Ο Μάϊκλ Οουεν, είναι ο δεύτερος (σ.σ. ο πιό μικρός είναι ο Βραζιλιάνος, Ρονάλντο) νεότερος ποδοσφαιριστής στην Ιστορία που κατέκτησε την «Χρυσή Μπάλα». Η κορυφαία διάκριση για τον πρώην διεθνή επιθετικό, ήλθε το 2001 και σε ηλικία μόλις 22 ετών, όταν μεγαλουργούσε υπό τις οδηγίες του Ζεράρ Ουγιέ στη Λίβερπουλ.
Και όπως είναι φυσικό, η σχέση του με τον προσφάτως εκλιπόντα Γάλλο προπονητή, ήταν ιδιαίτερη, όπως άλλωστε παραδέχεται στην συνέντευξη που παραχώρησε στο «France Football».
«Η 14η Δεκεμβρίου είναι η ημέρα των γενεθλίων μου», διηγείται ο Οουεν και συνεχίζει: «Και ξύπνησα για να μάθω ότι μία από τις σημαντικότερες πατρικές φιγούρες της ζωής μου, έχει πεθάνει. Ηταν μία ημέρα γιορτής, που μετατράπηκε σε μια πολύ σκοτεινή ημέρα, μια πολύ δύσκολη ημέρα για εμένα και την οικογένειά μου. Και ειδικά για τους γονείς μου. Πιό πολύ για την μητέρα μου, για την οποία ήταν ένα φοβερό σοκ. Δεν ήξερα ότι αυτή και ο Ζεράρ ήταν τόσο κοντά. Ο Ουγιέ μιλούσε πολύ στους γονείς μου. Μετά τους αγώνες, πήγαινε στο σαλόνι των παικτών για να επισκεφτεί τις οικογένειές τους. Ήξερε τους αδελφούς και τις αδελφές μου, την γυναίκα μου, τον μπαμπά μου και την μαμά μου. Πολλοί άλλοι ρωτούν από υποχρέωση, εκείνος δεν το έκανε ποτέ έτσι. Ο Ζεράρ πάντα φρόντιζε τους ανθρώπους κι ενδιαφερόταν γι΄ αυτούς. Ηταν ένας άψογος κύριος. Και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Ούτε τις στιγμές που έμπαινε στα αποδυτήρια, ούτε όταν ήμασταν μαζί στο δωμάτιο, ούτε όταν κατακτούσαμε τρόπαια, ούτε όταν πήρα την «Χρυσή Μπάλα». Μπορείτε απλά να δείτε, όχι μόνο το πρόσωπο ή το χαμόγελό του, αλλά ολόκληρο το πρόσωπό του, που εκπέμπει καλοσύνη, καλοσύνη και φροντίδα για τον άλλον. Όλες οι αναμνήσεις μου, έρχονται στην επιφάνεια, ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι στον κόσμο. Και δεν είναι μόνο εγώ. Ο Τζέϊμι Κάραχερ, ο Στίβεν Τζέραρντ, κάθε παίκτης με τον οποίο συνεργάστηκε θα πει το ίδιο. Και αυτό που νιώθουμε γι ‘αυτόν, είναι αυτό που νιώθει εκείνος για εμάς. Υπήρχε ένας ειδικός δεσμός ανάμεσα σε αυτόν και σε εμάς. Όταν ήλθε μαζί μας το 1998, η Λίβερπουλ χρειαζόταν απεγνωσμένα να μπει σε έναν νέο αιώνα. Η νοοτροπία μας δεν ήταν και η πιο επαγγελματική. Οι παίκτες έπιναν κι έκαναν κακή διατροφή. Στην Άρσεναλ, ο Αρσεν Βενγκέρ έκανε υπέροχα πράγματα σε αυτόν τον τομέα και έκανε τον κόσμο του ποδοσφαίρου να ξυπνήσει για μια νέα αρχή. Και τότε, ήλθε στην Λίβερπουλ ο Ζεράρ. Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η Λίβερπουλ, το σωστό άτομο, την σωστή στιγμή».
Γ. Διακογιάννης
