Στην 9η θέση της παγκόσμιας κατάταξης με τον μέσο όρο καρτών (κόκκινες και κίτρινες) που δείχνουν οι διαιτητές ανά αγώνα, βρίσκεται η Ελλάδα, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του CIES, του διεθνούς κέντρου αθλητικών σπουδών, που εδρεύει στο Νοσατέλ και δημιουργήθηκε σε συνεργασία της FIFA με το Πανεπιστήμιο της ελβετικής πόλης, το οποίο συνέκρινε 87 κορυφαίες κατηγορίες παγκοσμίως, στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 2015 και του 2020.
Πρόκειται για μία ιδιαίτερα σημαντική μελέτη, που υπογραμμίζει τις μεγάλες διαφορές ανάλογα με τη χώρα και αποκαλύπτει την ύπαρξη σημαντικών συσχετίσεων μεταξύ των καρτών που δείχνουν οι διαιτητές ανά αγώνα και πολλούς κοινωνικοοικονομικούς δείκτες για τις χώρες.
Η Ελλάδα έχει ποσοστό 5,41 κίτρινες και 0,28 κόκκινες ανά αγώνα (σύνολο 5,69) και μαζί με Ρουμανία (7η) και Ουκρανία (10η) είναι οι τρεις χώρες της Ευρώπης, που βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα, με τις άλλες επτά να προέρχονται από κεντρική (Γουατεμάλα, Νικαράγουα και Ελ Σαλβαδόρ) και Νότια Αμερική (Βιλιβία, Ουρουγουάη, Κολομβία και Παραγουάη).
Οι πρώτες 10 χώρες στον κόσμο σε κάρτες:
κίτρινες κόκκινες σύνολο
1. Βολιβία 6,32 0,48 6,80
2. Γουατεμάλα 6,27 0,34 6,61
3. Ουρουγουάη 5,92 0,51 6,43
4. Κολομβία 5,93 0,34 6,27
5. Παραγουάη 5,67 0,41 6,08
6. Νικαράγουα 5,60 0,39 5,99
7. Ελ Σαλβαδόρ 5,48 0,45 5,93
8. Ρουμανία 5,47 0,29 5,76
9. ΕΛΛΑΔΑ 5,41 0,28 5,69
10. Ουκρανία 5,36 0,30 5,66
ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ
Όπως προκύπτει από την συγκεκριμένη μελέτη, ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι ζουν και παίζουν ποδόσφαιρο σε όλον τον κόσμο είναι ένας καλός δείκτης χαρακτηριστικών για κάθε χώρα, καθώς διαπιστώνονται σημαντικές διαφορές στον αριθμό καρτών ανάλογα με τη χώρα.
«Αποκαλύπτεται επίσης, η ύπαρξη σημαντικών συσχετίσεων μεταξύ του ποσοστού των καρτών ανά αγώνα και πολλών κοινωνικοοικονομικών δεικτών για τα έθνη, όπως το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης, το ποσοστό ανθρωποκτονιών και ένας δείκτης για την διαφθορά», αναφέρεται στην μελέτη.
Κατά μέσο όρο, οι διαιτητές… μοίρασαν 4,42 κίτρινες και 0,25 κόκκινες κάρτες ανά αγώνα για τις 101.491 αναμετρήσεις που αναλύθηκαν σε 87 πρωταθλήματα του πλανήτη.
Οι ομάδες που ήταν φιλοξενούμενες έλαβαν την πλειοψηφία των καρτών: 53,0% των κίτρινων και 56,7% των κόκκινων. Μοιράστηκαν κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο: 65,8% για τις κίτρινες και 81,8% για τις κόκκινες.
Ο αριθμός των καρτών, ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με τη συνομοσπονδία των ομάδων που μελετήθηκαν. Στο ένα άκρο, στη Νότια Αμερική (CONMEBOL), οι διαιτητές μοίρασαν κατά μέσο όρο 5,83 κάρτες ανά αγώνα. Αυτό το ποσοστό είναι 45% υψηλότερο από αυτό που παρατηρήθηκε στα 15 ασιατικά πρωταθλήματα (AFC) που μελετήθηκαν (4,00). Αμετάβλητα, οι φιλοξενούμενες ομάδες έλαβαν περισσότερες κάρτες από τις γηπεδούχες.
Στο άλλο άκρο της σχετικής κλίμακας, τέσσερα ασιατικά (Ιαπωνία που είναι η χώρα με τις λιγότερες κάρτες, Μαλαισία, Νότια Κορέα, Βιετνάμ) και έξι έθνη της Βόρειας Ευρώπης (Νορβηγία, Ολλανδία, Σουηδία, Αγγλία, Ουαλία, Φινλανδία) βρίσκονται στα 10 κορυφαία πρωταθλήματα με τις λιγότερες κάρτες.
Σχετικά με τις στατιστικές συσχετίσεις και τους κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες στο επίπεδο των εθνών, αναδεικνύεται:
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ
1ο: Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) και ο δείκτης ανθρώπινης ανάπτυξης (HDI) συσχετίζονται αντίστροφα με την ποσότητα των καρτών. Αυτό δείχνει ότι οι αγώνες που διεξάγονται σε κράτη των οποίων οι κάτοικοι απολαμβάνουν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και καλύτερη εκπαίδευση, υπάρχουν λιγότερες κάρτες από τους διαιτητές. Η συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των καρτών ανά αγώνα και του HDI είναι υψηλότερη από εκείνη μεταξύ του αριθμού των καρτών και του ΑΕΠ: R2 16,7% και 11,7% αντίστοιχα.
2ο: Μια σημαντική στατιστική συσχέτιση, μετρήθηκε επίσης μεταξύ του αριθμού των καρτών και του ποσοστού ανθρωποκτονιών ανά χώρα (R2 20%). Το ποσοστό φθάνει στο 33,1% εάν συσχετισθεί το ποσοστό ανθρωποκτονιών με τον αριθμό των κόκκινων καρτών ανά αγώνα. Η βία που υπάρχει σε μια κοινωνία, φαίνεται να μεταφέρεται και στους ποδοσφαιρικούς αγώνες.
3ο: Μια τελική σημαντική στατιστική συσχέτιση, αφορά στον αριθμό των καρτών και τον δείκτη διαφθοράς σε μια χώρα, όπως υπολογίζεται από τον οργανισμό Transparency International. Όσο περισσότεροι πολίτες θεωρούν ότι το επίπεδο διαφθοράς στη χώρα τους είναι υψηλό, τόσο περισσότεροι διαιτητές είναι πιθανό να δείχνουν περισσότερες κάρτες. Αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει την ύπαρξη ενός κοινωνικού κλίματος όπου υπάρχει δυσπιστία και καχυποψία.
«Έτσι, φαίνεται πως ως παγκόσμιο άθλημα, το ποδόσφαιρο παίζεται σύμφωνα με τους ίδιους κανόνες παγκοσμίως. Ωστόσο, τα στυλ παιχνιδιού είναι αρκετά διαφορετικά ανάλογα με την χώρα, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο βιώνουν τις συναντήσεις, τόσο οι φίλαθλοι, όσο και οι παίκτες. Το στυλ διαιτησίας, ποικίλλει επίσης, ανάλογα με τις γεωγραφικές περιοχές και τις κουλτούρες παιχνιδιού. Όλα αυτά τα στοιχεία, εξηγούν τις σημαντικές διαφορές στον αριθμό των καρτών που δείχνουν οι διαιτητές, ανάλογα με τη χώρα. Η μόνη σταθερά ανεξάρτητη από την ήπειρο της συμμετοχής στα πρωταθλήματα που συμμετείχαν στην έρευνα, έγκειται στο γεγονός, ότι οι ομάδες που παίζουν εκτός έδρας πήραν την πλειονότητα των καρτών. Αυτό πιθανότατα, σχετίζεται με την πιο αμυντική στάση τους και την πίεση που ασκείται από τους οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας», υπογραμμίζει και σημειώνει ως συμπέρασμα η μελέτη του CIES:
«Οι διαφορές στον αριθμό των καρτών ανά χώρα, συσχετίζονται σημαντικά με διάφορους κοινωνικοοικονομικούς δείκτες. Όσο πλουσιότερη είναι η χώρα ή όσο υψηλότερος είναι ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης, τόσο λιγότερες κάρτες δίνονται στους παίκτες. Αντίθετα, όσο υψηλότερο είναι το ποσοστό ανθρωποκτονιών και όσο μεγαλύτερη είναι η αντιληπτή διαφθορά, τόσο πιθανότερο είναι οι διαιτητές να δείχνουν περισσότερες κάρτες. Αυτά τα ευρήματα, δείχνουν ότι οι ποδοσφαιρικοί αγώνες διεξάγονται με διαφορετική δυναμική ανάλογα με το κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό πλαίσιο της χώρας στην οποία διεξάγονται. Επιβεβαιώνουν τον πολύ ισχυρό δεσμό μεταξύ ποδοσφαίρου και κοινωνίας και αποκαλύπτουν την σημασία της συνεκτίμησης των ιδιαιτεροτήτων των χωρών για μια λεπτή ανάλυση του παιχνιδιού, ακόμη και σε ένα πλαίσιο παγκοσμιοποίησης».
Αντ. Βαζογιάννης
