Σαν σήμερα, 47 χρόνια πριν, στις 16 Αυγούστου 1977, ο Έλβις Πρίσλεϊ απεβίωσε στο κτήμα του στο Μέμφις του Τενεσί σε ηλικία 42 ετών. Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, ο «βασιλιάς» του ροκ εντ ρόλ συνεχίζει να ζει για εκατομμύρια θαυμαστές του μέσα από τη μουσική και το χορό που κληροδότησε σε διάφορες γενιές.
«Είμαι ένας Έλβις που αύριο μπορεί να μην υπάρχω ή να έχω αντικατασταθεί από άλλους νέους, καθένας εκ των οποίων θα εκφράζει με το δικό του τρόπο αυτό που σήμερα ενσαρκώνω εγώ… Ωστόσο, το «ροκ εντ ρόλ» δεν πρόκειται να σβήσει. Μέσα του περιέχεται η διάχυτη ανησυχία μιας γενιάς που, στην περιπλάνησή της, αναζητά έναν σταθμό για να ξεκουραστεί και να ελπίσει», δήλωσε ο Έλβις Πρίσλεϊ σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Αλέκο Λιδωρίκη το 1960, στην οποία συμμετείχε σε στούντιο του Χόλιγουντ, όπου γυριζόταν μια από τις πιο εντυπωσιακές ταινίες της εποχής.
Δεν πρόκειται για υστερία αυτό που κρύβεται πίσω από το «ροκ». Είναι αγωνία.
«Μπορεί άραγε μέσα στο «ρόκ» να κρύβεται αυτή η ελπίδα; Στη γνήσια άλλη εκδήλωση μπορεί να βρει κανείς τον σπόρο μιας λυτρωτικής δημιουργίας;» ρώτησε ο Αλέκος Λιδωρίκης τον 25χρονο τότε Έλβις Πρίσλεϊ, ο οποίος είχε ήδη εδραιώσει τη θέση του στην κορυφή με το «Heartbreak Hotel».
«Ίσως δεν έχετε παρατηρήσει τις κινήσεις αυτού του ιστορικού χορού, όπως τον ονομάσατε…», μου λέει, κοιτάζοντάς με αυστηρά! «Δεν είναι υστερία αυτό που κρύβεται στο «ροκ». Είναι αγωνία… Είναι η προσπάθεια ενός δεσμώτη να δραπετεύσει, να ανοίξει σε κάτι άλλο, που εκεί πιστεύει ότι βρίσκεται το μυστικό της ευτυχίας», απάντησε ο Έλβις Πρίσλεϊ στον Έλληνα δημοσιογράφο.
«Ζείτε και κυριαρχείτε μέσα στο Χόλιγουντ. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;» ήταν μία από τις επόμενες ερωτήσεις του Λιδωρίκη.
«Είναι ένας πίθος Δαναϊδων που δεν μπορείς να τον γεμίσεις με απόλυτα συμπεράσματα, ούτε να σπουδάσεις τον πυθμένα του, γιατί απλώς δεν υπάρχει πυθμένας. Υπάρχει επιφάνεια ψευδαισθητική και σαγηνευτική, υπάρχουν τοιχώματα γεμάτα κοσμήματα αλλά και ρυπαρές ουσίες. Όταν προχωρήσεις παρακάτω, εμφανίζεται ένα τεράστιο ερωτηματικό. Ερωτηματικό για τον μελετητή αυτής της κοινωνίας, για όσους ζουν μέσα και την εκμεταλλεύονται, για το παρόν και το μέλλον εκείνων που την αποτελούν. Το Χόλιγουντ δεν είναι επιχείρηση, ούτε γεωγραφικό σημείο των ΗΠΑ. Δεν είναι μάλιστα ούτε Παράδεισος ούτε Κόλαση. Είναι ένα φαινόμενο! Ζωϊκό φαινόμενο, κοινωνικό φαινόμενο, φαινόμενο προόδου αλλά και εκφυλισμού, φαινόμενο γεωλογικό», σημείωσε ο Έλβις Πρίσλεϊ.
Ο Λιδωρίκης ρώτησε τον Έλβις Πρίσλεϊ αν «το απερίγραπτο παραλήρημα, η ζητωκραυγή, το πάθος και ο φανατισμός μιας ασυγκράτητης μερίδας φανς που παθαίνουν παθολογική διαστροφή με τα αντικείμενα θαυμασμού τους, κουράζει τους ‘ημίθεους’». «Όχι τόσο στην αρχή. Το δέχονται με αγαλλίαση, καθώς αποτελεί δείγμα επιτυχίας, φήμης και πλούτου. Ο παραγωγός το βλέπει κρυφά, το υπολογίζει και συμπληρώνει τους λογαριασμούς του. Όταν φτάνουν στην κορυφή, όμως, όταν επιβληθούν ολοκληρωτικά, αρχίζουν να βαριούνται αυτή την ενοχλητική πίεση. Το ανέχονται γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Ούτε μπορούν να συγκρούονται με όσους εκδηλώνουν τον εξοντωτικό τους θαυμασμό. Ωστόσο, πιστέψτε με, βλαστημάνε μέσα τους», δήλωσε.
«Είμαστε όλοι κουρασμένοι. Και κυρίως εμείς οι νέοι. Εμείς που δεν προλάβαμε να γνωρίσουμε όσα είχατε εσείς την ευκαιρία να δείτε και να βιώσετε ή και ειλικρινά να μισήσετε. Δεν γνωρίζουμε πια πού είναι το καλό και πού το κακό. Το ωραίο και το άσχημο. Και η ζάλη που προσφέρει το ροκ με τους ρυθμούς και τη σύγχυσή του μας μεθάει και μας βοηθά να λησμονήσουμε. Δεν είναι κάτι αυτό;» Έτσι έκλεισε τότε τη συνέντευξή του ο Έλβις Πρίσλεϊ.
«Είναι;» είχε αναρωτηθεί ο Λιδωρίκης. Ο ίδιος ο δημοσιογράφος απάντησε: «Μέσα σε όλα τα άλλα τόσα ερωτήματα που καθιστούν τη ζωή μας στυγνή και πανικόβλητη, ίσως να προστεθεί και αυτό… Ίσως τα “γυμνά όνειρα” να δώσουν στον παραστρατημένο Νέο Κόσμο, όσα μέχρι σήμερα δεν προσέφεραν οι μεγαλόπνοοι οραματισμοί!»
Ο Αλέκος Λιδωρίκης από το 1945 έως το 1960 παρέμεινε στις ΗΠΑ όπου εργάστηκε στα στούντιο της Τουέντιεθ Σέντσουρι Φοξ, γνωστότερη ως 20th Fox, και για την τηλεόραση. Την ίδια στιγμή, δημοσιογραφούσε στον «Εθνική Κήρυκα» της Νέας Υόρκης και ήταν ανταποκριτής στις αθηναϊκές εφημερίδες «Τα Νέα» (1948-49 και 1956-58) και «Ακρόπολις» και «Απογευματινή» (1952-1960). Οι συνεντεύξεις του με τα πολιτικά πρόσωπα της Αμερικής της εποχής (Αϊζενχάουερ, Στήβενσον, ‘Ατσεσον, Χούβερ, κ.α.) θεωρούνται ιστορικές. Τα νέα αστέρια του Χόλιγουντ (Μαίριλυν Μονρόε, Τζέιν Ράσελ, Σούζαν Χαίγουορθ, Έλβις Πρίσλεϊ και άλλοι) «μίλησαν» τότε μέσω των συνεντεύξεων του Λιδωρίκη στο ελληνικό κοινό.
Φωτογραφία: Έλβις Πρίσλεϊ και Αλέκος Λιδωρίκης (Χόλιγουντ 1960 – Αρχείο Α. Λιδωρίκη)
