Πριν από 110 χρόνια, το ποδόσφαιρο συνδυάστηκε ιδανικά με το «πνεύμα των Χριστουγέννων», δημιουργώντας μία ξεχωριστή χριστουγεννιάτικη ιστορία. Μία αληθινή ιστορία, που φρόντισε να διηγηθεί ο Οσβάλντο Σοριάνο.
Ήταν 24 Δεκεμβρίου 1914, και εκείνα ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα που ο 24χρονος Τζορτζ θα έκανε, μακριά από το Σέφιλντ, το σπίτι της οικογένειας. Ο πατέρας του, γιατρός στο επάγγελμα, δεν συμφωνούσε με τις επιθυμίες του γιου του, αφού τον προόριζε μια μέρα να τον αντικαταστήσει.
«Γυρνάς πάντα με αυτούς τους ηλίθιους, χάνετε χρόνο σε αυτό το λασπόλουτρο», έλεγε ο γιατρός βλέποντάς τον Τζορτζ να επιστρέφει στο σπίτι. «Και τι κάνετε; Πάντα πίσω από αυτό το γελοίο άθλημα για ζητιάνους. Θα μπορούσα να καταλάβω το πάθος για κρίκετ ή για το γκολφ, που είναι συναρπαστικό. Δεν καταλαβαίνω τι όμορφο έχει αυτό το ποδόσφαιρο». Αλλά, όταν οι στρατιώτες του μίλησαν για τη δυνατότητα να βοηθήσει τη χώρα του, να γίνει ήρωας, βρέθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1914 στο Βέλγιο.
Για δύο μήνες φρόντιζε στρατιώτες, επουλώνοντας τις πληγές τους, ενώ συχνά άκουγε τις τελευταίες επιθυμίες τους. Η ρουτίνα του ήταν τόσο μακρινή από εκείνη του πατέρα του, που δεχόταν επισκέψεις στο πολυτελές γραφείο του, προσφέροντας αλοιφές σε αρχόντισσες του Γιορκσάιρ. Η αηδία του για τον πόλεμο μεγάλωνε, καθώς εκατοντάδες νέοι έχαναν τη ζωή τους. Δεν ήθελε να πολεμήσει, να πεθάνει την παραμονή των Χριστουγέννων.
Μία διαφορετική παραμονή, καθώς οι βομβαρδισμοί δεν είχαν θύματα και οι πυροβολισμοί είχαν σχεδόν σταματήσει. Η ανταλλαγή πυρών είχε διακοπεί και, χωρίς καμία διάταξη εκεχειρίας, οι στρατιώτες φάνηκε να ακολουθούν έναν άλλον δρόμο.
Ο Τζορτζ σκεφτόταν τα Χριστούγεννα στο Σέφιλντ, όταν ξαφνικά ένας στρατιώτης φώναξε: «Γρήγορα, κοιτάξτε τι έκαναν οι Γερμανοί! Είναι εκπληκτικό». Έσκυψε έξω από το χαράκωμα, με την επιθυμία πιο δυνατή από τον φόβο.
Έξω από τα χαρακώματα, οι Γερμανοί είχαν βάλει δεκάδες χριστουγεννιάτικα δέντρα, με κεριά να λάμπουν στα κλαδιά, ενώ στον αέρα αντηχούσαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Οι Βρετανοί απάντησαν ανάλογα και η παραμονή των Χριστουγέννων πέρασε σε αρμονία, σχεδόν σαν ο πόλεμος να ήταν μία μακρινή ανάμνηση.
Το επόμενο πρωί, ο Τζορτζ είχε μία ιδέα για να επωφεληθούν από αυτή την ανακωχή. Γλίστρησε έξω από το χαράκωμα και αγόρασε μία μπάλα ποδοσφαίρου. Η μπάλα αυτή, σκέφτηκε, είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να επιστρέψει στην πατρίδα σώος και αβλαβής. Εξέδωσε την μπάλα, τοποθέτησε τέσσερις κώνους για δοκάρια και οι παίκτες γρήγορα συγκεντρώθηκαν.
Μετά από ένα αδέξιο σουτ, η μπάλα έφυγε μακριά, περνώντας στα χέρια των Γερμανών στρατιωτών. Το συναρπαστικό παιχνίδι ξεπέρασε τα σύνορα της Βρετανίας, και έτσι ξεκίνησε ένας αγώνας, και οι δύο πλευρές συμμετείχαν με ενθουσιασμό.
Ο αγώνας διήρκεσε ώρες και ώρες, με σκορ που δεν προσδιορίζεται ακριβώς. Ο Τζορτζ ξαπλωμένος στο γρασίδι, εξαντλημένος αλλά χαμογελαστός, διαπίστωσε ότι ήταν Χριστούγεννα. «Δεν είχα τραυματισμούς για να επιδιορθώσω, κανένα νεκρό για να θάψω», σκέφτηκε. Η ιστορία ανέδειξε τη δύναμη του ποδοσφαίρου ακόμα και μέσα στον πόλεμο.
Ο στρατιώτης που είχε προτείνει τη συνάντηση πλησίασε, χαλαρώνοντας δίπλα του. Του πρόσφερε ένα τσιγάρο και τον ρώτησε με περιέργεια πού έμαθε τους κανόνες του παιχνιδιού του ποδοσφαίρου. «Δούλευα σε ένα εργαστάσιο στο Σέφιλντ», του απάντησε ο Τζορτζ.
Η ανακωχή είχε περάσει, αλλά δεν ήταν πια εχθροί, καθώς οι χώρες τους βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο εχθρός του Τζορτζ ήταν απλώς ένας φίλος της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ.
Αυτή η ιστορία αποδεικνύει την καταλυτική δύναμη του ποδοσφαίρου, ακόμη και σε περιόδους πολέμου.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
