Το… θαυματουργό ταξίδι της Βίλμα Ρούντολφ στον χώρο του αθλητισμού, θεωρείται ακόμη και σήμερα ότι είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στους μαύρους Αμερικανούς αθλητές.
«Ήταν το σύμβολο», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Ολάν Κασέλ, ένας Αμερικανός σπρίντερ, που διακρίθηκε στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, εξηγώντας: «Ήταν για τις γυναίκες, ό,τι ήταν ο Τζέσι Οουενς για τους άνδρες».
Γεννημένη το 1940 σε ένα γκέτο μαύρων στο Τενεσί, το εικοστό (!) από μια οικογένεια 22 παιδιών, η Ρούντολφ προσβλήθηκε από διπλή πνευμονία, οστρακιά και πολιομυελίτιδα, σε ηλικία τεσσάρων ετών.
«Οι γιατροί μού είπαν ότι δεν θα περπατήσω ξανά. Η μητέρα μου, μού είπε ότι θα τα καταφέρω. Πίστεψα την μητέρα μου», διηγήθηκε η κορυφαία πρωταθλήτρια, η οποία έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα, φορώντας προσθετικά, κάνοντας καθημερινά μασάζ και δεχόμενη πολλή αγάπη από την οικογένεια της και φυσικά ψυχική δύναμη.
Η νεαρή ανάπηρη θα καταφέρει να γίνει ο η πιο γρήγορη γυναίκα στον κόσμο. Η Ρούντολφ κατέκτησε το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο της καριέρας της στην Μελβούρνη το 1956, τερματίζοντας στην τρίτη θέση. Και τέσσερα χρόνια αργότερα, στην διοργάνωση της Ρώμης θα θριαμβεύσει τρις (100μ, 200μ. 4χ100μ), ενώ στον τελικό της σκυταλοδρομίας αγωνίσθηκε με διάστρεμμα!
Η εμφάνιση της Ρούντολφ, είχε έντονο αντίκτυπο ανά την υφήλιο, με τους Ιταλούς να την χαρακτηρίζουν «η Μαύρη Γαζέλα», τους Γάλλους «το Μαύρο Μαργαριτάρι» και τους Άγγλους «Tennessee Tornado»…
Ίσως ακόμη πιο σημαντική, όμως, να ήταν η «νίκη» που κατάφερε εκτός αγωνιστικού χώρου, καθώς έγινε η πρώτη αθλήτρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, που η τελετή προς τιμήν της, ήταν ανοιχτή σε όλους.
Κάτοχος πολλών παγκόσμιων ρεκόρ, σταμάτησε ν’ αγωνίζεται το 1962, ούσα στην κορυφή, ενώ απεβίωσε από καρκίνο το 1994.
