Αναλύουμε πώς οι στρατηγικές ομάδων στο Champions League μπορούν να υπερκεράσουν την οικονομική δύναμη. Οποιος είχε προβλέψει από την αρχή της πιο σημαντικής διασυλλογικής διοργάνωσης ότι οι ημιτελικοί θα περιλάμβαναν τους αγώνες Άρσεναλ-Παρί και Μπαρτσελόνα-Ίντερ, σίγουρα τώρα διαπιστώνει ότι έσφαλε. Η πρόβλεψή του δεν επιβεβαιώθηκε, καθώς αυτή τη σεζόν παρατηρήσαμε ένα απρόβλεπτο σενάριο που οδήγησε σε προκρίσεις ομάδων οι οποίες τόλμησαν να δοκιμάσουν νέα πράγματα, αποφεύγοντας αποκλειστικά τις ηχηρές μεταγραφές.
Προ ορισμένων ετών, η Παρί Σεν Ζερμέν διαφήμιζε τη σφραγίδα της «dream team», με παίκτες όπως ο Καβάνι, ο Εμπαπέ, ο Ντι Μαρία, ο Μέσι και ο Νεϊμάρ. Ωστόσο, η στρατηγική αυτή αποδείχθηκε λανθασμένη, καθώς οι υπερβολικές επενδύσεις δεν εξασφαλίζουν απαραίτητα την κορυφή. Αν και η ομάδα έχει σήμερα ονόματα όπως ο Ντοναρούμα και ο Κβαραχτσέλια, δεν διαθέτει τους καθοριστικούς παίκτες που απαιτούνται στο κέντρο και στην επίθεση.
Η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία το περασμένο καλοκαίρι ήλπιζε σε μια νέα εκδοχή των Γκαλάκτικος με την απόκτηση του Εμπαπέ, υπέστη σοβαρή ήττα, αποκλειόμενη με δύο ήττες από την Άρσεναλ. Οι βρετανοί δείχνουν να προσφέρουν δείγματα γραφής με τον Αρτέτα στο τιμόνι, παρά τις απουσίες ορισμένων βασικών παικτών.
Όσον αφορά τη Μπαρτσελόνα, η εποχή των Μέσι, Νεϊμάρ και Σουάρες ανήκει πια στο παρελθόν, και τώρα επικεντρώνεται στους νέους παίκτες που έχουν τη δυνατότητα να λάμψουν. Αντίθετα, η Ίντερ, υπό την καθοδήγηση του Σιμόνε Ιντσάγκι, δείχνει να ακολουθεί μια συντηρητική προσέγγιση στις μεταγραφές, ποντάροντας σε παίκτες από ομάδες μεσαίων απαιτήσεων.
Η έκπληξη φέτος είναι ότι οι ομάδες που διεκδικούν κύπελλα συχνά συμμετέχουν δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι, όμως είναι σημαντικό να δούμε και τις ομάδες που επιλέγουν εναλλακτικές στρατηγικές σχεδίασης για το μέλλον.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
