Η Ιουλιανή Μοναρχία αναφέρεται στην περίοδο της φιλελεύθερης συνταγματικής μοναρχίας υπό τον βασιλιά Φίλιππο Λουδοβίκο στη Γαλλία, ξεκινώντας από την Ιουλιανή Επανάσταση (τις Τρεις Ένδοξες Ημέρες) το 1830 και ολοκληρώνοντας με την Επανάσταση του 1848. Η ανατροπή της κυβέρνησης του Καρόλου Ι’ από τον Οίκο των Βουρβόνων ανέβασε στον θρόνο τον Φίλιππο Λουδοβίκο, του κλάδου της Ορλεάνης, ο οποίος διαρκώς υπερασπιζόταν τον φιλελευθερισμό. Κατά την μακρά διάρκεια της βασιλείας του, η Γαλλία γνώρισε οικονομική ανάπτυξη, αλλά παρέμεινε επιφυλακτική απέναντι στις κοινωνικές ανισότητες που είχαν προκαλέσει την Επανάσταση του 1789. Ο καινούργιος βασιλιάς αντιμετώπισε αρχικά πολλές πολιτικές προκλήσεις από διάφορους κύκλους, κυρίως από τους υποστηρικτές του παλαιού καθεστώτος, οι οποίοι επιδίωκαν την απομάκρυνσή του. Αυτή η πολιτική επιβίωση της τελευταίας γαλλικής μοναρχίας είναι το ιστορικό υπόβαθρο του αστυνομικού μυθιστορήματος του Ερίκ Φουασιέ «Γραφείο Αποκρυφιστικών Υποθέσεων», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα σε μετάφραση του Σέργιου Τρεχλή από τον Gutenberg.
Ο Φουασιέ, γεννημένος το 1961, έχει δημοσιεύσει πολλά διηγήματα και αστυνομικά μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων και το συγκεκριμένο, το οποίο βραβεύτηκε με το Maison de la Presse 2022. Διδάκτωρ Νομικής και Φαρμακευτικής, είναι καθηγητής πανεπιστημίου και μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Φαρμακευτικής. Επί σχεδόν είκοσι χρόνια υπηρέτησε στο Εθνικό Συμβούλιο του Τάγματος των Φαρμακοποιών. Με αυτή την πλούσια επαγγελματική εμπειρία, ο Φουασιέ εισάγει στο αστυνομικό μυθιστόρημα την παραδοσιακή ιστορία μυστηρίου, η οποία περιλαμβάνει έναν έξυπνο ντετέκτιβ και ένα ή περισσότερους φόνους, χωρίς να παραβλέπει την κοινωνική διάσταση της εποχής. Δημιουργεί σύνθετες και γεμάτες μυστικά ιστορίες, παρουσιάζοντας ανδρικούς και γυναικείους χαρακτήρες με στυλ Αλέξανδρου Δουμά, αναβιώνοντας μια ξεχασμένη γαλλική αβρότητα. Παράλληλα, δεν αγνοεί τη σύγχρονη εποχή και αναζητά νέους δρόμους στο αστυνομικό μυθιστόρημα, εντάσσοντάς το σε ένα ιστορικό πλαίσιο έντονων πολιτικών μεταβολών και κοινωνικών κινητοποιήσεων, αναφερόμενος στο φλεγόμενο 1830 και στην τεράστια κοινωνικοπολιτική ρευστότητα της εποχής.
Η πλοκή θέτει ερωτήματα σχετικά με τον θάνατο του γιου ενός υπουργού του νέου βασιλιά: πρόκειται για αυτοκτονία ή για κάτι άλλο; Πώς θα διαχειριστεί αυτές τις απορίες ο νεαρός επιθεωρητής Βαλεντίν Βερν; Ο Φουασιέ αποκαλύπτει πλήθος στοιχείων στην αρχή, προσελκύοντας την προσοχή του αναγνώστη, γνωρίζοντας ωστόσο πώς να κλείσει τη μυθοπλασία του χωρίς να χάσει λεπτομέρεια. Στο αναστατωμένο Παρίσι, κοντά στις σκοτεινές όχθες του Σηκουάνα, ο Βερν όχι μόνο θα αναζητήσει την άκρη του μίτου, αλλά θα αποκαλύψει ένα τραυματικό παρελθόν, που θα του φανερώσει την ψυχική και κοινωνική του κατάσταση.
Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα σχετικά με την πλοκή, ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ο καινοτόμος τρόπος με τον οποίο ο Φουασιέ ενσωματώνει τον Φρανσουά Βιντόκ, έναν λήσταρχο και εγκληματολόγο, στην αστυνομική μυθοπλασία. Ο Βιντόκ αποκτά μια δεύτερη, μυθιστορηματική ζωή μέσα από τις σελίδες του Φουασιέ, και μαζί του αναδύεται και ο Φρανς Άντον Μέσμερ, Γερμανός γιατρός που θεωρείται πρόδρομος του υπνωτισμού. Ο «ζωικός μαγνητισμός», θεωρία του Μέσμερ, λειτουργεί ως κλειδί για την επίλυση μυθιστορηματικών αινιγμάτων και ενισχύει την προσέλκυση του αναγνώστη στον μυστήριο κόσμο του Φουασιέ.
