Η καλύτερη χρονιά στην ιστορία της ελληνικής κολύμβησης ολοκληρώθηκε με ιδανικό τρόπο στο Παρίσι, όπου η χώρα μας κατέκτησε για πρώτη φορά Ολυμπιακό μετάλλιο στην πισίνα, χάρη στη δεύτερη θέση του Απόστολου Χρήστου στα 200μ. ύπτιο. Παρά την υπερβατική παρουσία στην Ντόχα (ένα μετάλλιο και δέκα τελικοί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα) καθώς και το «θαύμα» του Βελιγραδίου (17 μετάλλια στο Ευρωπαϊκό), οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιβεβαίωσαν την πρόοδο της ελληνικής κολύμβησης, τουλάχιστον σε επίπεδο κορυφής: ένα μετάλλιο, μία τέταρτη και μία πέμπτη θέση, συν άλλες τέσσερις συμμετοχές σε ημιτελικούς αποτελούν συγκομιδή που, πριν από λίγα χρόνια, η ελληνική κολύμβηση δεν τολμούσε ούτε να ονειρευτεί.
Εστω κι αν δεν το φώναζε, ο Απόστολος Χρήστου ταξίδεψε στο Παρίσι με στόχο ένα μετάλλιο. Πέρασε άνετα στον τελικό των 100μ. ύπτιο και εκεί πάλεψε ως το τέλος, αλλά έμεινε εκτός βάθρου για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου. Πικράθηκε, απογοητεύτηκε και ένιωσε το όνειρο να γκρεμίζεται. «Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μέχρι το 2028», ήταν η χαρακτηριστική ατάκα του.
Η πρώτη του σκέψη ήταν να αφήσει τα 200μ., όπου έτσι κι αλλιώς δεν είχε υψηλές βλέψεις. Όμως άλλαξε γνώμη και μαζί άλλαξε η ιστορία. Μόλις τρεις ημέρες μετά την απόλυτη απογοήτευση, ήρθε η στιγμή του θριάμβου: δεύτερη θέση με πανελλήνιο ρεκόρ, πρώτο μετάλλιο για την Ελλάδα στην κολύμβηση μετά το 1896 και παρθενικό σε αγώνισμα εντός πισίνας. Η εικόνα του βουρκωμένου Χρήστου στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων πρέπει να γίνει πόστερ σε όλα τα κολυμβητήρια της χώρας, για να εμπνεύσει τις επόμενες γενιές. Ναι, γίνεται!
Με τη συμμετοχή του σε δύο τελικούς της ίδιας διοργάνωσης, ο Χρήστου ισοφάρισε το αντίστοιχο επίτευγμα του Σπύρου Γιαννιώτη στους Ολυμπιακούς της Αθήνας (400μ. και 1.500μ. ελεύθερο). Ο Κριστιάν Γκολομέεβ πέτυχε κάτι πρωτόγνωρο για Έλληνα κολυμβητή, καθώς έγινε ο πρώτος που αγωνίστηκε σε τελικό δύο διαφορετικών διοργανώσεων. Όπως στο Τόκιο, έτσι και στο Παρίσι ο 31χρονος σπρίντερ τερμάτισε πέμπτος στα 50μ. ελεύθερο, ωστόσο η γεύση ήταν γλυκόπικρη. Πριν τρία χρόνια γνώριζε ότι έχασε μεγάλη ευκαιρία, αφού μπορούσε να διεκδικήσει χάλκινο μετάλλιο. Φέτος, είδε το βάθρο να του «γλιστράει» για τρία εκατοστά του δευτερολέπτου. Το Ολυμπιακό μετάλλιο θα παραμείνει ως το μεγάλο απωθημένο του, αλλά η μεγάλη εικόνα δείχνει ότι δεν έχει υπάρξει πιο συνεπής Έλληνας κολυμβητής στην ιστορία: από το 2012, που πρώτα εμφανίστηκε σε μεγάλη διοργάνωση, ο Γκολομέεβ παρέμεινε εκτός τελικού των 50μ. ελεύθερο μόνο δύο φορές, στο Παγκόσμιο του 2013 και στους Ολυμπιακούς του 2016. Από τότε, μπαίνει στην οκτάδα όλων των διοργανώσεων ανεξαρτήτως, ενώ τη συλλογή του κοσμούν τέσσερα συνεχόμενα μετάλλια από Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (ένα χρυσό) και ένα ασημένιο από Παγκόσμιο.
Αν δεν υπήρχε το μετάλλιο του Χρήστου, οι Ολυμπιακοί του Παρισιού θα ήταν για την Ελλάδα αγώνες ευκαιριών που χάθηκαν για λίγα εκατοστά. Δεν ήταν μόνο ο Χρήστου στα 100μ. και ο Γκολομέεβ: ο Βαγγέλης Μακρυγιάννης έμεινε εκτός τελικού στα 100μ. ύπτιο επίσης για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου (θα ήταν η πρώτη φορά που η χώρα θα είχε διπλή παρουσία σε έναν τελικό Ολυμπιακών Αγώνων), ο Στέργιος Μπίλας έμεινε εκτός ημιτελικών στα 50μ. ελεύθερο για έξι εκατοστά και η Δράκου στο αντίστοιχο αγώνισμα των γυναικών για οκτώ εκατοστά.
Κανείς από τους παραπάνω δεν θα πρέπει να αισθάνεται απογοήτευση. Ο 24χρονος Μακρυγιάννης και ο 23χρονος Μπίλας άλλαξαν φέτος επίπεδο, πανηγύρισαν σημαντικές διακρίσεις, βελτίωσαν τα ρεκόρ τους και έχουν μέλλον μπροστά τους. Η ηλικιακή τους «οπτια» (δηλαδή το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο Ολυμπιακών Αγώνων) μόλις τώρα αρχίζει. Η Δράκου δεν είχε καμία ανάγκη επιβεβαίωσης, αφού όσα πέτυχε στα 32 της χρόνια παραβιάζουν τη λογική. Ήθελε πάντως έναν ημιτελικό (όπως το 2012 στο Λονδίνο), αλλά πάλι έκανε τη δεύτερη ταχύτερη κούρσα της καριέρας της. Κανονικά, κάπου εδώ θα ακολουθούσε το αθλητικό ρέκβιεμ, αλλά η Πατρινή κολυμβήτρια δήλωσε ότι έχει 1-2 χρόνια πρωταθλητισμού ακόμη, οπότε τα σχετικά αφιερώματα θα χρειαστεί να ξαναμπούν στα… συρτάρια.
Στα 19 του χρόνια, ο Απόστολος Σίσκος κολύμπησε σε ημιτελικό Ολυμπιακών Αγώνων στα 200μ. ύπτιο κι αυτό είναι από μόνο του σημαντικό. Η αλήθεια είναι ότι είχε το χρόνο να προκριθεί στον τελικό και μάλιστα να διεκδικήσει πλασάρισμα (τουλάχιστον) στην πρώτη εξάδα. Αποδείχθηκε δύσκολο να κάνει τρίτο φορμάρισμα μέσα στην ίδια χρονιά (καθώς ώθησε το 100% και στη Ντόχα και στο Βελιγράδι), ωστόσο έχει όλο το μέλλον μπροστά του και την εμπειρία πλέον για να το διαχειριστεί. Η αίσθηση είναι ότι ο συγκεκριμένος αθλητής δεν έχει πλησιάσει καν το «ταβάνι» του και σε τέσσερα χρόνια στο Λος Άντζελες, μπορεί να είναι αυτός διεκδικητής μεταλλίου.
Ο Απόστολος Παπαστάμος και η Γεωργία Δαμασιώτη δεν τα πήγαν όπως ήλπιζαν στα αγωνίσματά τους (400μ. μικτή και 100μ. πεταλούδα αντίστοιχα), αλλά εκμεταλλεύτηκαν την πρόσκληση της διεθνούς ομοσπονδίας και μπήκαν στους ημιτελικούς των 200μ. μικτής και των 200μ. πεταλούδας αντίστοιχα, αξιοποιώντας τον μικρό αριθμό συμμετοχών. Η Δαμασιώτη, μάλιστα, πέτυχε πανελλήνιο ρεκόρ στον προκριματικό και έδειξε ότι έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης (άλλωστε είναι μόλις 21 ετών). Αναφορικά με τον Παπαστάμο, πρέπει να βρει λύση στο ζήτημα των πρωινών προκριματικών, αφού στην απόσταση αυτή δεν υπάρχει το «μαξιλάρι» της 16άδας και χρειάζεται άμεση επίδοση για να μπει κάποιος στον τελικό.
Η Αννα Ντουντουνάκη δεν μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση σε μία χρονιά που δεν κύλισε όπως επιθυμούσε και έμεινε εκτός ημιτελικών στα 100μ. πεταλούδα, απομακρυσμένη από την 9η θέση του Τόκιο. Ο Δημήτρης Μάρκος πήρε ένα ρίσκο στα 800μ. ελεύθερο, κυνηγώντας την υπέρβαση, και το πλήρωσε με μία κακή επίδοση, διασκέδασε όμως τις εντυπώσεις με μία καλή κούρσα στα 1.500μ.
Αναφορικά με τα ομαδικά αγωνίσματα, την καλύτερη εμφάνιση πραγματοποίησε η 4Χ200μ. ελεύθερο, που κατέλαβε την 11η θέση και «άγγιξε» το πανελλήνιο ρεκόρ (θα το είχε καταρρίψει, αν ο Μάρκος κρατούσε τον επιθυμητό χρόνο). Απαρτιζόμενη από δύο 23χρονους (Μάρκος, Εγγλεζάκης) και έναν 21χρονο (Στάμου), είναι μία ομάδα με μέλλον, αν και δεν θα είναι εύκολο να αντικατασταθεί ο Ανδρέας Βαζαίος, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Η μικτή σκυταλοδρομία 4Χ100μ. θα μπορούσε να πάει καλύτερα από την 13η θέση, τουλάχιστον όμως βγαίνει στο προσκήνιο η ελπιδοφόρα εμφάνιση του 16χρονου Βαγγέλη Ντούμα, ο οποίος αποτελεί αυτήν τη στιγμή το μεγαλύτερο «στοίχημα» της ελληνικής κολύμβησης για το μέλλον. Ως τυπική συμμετοχή λογίζεται η συμμετοχή της εθνικής ομάδας στα 4Χ100μ. ελεύθερο, καθώς αποφασίστηκε να μην κατέβει με την κανονική της σύνθεση (Χρήστου και Γκολομέεβ δεν αγωνίστηκαν).
Αν υπάρχει αυτό που λέγεται «άυλη κληρονομιά», αυτή αφορά το κλίμα και την ψυχολογία της αποστολής. Οι εντάσεις και οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί έχουν υποχωρήσει αισθητά, οι επιτυχίες γιορτάζονται από όλους και προάγουν την ψυχολογική ώθηση, η αυτοπεποίθηση έχει ανέβει κατακόρυφα, όπως βέβαια και οι απαιτήσεις. Το ζητούμενο είναι να γίνει ομαλά η αλλαγή… φρουράς, ώστε η νεότερη γενιά να ακολουθήσει τα χνάρια της Γκολομέεβ, Χρήστου, Βαζαίου, Δράκου και Ντουντουνάκη, να τους μιμηθεί και -γιατί όχι- να τους ξεπεράσει, όπως εκείνοι ξεπέρασαν τη γενιά των Γρηγοριάδη, Δρυμωνάκου και Νιαγγουάρα.
Αναλυτικά οι ελληνικές συμμετοχές στα αγωνίσματα κολύμβησης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού:
ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΑΘΛΗΤΗΣ ΘΕΣΗ ΧΡΟΝΟΣ
50μ. ελεύθερο Κριστιάν Γκολομέεβ 5 21.59
Στέργιος Μπίλας 18 22.00
800μ. ελεύθερο Δημήτρης Μάρκος 26 8:01.37
1.500μ. ελεύθερο Δημήτρης Μάρκος 19 15:11.19
100μ. ύπτιο Απόστολος Χρήστου 4 52.41
Βαγγέλης Μακρυγιάννης 9 52.97
200μ. ύπτιο Απόστολος Χρήστου 2 1:54.82 (ΝΠΡ)
Απόστολος Σίσκος 14 1:57.77
200μ. μικτή ατομική Απόστολος Παπαστάμος 16 2:01.02
400μ. μικτή ατομική Απόστολος Παπαστάμος 15 4:15.32
4Χ100μ. ελεύθερο Ανδρέας Βαζαίος 16 3:17.47
4Χ200μ. ελεύθερο Δημήτρης Μάρκος 11 7:09.60
Κωνσταντίνος Εγγλεζάκης
ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΑΘΛΗΤΡΙΑ ΘΕΣΗ ΧΡΟΝΟΣ
50μ. ελεύθερο Νόρα Δράκου 17 24.80
100μ. πεταλούδα Αννα Ντουντουνάκη 19 58.14
Γεωργία Δαμασιώτη 23 58.72
200μ. πεταλούδα Γεωργία Δαμασιώτη 15 2:10.25 *
ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΑΘΛΗΤΗΣ/ΑΘΛΗΤΡΙΑ ΘΕΣΗ ΧΡΟΝΟΣ
4Χ100μ. μικτή ομαδική Απόστολος Χρήστου 13 3:46.40
* Πανελλήνιο ρεκόρ στον προκριματικό με 2:09.55
