. Ήταν μια πολιτική που ακολούθησε, άλλωστε, και η τσαρική Ρωσία τις προηγούμενες δεκαετίες. Ωστόσο, εγώ μίλησα για τις διώξεις που υπέστησαν οι Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης κατά την περίοδο 1937-1949. Όπως ανέφερα και στην απαντητική μου επιστολή προς τον κ. Σαχινίδη, η πλούσια πλέον βιβλιογραφία και τα άλλα γνωστά σε εμάς τεκμήρια, αποδεικνύουν το μέγεθος των διώξεων, που είχαν ως λόγο την ελληνική καταγωγή των διωκομένων, στην περιοχή της Μαριούπολης, στην Κριμαία, και στην νότιο Ρωσία. Επ’ αυτού, για την αποκαλούμενη “Ελληνική Επιχείρηση”, δεν υπάρχει ούτε νύξη στην ανακοίνωση.
Σοβιετικοί με Κεμάλ σε άγαλμα στο Ταξίμ…
Αλλά, ακόμη και όσον αφορά στην περίοδο 1921-1922, είναι επίσης παγκοίνως γνωστό, ότι η Σοβιετική Ρωσία, για τους δικούς της λόγους, βοήθησε με χρήματα, οπλισμό και στρατιωτικούς συμβούλους τον στρατό του Κεμάλ, που εξόντωνε τον χριστιανικό πληθυσμό της Μικράς Ασίας, και ιδιαίτερα στον Πόντο, για να αποτραπεί ένα Ποντιακό κράτος. Δεν είναι, άλλωστε, συμπτωματικό ότι στο μεγάλο μνημειακό σύμπλεγμα στην πλατεία Ταξίμ στην Πόλη, εκτός από τους Κεμάλ, Ινονού και Τσακμάκ υπάρχουν και οι σοβιετικοί Κλίμεντ Βοροσίλοφ και Μιχαήλ Φρούνζε, που πρόσφεραν τις πολύτιμες γνώσεις τους στον κεμαλικό στρατό. Μάλιστα, ο τελευταίος έχει περιγράψει τα γεγονότα από αυτήν την αποστολή στο βιβλίο του “Αναμνήσεις από την Τουρκία”.
Και εν πάση περιπτώσει, μιλώντας για τις αμαρτίες των σοβιετικών, δεν συνεπάγεται, όπως με κατηγορεί η ΚΟΒ Αραδοσιβίων-Αετοράχης του ΚΚΕ, ότι δίνουμε άφεση αμαρτιών στις συμπεριφορές των δυτικών απέναντι του σφαγιαζόμενου χριστιανικού στοιχείου της Μικράς Ασίας. Κατ’ επανάληψη στις παρεμβάσεις μου για το ζήτημα αυτό, και ως ιστορικός ερευνητής και φιλίστωρ, έχω αναδείξει και στηλιτεύσει την κατάπτυστη στάση τους.
Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι για το θέμα αυτό απαιτείται μεγαλύτερη ψυχραιμία και όχι μια αντιπαράθεση που μας παραπέμπει σε πολλές δεκαετίες πίσω.
