Με το ασημένιο μετάλλιο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στις αποσκευές της, επέστρεψε σήμερα (26/4) από το Μαυροβούνιο η Ελισάβετ Τελτσίδου. Η Ελληνίδα τζουντόκα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, βρέθηκε στο δεύτερο σκαλοπάτι του πόντιουμ των νικητριών στο κορυφαίο ευρωπαϊκό ραντεβού του αθλήματος, επιδεικνύοντας αγωνιστική σταθερότητα. Δείχνοντας παράλληλα ότι το στραβοπάτημα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού έχει ήδη ξεχαστεί.
«Με στενοχώρησε που δεν πήρα το χρυσό. Ήθελα ν’ ακούσω τον εθνικό μας ύμνο», δήλωσε στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τζούντο η Ελισάβετ Τελτσίδου.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Ελισάβετ Τελτσίδου στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τζούντο:
«Δεν το έχω ξεχάσει το Παρίσι. Σίγουρα με πόνεσε πολύ ότι δεν πήρα ένα μετάλλιο. Κάποιος που είναι αθλητής μπορεί να το καταλάβει. Σίγουρα βέβαια ένα μετάλλιο δεν σε κάνει αθλητή. Όπως και μία νίκη δεν σε κάνει αθλητή. Απλά με στεναχώρησε ότι δεν μπόρεσα να δείξω αυτό για το οποίο είχα προετοιμαστεί και όλη την προπόνηση που είχα κάνει και ήμουνα πανέτοιμη. Από τότε σε ό,τι αγώνες κι αν πήγα, έφερα μετάλλιο. Είμαι χαρούμενη για αυτό και που πήρα δεύτερη φορά το Ευρωπαϊκό μετάλλιο. Είναι πολύ σημαντικό ότι αγωνιστικά είμαι πολύ σταθερή και όποιος ξέρει τζούντο νομίζω μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι αυτό. Παρόλα αυτά, μου έχει μείνει η πικρή γεύση από το Παρίσι σίγουρα», είπε η 7η Ολυμπιονίκης του Τόκιο.
Όταν της ζητήθηκε να συγκρίνει το βαθμό δυσκολίας ανάμεσα στο φετινό και το περσινό μετάλλιο, είπε πως «και τα δύο ήταν δύσκολα. Πάλεψα με την Γερμανίδα Μπουτκερέιτ, που ήτανε ασημένια στο Παρίσι, με τη Γαλλίδα που είναι πόσες φορές παγκόσμια. Με την τελευταία, με έχουν αδικήσει αρκετές φορές, οπότε τώρα δεν ήθελα να αφήσω περιθώρια, παρόλο που θα ήθελαν. Δεν άφησα περιθώρια, νομίζω και το έδειξα. Κέρδισα με την αξία μου».
Η Τελτσίδου δεν έκρυψε ότι «με στενοχώρησε που δεν πήρα το χρυσό και δεν ακούσαμε τον ύμνο και να ανεβάσω και τη σημαία μας ψηλά (σ.σ. θα γινόταν η πρώτη Ελληνίδα τζουντόκα με χρυσό σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυναικών). Εντάξει, δεν πειράζει. Την επόμενη φορά. Καλύτερα να έχουμε έτσι λίγο κίνητρο».
Οι σκέψεις της αποχώρησης από την ενεργό δράση έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και πλέον, όπως τόνισε, «συνεχίζουμε για το Λος Άντζελες. Υπάρχουν δυσκολίες. Μακάρι να τα καταφέρουμε, να φτάσουμε ως εκεί. Οι σκέψεις έφυγαν αλλά οι δυσκολίες είναι πολλές. Όποιος κάνει τζούντο το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Αλλά θα προσπαθήσουμε. Θα κάνουμε τον αγώνα μας ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της παρουσίας σε ένα ακόμη Ολυμπιακό τουρνουά».
Στην ερώτηση αν νιώθει βάρος που έχει στις πλάτες της ολόκληρο το ελληνικό γυναικείο τζούντο, είπε ότι «δεν το βλέπω έτσι. Ίσα ίσα νιώθω χαρά που βλέπω σε διάφορα καμπ ή σε κάποιο σεμινάριο, να με πλησιάζουν τόσα πολλά κοριτσάκια ή παίρνω πολλά μηνύματα από μαμάδες κοριτσιών και μου λένε ότι με έχουν πρότυπο. Πραγματικά μου δίνει τόση χαρά, γιατί ξέρετε τι συμβαίνει: μπορεί να παίρνεις μετάλλια, αλλά δεν είσαι πάντα πρότυπο. Δεν είναι μόνο τα μετάλλια που κάνουν έναν άνθρωπο και ένα χαρακτήρα. Και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα να ακούω τον άλλον να μου λέει ότι θέλει να του μοιάσει το παιδί μου. Χαίρομαι που βλέπω τόσα πολλά κορίτσια πλέον στο άθλημα και σίγουρα παίζει ρόλο και η παρουσία μου. Σίγουρα».
Για όσους τη γνωρίζουν, αναγνωρίζουν ότι η ηρεμία στη φωνή της αντανακλά την ωριμότητα που έχει πλέον, εντός και εκτός τατάμι. «Είμαι πάρα πολύ ήρεμη και πάρα πολύ καλά. Έχει μπει και μέσα στο παιχνίδι μου και θα παίξει ρόλο εφεξής. Τώρα το μέλλον θα δείξει. Αβαντάζ για μένα είναι πλέον η εμπειρία. Μαθαίνεις από τους αγώνες. Διορθώνεις πράγματα και γίνεσαι καλύτερος».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
