Τα αποδυτήρια κάθε ποδοσφαιρικής -και όχι μόνο- ομάδας, είναι χώρος «ιερός». Και ειδικά, πριν την έναρξη, στο ημίχρονο και μετά το τέλος του αγώνα. Εκεί, ο προπονητής βάζει τις τελευταίες «πινελιές» για την τακτική που θα ακολουθήσουν οι παίκτες του, αλλά κυρίως, εκεί τους λέει τις τελευταίες «ατάκες» προκειμένου να τους τονώσει ψυχολογικά. Εκεί, τους ηρεμεί στην ανάπαυλα, δίνοντας σε… τίτλους τι έγινε στο πρώτο μέρος και τι χρειάζεται διόρθωση κι εκεί, συγκεντρώνεται όλη η ομάδα μετά το τέλος της αναμέτρησης.
Τα… μυστικά των αποδυτηρίων είναι ακόμη πιό «ιερά». Και κάθε ποδοσφαιρόφιλος θα ήθελε να έχει, έστω και για μία φορά, πρόσωαση στα αποδυτήρια, προκειμένου να μάθει τι έγινε και τι ειπώθηκε από τοπυς πρωταγωνιστές της αγαπημένης του ομάδας.
Την ευκαιρία αυτή, έδωσε στους φίλους της Παρί Σεν Ζερμέν, αλλά και σε κάθε φίλαθλο, ο Τιάγκο Μότα. Ο γεννημένος στην Βραζιλία και με ιταλική υπηκοότητα, πρώην διεθνής μέσος, μίλησε στο «RMC Sport» και αποκάλυψε ένα περιστατικό από τα αποδυτήρια της Παρί Σεν Ζερμέν, της περιόδου 2012-13, όταν ήταν συμπαίκτης με τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, υπό τις οδηγίες του Κάρλο Αντσελότι.
Και όταν μιλάμε για τον νυν τεχνικό της Εβερτον, αναφερόμαστε σ΄ έναν από τους πλέον «σκληροτράχηλους» μέσους της εποχής του, όπως έχει μείνει στην μνήμη των φιλάθλων για τις «ειδικές αποστολές» που… αναλάμβανε. Και φυσικά, όταν μιλάμε για τον Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, όλοι γνωρίζουμε την απαράμιλλη ιδιοτροπία του διάσημου Σουηδού, την αλαζονεία και την εγωκεντρικότητα που τον διακρίνουν.
«Ξέραμε ότι ο Κάρλο δεν θυμώνει πολύ. Αλλά όταν θύμωνε, ήταν… Μπορούσες να καταλάβεις πόσο αναστατωμένος ήταν, από το… κόκκινο πρόσωπο του, αλλά κι επειδή μιλούσε ιταλικά», θυμάται ο Μότα και συνεχίζει: «Τότε, δεν μπορούσε να μιλήσει γαλλικά. Εκείνη την ημέρα, μπήκε στα αποδυτήρια για το ημίχρονο και ήταν πολύ εκνευρισμένος. Πολύ, πολύ αναστατωμένος. Η απόδοση μας ήταν μέτρια, απέναντι σ΄ έναν αντίπαλο, που αντιμετωπίσαμε με σεβασμό, αλλά δεν ήταν ικανός να μας φέρει σ΄ αυτήν την θέση. Υπήρχε ένα μπουκάλι νερό, νομίζω ότι ήταν άδειο. Το κλώτσησε και προσγειώθηκε στο… κεφάλι του Ίμπρα. Αμέσως, όλοι αναρωτηθήκαμε τι θα γίνει. Φαντασθείτε το πρόσωπο του Ίμπρα. Ομως ο Ζλάταν κατάλαβε, όπως και όλοι οι υπόλοιποι. Ήταν μια στιγμή που ο Κάρλο δεν ήταν χαρούμενος και είχε δίκαιο. Δεν έγινε τίποτε. Ο Κάρλο συνέχισε να φωνάζει, ο Ίμπρα κοίταξε τα παπούτσια του και το συμβάν έλαβε τέλος. Προφανώς σκέφθηκε: «Το τελειώνω εδώ, ο Κάρλο έχει δίκαιο, είναι ο προπονητής». Είχε πολύ σεβασμό για τον Κάρλο».
Γ. Διακογιάννης
