Το αριστερό παπούτσι που φορούσε ο Ντιέγκο Μαραντόνα, όταν σκόραρε δις στον ημιτελικό του Μουντιάλ 1986 με αντίπαλο το Βέλγιο, ο καναπές που είχε στο διαμέρισμά του στην Νάπολη και στον οποίο κάθησε ο Χούλιο Ιγκλέσιας, το αυθεντικό συμβόλαιο που υπέγραψε ο «Ντιεγκίτο» στην μεταγραφή του από την Μπαρτσελόνα στην Νάπολι… Αυτά και αρκετά ακόμη αντικείμενα που σχετίζονται με την ζωή του διάσημου Αργεντινού, θα εκτίθενται στο… Μουσείο του Μάσιμο Βινιάτι.
Στο υπόγειο ενός κτηρίου στην περιοχή Σεκοντιλιάνο, στα βόρεια της Νάπολης, υπάρχει μία απίστευτη συλλογή από φωτογραφίες, περιβραχιόνια, φανέλες (καθαρές και… όχι) με αφιέρωση ή χωρίς, αντικείμενα που ορισμένοι άνθρωποι θ’ αντιμετώπιζαν με θρησκευτική λατρεία, δεδομένου ότι είναι συνδεδεμένα με τον Μαραντόνα.
Στον ίδιο χώρο, υπάρχει ο πάγκος στον οποίο… άλλαζε ο Μαραντόνα στα αποδυτήρια του γηπέδου «Σαν Πάολο», αλλά και το θρυλικό μπουφάν K-Way με το οποίο όλοι θυμούνται τον Αργεντινό να κάνει προθέρμανση στους ρυθμούς του «Life is Life», πριν από τον αγώνα με την Μπάγερν Μονάχου.
Αυτό το «υπόγειο-θησαυρός» οφείλει την… ύπαρξή του στον μοναδικό δεσμό μεταξύ του Μαραντόνα και μίας οικογένειας που βρισκόταν στην καρδιά της Νάπολι και στα επτά χρόνια, που έπαιξε εκεί ο -κατά πολλούς- κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
«Ήμουν τυχερός, επειδή ο πατέρας μου ήταν για 37 χρόνια ο φύλακας στα αποδυτήρια της ομάδας. Και η μητέρα μου ήταν η μόνη οικονόμος και μαγείρισσα του Μαραντόνα» δηλώνει γεμάτος υπερηφάνεια στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Μάσιμο Βινιάτι, η αδελφή του οποίου ήταν «νταντά» της Τζάλμα και της Τζιανίνα, των δύο θυγατέρων του διάσημου Αργεντινού.
«Ήμασταν μαζί με τον Ντιέγκο από την Δευτέρα έως την Κυριακή και μαζί με τη σύζυγό του μάς προσέφεραν όλα αυτά, επειδή ήξεραν ότι ήμασταν πολλά αδέλφια, πέντε αγόρια και έξι κορίτσια» θυμάται ο Βινιάτι, κοιτάζοντας με νοσταλγία τις φωτογραφίες.
«Στα επτά χρόνια του Μαραντόνα ήμουν το παιδί που μάζευα τις μπάλες. Κάθε Δευτέρα δεν πήγαινα σχολείο, αφού παίζαμε μαζί ποδόσφαιρο «5χ5». Και μερικές φορές, κάθε Τρίτη με έπαιρνε μαζί του στην προπόνηση με την Φεράρι» αναπολεί ο Ιταλός φίλος του Μαραντόνα και συνεχίζει:
«Ο πατέρας μου είχε δύο δωμάτια, ένα για όλα αυτά τα αναμνηστικά και ένα για να πίνει έναν καλό ναπολιτάνικο καφέ. Μετά το θάνατό του, έφερα τα πάντα εδώ, αλλά ο σύλλογος γνωρίζει ότι όλα αυτά βρίσκονται εδώ. Κι ελπίζω, κάποια στιγμή να επιστρέψουν στο γήπεδο, αφού αυτή ήταν η επιθυμία του πατέρα μου. Με όλα όσα συμβαίνουν στην ομάδα, θα έπρεπε να υπάρχει ένας Μαραντόνα, ο οποίος παίρνει τα πάντα επάνω του και αποκλείει τις διαμάχες. Είναι ένα παιδί της Νάπολης, είναι από τον λαό, ταυτιζόμαστε μαζί του. Εάν έλθει, θα υπάρχουν 90.000 άνθρωποι στο γήπεδο. Ακόμη και τα σημερινά παιδιά τον ξέρουν, βρίσκεται στο DNA των Ναπολιτάνων. Το όνομα Μαραντόνα, είναι όπως το Σαν Τζενάρο, το όνομα του πολιούχου Αγίου, μία αθάνατη φιγούρα».
Την τελευταία φορά που ο Μαραντόνα επισκέφθηκε την Νάπολη, το 2017, ο «Pibe de Oro» έπεσε στην αγκαλιά της μητέρας του Μάσιμο, Λουτσία, την οποία χαρακτηρίζει ως «Ναπολιτάνικο θησαυρό».
«Έχω μόνο όμορφες αναμνήσεις. Ηταν καλός, πολύ παθιασμένος και, όταν έφυγε, ήταν σαν να έχασα έναν υιό» έλεγε η Λουτσία από το διαμέρισμα της, που είναι γεμάτο αναμνηστικά του Μαραντόνα.
«Θα μπορούσα να ζήσω πλουσιοπάροχα, εάν είχα δεχθεί τις προσφορές που μου έγιναν. Αλλά αυτές είναι οι αναμνήσεις του πατέρα μου και της οικογένειάς μου. Τίποτε δεν είναι προς πώληση. Για εμάς, ο Ντιέγκο είναι ο δωδέκατος αδελφός» καταλήγει ο Μάσιμο, που έχει βαφτίσει τον δεύτερο υιό του, Ντιέγκο…
