Ο Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς αναφέρθηκε σε πληθώρα θεμάτων σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο «The Athletic» κατά την διάρκεια της περιοδείας της Μίλαν στις Ηλάδες Ηνωμένες Πολιτείες:
Σχετικά με την θέση του ως ανώτερος σύμβουλος στον σύλλογο, δήλωσε: «Έχω λόγο σε πολλές πτυχές για να φέρω αποτελέσματα και να αυξήσω την αξία, όλα με την φιλοδοξία της νίκης. Δεν είμαι μπέιμπι σίτερ, οι παίκτες μου είναι ενήλικες και πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη. Πρέπει να δώσουν 200% ακόμα και όταν δεν είμαι παρών».
Για το μέλλον του, είπε: «Ενδεχομένως να γίνω προπονητής στο μέλλον; Βλέπεις τα γκρίζα μαλλιά μου; Φαντάσου μετά από μια εβδομάδα ως προπονητής. Ένας προπονητής εργάζεται μέχρι και 12 ώρες την ημέρα. Δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο. Ο ρόλος μου είναι να συνδέω όλα τα στοιχεία, να είμαι ηγέτης από ψηλά και να διασφαλίζω ότι η δομή και η οργάνωση λειτουργούν. Η Μίλαν είναι η ελίτ της ελίτ: ήμουν το σημείο αναφοράς, όλη η πίεση έπεσε πάνω μου. Πιστεύω ότι αυτή τη νέα γενιά χρειάζεται έναν επικεφαλής στον οποίο θα ακολουθήσουν, ειδικά όταν παίζουν σε μεγάλους συλλόγους, ποιος θα τους δείξει τον δρόμο;»
Σχετικά με τα τατουάζ του και την θεολογία, είπε: «Ένα από τα τατουάζ γράφει: Μόνο ο Θεός μπορεί να με κρίνει. Δεν είμαι πιστός. Πιστεύω στον σεβασμό. Άρα αυτά τα λόγια σημαίνουν ότι μόνο εγώ μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου. Θα σας παραθέσω ένα παράδειγμα: όταν ο αδερφός μου πέθανε από λευχαιμία, πού ήταν ο Θεός να τον βοηθήσει; Προσεύχεσαι σε αυτόν κάθε μέρα, τον ευχαριστείς καθημερινά, αλλά πού ήταν εκείνες τις στιγμές. Εσύ είσαι ο θεός σου, αυτό είναι που πιστεύω».
Όσον αφορά τις πολλές αλλαγές ομάδων στην καριέρα του, δήλωσε: «Γιατί άλλαξα τόσες πολλές ομάδες; Για να δοκιμάσω τον εαυτό μου, πάντα φεύγω από την ζώνη άνεσής μου, και δοκιμάζω νέα νερά. Τα τρόπαια μου είναι προσωρινά αποθηκευμένα, αλλά κάποια μέρα θα ήθελα να φτιάξω ένα δωμάτιο για να τα εκθέσω. Εάν κάποιος επισκεπτόταν το σπίτι μου, και αυτό συμβαίνει σπάνια λόγω της ιδιωτικότητας μας, δεν θα καταλάβαιναν ότι ήμουν ποδοσφαιριστής, καθώς υπάρχει μόνο μία φωτογραφία σχετική, ώστε να θυμάμαι ότι όλα όσα έχω προέρχονται από εκεί».
Για τον γιο του, Μαξιμιλιανό, είπε: «Δεν είναι εύκολο για τον γιο μου γιατί, προφανώς, ο πατέρας του είναι αυτός που είναι. Ως εκ τούτου, φέρει ένα βαρύ επώνυμο. Όπου κι αν πηγαίνει, θα τον συγκρίνουν πάντα μαζί μου. Ωστόσο, εδώ στη Μίλαν, στο ρόλο που έχω, δεν κάνω διακρίσεις. Δεν τον κρίνω διαφορετικά από τους άλλους, τον κρίνω ως παίκτη, πρέπει να δουλέψει και να κερδίσει. Μπορώ να μιλήσω μόνο ως πατέρας: του έχω μάθει πειθαρχία και σκληρή δουλειά».
Τέλος, για την εμπειρία του με τους Φάμπιο Καπέλο και Ζοσέ Μουρίνιο, ανέφερε: «Στη Γιουβέντους είχα τον Φάμπιο Καπέλο. Με κατέστρεφε. Αλλά ταυτόχρονα με έκτιζε. Πώς το έκανε; Πολύ απλά. Έλεγε: Είσαι χάλια σήμερα. Αύριο θα είσαι ο καλύτερος. Όταν λοιπόν νόμιζες ότι ήσουν ο καλύτερος, σε έσκαβε. Σε κάποιο σημείο σταμάτησα να καταλαβαίνω τίποτα. Ρώτησα τον εαυτό μου, είμαι πραγματικά ο καλύτερος ή είμαι…; Ήταν ο τρόπος του να σε παρακινήσει. Δούλεψε; Έγινα ο καλύτερος. Οπότε ναι. Όταν έφτασα στην Αγγλία ήμουν 35 χρονών. Ο κόσμος έλεγε ότι ήμουν πολύ μεγάλος, ότι έπρεπε να αποσυρθώ. Αυτό όμως με παρακίνησε. Ο Μουρίνιο ήταν εξαιρετικός. Εξώγαγε το καλύτερο από μέσα σου, είναι χειριστής, ξέρει πώς να μπαίνει στο κεφάλι σου. Μου θύμισε τον Καπέλο, αλλά νεότερος. Πειθαρχία. Σκληρός. Έντονος. Όπως μου αρέσει».
