Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Τα καμπανάκια είχαν χτυπήσει για την Εθνική εδώ και καιρό, αλλά δεν φάνηκε να τα ακούει κανείς, με αποτέλεσμα ακόμα ένα κάζο, αυτή τη φορά από την Αρμενία στο ΟΑΚΑ.
Ένας αντίπαλος που δεν μας είχε κερδίσει ποτέ, πέρασε από την Αθήνα επικρατώντας με 3-2, βάζοντας ταφόπλακα επί της ουσίας στις ελπίδες για πρόκριση στο Euro 2020. Όχι γιατί μας απέκλεισε μαθηματικά, αλλά γιατί υπερτόνισε τις αδυναμίες αυτής της ομάδας που φαίνεται πως δεν μπορεί να αποκτήσει ομοιογένεια και να αναδείξει στο γήπεδο συνολικά το προσωπικό ταλέντο που αναμφίβολα διαθέτει.
Τραγικές αλληλοκαλύψεις και ευδιάκριτα κενά στην άμυνα στο πρώτο ημίχρονο όπως συμβαίνει συνεχόμενα στην εποχή Αναστασιάδη στοίχησαν για ακόμα μια φορά στην ομάδα που δέχθηκε δύο γκολ στο πρώτο μέρος και κυνηγούσε το παιχνίδι από την αρχή.
Ανέβηκε στο δεύτερο, έφτασε στο γκολ με τον Ζέκα στο 54’ αλλά δεν ήταν αρκετό για το θετικό αποτέλεσμα, αφού οι κενοί χώροι στην προσπάθεια να ισοφαρίσει έδωσαν την ευκαιρία στην Αρμενία να κλειδώσει τη νίκη με τρίτο γκολ δεκαπέντε λεπτά πριν το φινάλε.
Μετρίασε την πίκρα ο Φορτούνης στο 87’ που μείωσε σε 3-2.
