Το καινούριο χορογραφικό έργο της με τίτλο «Two- Matters of Existence», το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που αφορά στο γυναικείο βλέμμα, θα παρουσιάσει η Αθανασία Κανελλοπούλου στο Black Box του Μεγάλου Χορού Καλαμάτας, στις 12 Ιουλίου, στις 7 μμ., «ανοίγοντας» το 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
«Το καινούριο μου έργο ‘Two- Matters of Existence’ είναι το δεύτερο μέρος της τριλογίας ‘A few moments of gaze’ που αφορά στο γυναικείο βλέμμα. Το πρώτο μέρος ‘Nadja- Who Am I?’ παρουσιάστηκε επίσης πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Καλαμάτας το 2021 και χαίρομαι ιδιαίτερα που και το έργο αυτό θα κάνει την πρεμιέρα του σε αυτό το τόσο σημαντικό Φεστιβάλ Χορού. Το έργο είναι ένα ντουέτο, μια σιωπηλή συνομιλία, μια εσωτερική πυξίδα, που φωτίζει σκοτεινές και φωτεινές πτυχές δύο γυναικών, μια έντονα προσωπική και εξομολογητική συνθήκη», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Αθανασία Κανελλοπούλου, ενώ αναφέρεται και στον τρόπο που αντλεί την έμπνευσή της γενικά για τα έργα της, αλλά και για το συγκεκριμένο.
«Η τέχνη του χορού είναι αναπόσπαστο μέρος της κίνησης. Εμπνέομαι πολύ από τα ταξίδια και τη μετακίνηση ιδεών, σκέψεων, εμπειριών, μέσα από οποιαδήποτε μορφή ‘ανταλλαγής’ και διαλόγου. Δυο τέχνες που αγαπώ ιδιαίτερα και αντλώ πάντα υλικό και στοιχεία αναφοράς είναι η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος. Το συγκεκριμένο έργο είναι μια σπουδή πάνω στην ‘Persona’ του Ingmar Bergman. Ήθελα να μιλήσω για δυο γυναίκες που χάνουν την ταυτότητά τους η μία μέσα στην άλλη, αλλά ταυτόχρονα μοιάζουν με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Όπως και στην ταινία, οι χαρακτήρες μπλέκονται και δημιουργούν διαρκώς νέους χώρους και οπτικές συνύπαρξης και διαλόγου», σημειώνει η χορογράφος.
Η Αθανασία Κανελλοπούλου έχει σπουδάσει με υποτροφία κλασικό και σύγχρονο χορό στη ‘Rambert School of Ballet and Contemporary Dance’ στο Λονδίνο και στη Σχολή της Martha Graham στη Νέα Υόρκη. Έχει επίσης σπουδάσει Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο και πολίτικο λαούτο, ενώ επί 18 συναπτά έτη έζησε στο εξωτερικό και συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς χορογράφους και ομάδες σύγχρονου χορού. Γνωρίζει, δηλαδή, καλά τι σημαίνει να δουλεύεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ποιες διαφορές και ομοιότητες διακρίνει ως προς την τέχνη του χορού, αλλά και ως προς τις δυνατότητες ενός χορογράφου να κάνει καριέρα;
«Έχω ζήσει και εργαστεί περίπου 20 χρόνια στο εξωτερικό και στην Ελλάδα επέστρεψα το 2015. Μπορώ να πω ότι δεν έχω ακόμα προσαρμοστεί στην ελληνική νοοτροπία. Σίγουρα είναι πολύ μεγάλες οι αποκλίσεις. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς μπορεί ένας νέος άνθρωπος με όνειρα και όραμα να δημιουργήσει σε μια χώρα όπου η τέχνη δεν θεωρείται σημαντική. Η έννοια του επαγγελματία χορευτή-χορογράφου δεν μπορεί να υπάρξει στην Ελλάδα, από τη στιγμή που είναι ανύπαρκτες οι κρατικές υποδομές. Δυστυχώς και σε χώρες όπως η Ισπανία ή η Ιταλία συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Ωστόσο στη Γερμανία και γενικότερα στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη υπάρχουν τα Κρατικά Θέατρα, όπου οι καλλιτέχνες δουλεύουν όλον τον χρόνο με συμβόλαια και όχι με δίμηνες και τρίμηνες συμβάσεις. Η Πολιτεία οφείλει να αντιμετωπίσει τον χορό ως επάγγελμα και όχι ως χόμπι ή δουλειά μερικής απασχόλησης», απαντά στην ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Μοιραία, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την εξέλιξη του χορού στη χώρα μας σήμερα. Ποια βήματα πιστεύει πως πρέπει να γίνουν, ώστε η τέχνη του χορού να αποκτήσει τη θέση που της αξίζει; «Σίγουρα γίνονται πολλές αξιόλογες προσπάθειες ώστε να μπορέσει να εξελιχθεί η τέχνη του χορού. Αυτό το διακρίνουμε τα τελευταία χρόνια μέσα από τα Φεστιβάλ Χορού που αγκαλιάζουν τους καλλιτέχνες και δίνουν νέα πνοή και ώθηση στον χορό. Πιστεύω, όμως, ότι το πιο σημαντικό είναι να δούμε την τέχνη μέσα στην παιδεία ή, αλλιώς, η τέχνη θα έπρεπε να είναι η βάση της παιδείας. Να καταφέρει να γίνει η παιδεία ανθρωποκεντρική και όχι ‘τεχνοκρατική’», υπογραμμίζει η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ, που μιλά και για τα σχέδιά της για το μέλλον αλλά και για ένα μεγάλο της όνειρο.
«Θα ήθελα να συνεχίσω να δημιουργώ και να είμαι σε έναν ανοιχτό καλλιτεχνικό διάλογο, τόσο με Ακαδημίες Χορού στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όσο και με Ομάδες που έχω ήδη αναπτύξει μια σταθερή συνεργασία τα τελευταία χρόνια. Για την επόμενη χρονιά, έχω ήδη δυο καινούργιες συνεργασίες στη Γερμανία με την καλλιτέχνιδα Laura Stefanidis και το KulturFunke και στη Γαλλία με το Cite Choregraphique. Θα ήθελα επίσης, να ασχοληθώ πάλι με τις σόλο δουλειές μου. Τέλος, ένα μεγάλο μου όνειρο είναι να ασχοληθώ κάποια στιγμή με την τέχνη του κινηματογράφου και να δημιουργήσω μια ταινία μεγάλου μήκους», καταλήγει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Θυμίζουμε ότι στην πανέμορφη μεσσηνιακή πόλη, από τις 12 έως τις 21 Ιουλίου 2024, κορυφαίοι Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε όλους τους δημότες και τους φιλότεχνους επισκέπτες, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που φέτος κλείνει 30 χρόνια επιτυχούς λειτουργίας. Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα και τις εκδηλώσεις στο https://kalamatadancefestival.gr/
Ελένη Μάρκου
