Οι Ολυμπιακοί Αγώνες προσφέρουν πάντα έντονες στιγμές και συναισθηματικές εμπειρίες, καθώς η συμμετοχή σε αυτή τη διεθνή αθλητική διοργάνωση θεωρείται ύψιστη τιμή για κάθε αθλητή, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος. Ενώ οι κορυφαίοι παίκτες, και συγκεκριμένα οι μεταλλιούχοι, απολαμβάνουν επάξια τη δημοσιότητα, η επιτυχία της διοργάνωσης δεν θα ήταν εφικτή χωρίς την ανιδιοτελή συνεισφορά μιας σημαντικής ομάδας ανθρώπων.
Αυτοί είναι οι 45.000 εθελοντές που επιλέχθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες «Παρίσι 2024» από περίπου 300.000 αιτήσεις. Κάθε εθελοντής έχει μια «ειδική αποστολή» κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, που περιλαμβάνει δράσεις όπως η υποδοχή του κοινού, οι έλεγχοι κατά του ντόπινγκ, η ταυτοποίηση και η αποδοχή των στοιχείων.
Οι εθελοντές που μεταφέρουν καλαθάκια από την αίθουσα κλήσεων στο Stade de France, μια υπολειτουργική ζώνη πριν την είσοδο του αγωνιστικού χώρου, έχουν καθήκον να παραδώσουν τις αθλητικές φόρμες και τις τσάντες των αθλητών στην αίθουσα επιστροφών, διανύοντας μια μικρή απόσταση κάτω από 100 μέτρα.
Αν και αυτή η… αποστολή μπορεί να φαίνεται απλή και υποτυπώδης, ο Ζαν Μπαπτίστ Ζιρό, ένας 32χρονος γεωλόγος, τονίζει ότι τελικά είναι «υπέρ-ενδιαφέρουσα», καθώς είχε προσδοκίες να βρίσκεται κοντά στους πρωταγωνιστές, όπως η τυχερή κοπέλα που είχε το καλάθι με τα ρούχα του Γιουσέιν Μπολτ, ο οποίος της έριξε ένα κρυφό βλέμμα πριν καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ.
«Πρέπει να διαχειριστούμε πολλά, πρόκειται για ένα ολόκληρο ταξίδι αθλητών. Σε κάθε σταθμό, πρέπει να διασφαλίσουμε την απουσία ταραχής» εξηγεί η Ανούς Νισανιάν.
Η 48χρονη δασκάλα από την πόλη Βακλίς μένει με τους γονείς της κατά τη διάρκεια των αγώνων και συντονίζει μια από τις τέσσερις ομάδες, που αποτελείται από 25 εθελοντές από την αίθουσα προσφυγών.
«Τα πάντα είναι πολύ… επίσημα. Δέκα λεπτά πριν από την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο, μαζί με έναν κριτή, ελέγχουμε τις σαλιάρες, τα σημεία, ταυτότητες και επιτρέπουμε στους αθλητές να συγκεντρωθούν, δεδομένης της ανάγκης για ησυχία» προσθέτει.
Οι εγκαταστάτες των καλαθιών παραμένουν στο διάδρομο, εκτός από δύο… τυχερούς, που επιλέγονται κυκλικά και παραμένουν μέχρι ο κριτής να προφέρει τα ονόματα των αθλητών, ένα προς ένα, κατά σειρά διαδρόμου.
Απαιτείται να είναι «πολύ διακριτικοί», ώστε να αποφευχθεί οποιαδήποτε ενθάρρυνση. «Μα εμείς παραμένουμε οι μόνοι που το μοιραζόμαστε αυτό και εκτιμούμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την οικειότητα των παρασκήνιων από κοντά» δηλώνει ο Παριζιάνος Ζιρό, ο οποίος αισθάνεται τυχερός που απέφυγε την ταλαιπωρία άλλων εθελοντών της περιφέρειας, οι οποίοι αναζητούσαν κατάλυμα σε ξενώνα ή με φίλους.
Περιγράφει τους αθλητές ως «μάλλον κλειστούς», ενώ αναφέροντας «τους Αμερικανούς που μπορούν προφανώς να εκφράζονται μεταξύ τους». Παρατηρεί ακόμα ότι άλλοι είναι πιο ομιλητικοί κατά τη διάρκεια των προκριματικών, εστιάζοντας σε ένα ρόλο όταν η Ολλανδή Φέμκε Μπολ ετοιμάζεται για τον αγώνα.
Από αυτές τις εκφράσεις έντονης συγκέντρωσης και τους ήχους των μυών που αναπαράγονται για ζέσταμα, οι εθελοντές κατανοούν ελάχιστα.
Ωστόσο, αποκτούν πρόσβαση στον απαιτούμενο χώρο για να εξασφαλίσουν ότι δεν εμποδίζει κάποιο καρότσι το διάδρομο όταν ο αθλητής προετοιμάζεται και παρακολουθούν την καθαριότητα από την τουαλέτα έως και για την απόδοση των κλήσεων που συνοδεύουν τους αθλητές στο γήπεδο.
Άλλοι εθελοντές έχουν την ευκαιρία να προσφέρουν την βοήθειά τους σε αυτές τις σπάνιες στιγμές του σταδίου, όπως ο Γκρεγκουάρ Ντιπί, προπονητής που συνδυάζει ευθύνες και ρόλους σε μη Ολυμπιακά αθλήματα.
Η πιο συναρπαστική στιγμή του ήταν όταν κατάφερε να παρακολουθήσει συζητήσεις ανάμεσα στα μέλη της World Athletics, μετά τη σχετική προκριματική διαδικασία σε άλμα επί κοντώ, που παραχώρησε την απρόσμενη «άδεια» σε 20 (!!) άλτριες, αντί για τις αναμενόμενες 12.
«Ήταν πραγματικά συναρπαστικό να τους ακούω να συζητούν για θέματα που ποτέ δεν θα σκεφτόμουν, παρά τον μακροχρόνιο χρόνο που έχω περάσει στον κόσμο του στίβου», δηλώνει.
Κάποιοι άλλοι… τρώνε το γεύμα τους σε μόλις δέκα λεπτά, ώστε να παρακολουθήσουν όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές αγωνιστικής δράσης.
Επιπλέον, ο Ντιπί, που ήταν… αυτόπτης μάρτυρας του παγκόσμιου ρεκόρ του Αρμάντ Ντουπλάντις στο άλμα επί κοντώ, απόλαυσε την ευκαιρία να δει από πολύ κοντά μια στενή φίλη, την Ντελφίν Ενκανσά, να τρέχει στον ημιτελικό των 100 μέτρων.
