Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το κορυφαίο γεγονός του αθλητισμού. Κάθε τέσσερα χρόνια, οι κορυφαίοι αθλητές του πλανήτη, συγκεντρώνονται για την μεγάλη γιορτή, με στόχο την διάκριση που θα τους δώσει μία θέση στο «Πάνθεον» της Ιστορίας. Και παρά το γεγονός ότι η εμπορευματοποίηση έχει εισχωρήσει βαθιά μέσα στον «κόσμο» των Ολυμπιακών Αγώνων, για την συντριπτική πλειονότητα των αθλητών, η συμμετοχή και μόνο στην διοργάνωση, αποτελεί ύψιστη τιμή.
Εφέτος, η παγκόσμια γιορτή του αθλητισμού, θα φιλοξενηθεί (24/7-9/8) στην Ιαπωνία με επίκεντρο το Τόκιο. Κι εάν για πολλούς από τους χιλιάδες αθλητές θα είναι η «παρθενική» κι ενδεχομένως η μοναδική φορά που θα «γευθούν» την «μαγεία» των Ολυμπιακών Αγώνων, υπάρχουν κι εκείνοι οι πρωταθλητές, που -καταχρηστικά- θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχουν κάνει… δεύτερο σπίτι τους την κορυφαία διοργάνωση.
Οπως σε κάθε Ολυμπιακούς Αγώνες, έτσι και στο Τόκιο το προσεχές καλοκαίρι, θα υπάρχουν τα «πρόσωπα» της διοργάνωσης. Και πέραν πάσης αμφιβολίας, ένα απ΄ αυτά τα πρόσωπα, είναι η Οξάνα Τσουσοβίτινα. Η Ολυμπιονίκης της ενόργανης γυμναστικής από το Ουζμπεκιστάν, η οποία σε ηλικία 45 (!) ετών θα δώσει «το παρών» για όγδοη (!) φορά στην καριέρα της, στην κορυφαία αθλητική συνάντηση.
Η πρώτη… Ολυμπιακή εμπειρία της Τσουσοβίτινα, έλαβε χώρα στην Βαρκελώνη το… μακρυνό 1992. Ηταν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες μετά την «πτώση του Τείχους» και οι αθλητές της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, αγωνίσθηκαν ως «Ενωμένη ομάδα» η «ομάδα της Κοινοπολιτείας». Εξαίρεση, αποτέλεσαν οι χώρες της Βαλτικής, με τις Λετονία, Εσθονία και Λιθουανία, να συμμετέχουν ως ανεξάρτητα κράτη.
Σε ηλικία 17 ετών η Τσουσοβίτινα κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ομαδικό και δίνει τα… διαπιστευτήρια της σε κορυφαίο επίπεδο. Εκτοτε, ακολούθησαν έξι διοργανώσεις (Ατλάντα, 1996, Σίδνεϊ 2000, Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008, Λονδίνο 2012 και Ρίο Ντε Τζανέϊρο 2016), με την Οξάνα, να προετοιμάζεται για την όγδοη παρέλαση της στην Τελετή Εναρξης.
Γεννημένη στην πόλη Μπουχάρα του Ουζμπεκιστάν, στις 19 Ιουνίου 1975, η 45χρονη γυμνάστρια, ξεκαθάρισε ότι αυτή θα είναι η τελευταία της συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Οξάνα, δεσμεύθηκε γι αυτό στην οικογένεια της, που αποτελεί το μέγιστο κίνητρο, όπως δηλώνει συχνά-πυκνά. Αλλωστε, η θεραπεία που έπρεπε να κάνει ο υιός της, Αλισερ, προκειμένου ν΄ αντιμετωπίσει την λευχαιμία, ήταν η αιτία μετανάστευσης, το 2002, στην Γερμανία, με τα «χρώματα» της οποίας, αγωνίσθηκε από το 2006 μέχρι το 2012. Και στο διάστημα αυτό, κατέκτησε το πρώτο της -ατομικό- Ολυμπιακό μετάλλιο, στην διοργάνωση του Πεκίνου το 2008, στο άλμα, όταν κατετάγη δεύτερη με 15.575 βαθμούς, πίσω από την Βορειοκορεάτισα, Ουν Τζονγκ Χονγκ (15.650) και μπροστά από την Κινέζα, Φέι Τσενγκ (15.562).
Με την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέϊρο (2016), η Τσουσοβίτινα, έγινε η πρώτη γυμνάστρια που έλαβε μέρος σε επτά διοργανώσεις και φυσικά στο Τόκιο θα διευρύνει το ρεκόρ της σε… απλησίαστα επίπεδα. Στην Ιαπωνία, η κορυφαία γυμνάστρια θα εκπροσωπήσει για πέμπτη φορά την γενέτειρα της, το Ουζμπεκιστάν, μία χώρα με πληθυσμό περίπου 33 εκατομμύρια κατοίκους.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, η Τσουσοβίτινα, είναι έτοιμη ν΄ ανοίξει ένα κεφάλαιο στην ζωή της. Αλλωστε, ο 20χρονος Αλισερ, είναι αυτός που ανησυχεί για την υγεία της και για έναν ενδεχόμενο τραυματισμό. Ο επόμενος στόχος της, είναι η δημιουργία μίας ακαδημίας γυμναστικής στην Τασκένδη, προκειμένου να «εκκολαφθούν» νέοι πρωταθλητές. Παράλληλα, η Τσουσοβίτινα, θέλει να εξακολουθήσει να προσφέρει θέαμα και χαρά στους ανθρώπους, όχι όμως σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Μέσω παραστάσεων με θέμα «ένα θέαμα στο θέατρο της γυμναστικής», η 45χρονη Ολυμπιονίκης, θέλει να καταστήσει δημοφιλές το άθλημα στο Ουζμπεκιστάν και να προτρέψει τους γονείς να οδηγήσουν τα παιδιά τους στα γυμναστήρια.
Κρατώντας έντονα στην μνήμη της, την στιγμή που στο Πεκίνο μοιράσθηκε το βάθρο μαζί με δύο κοπέλες νεότερες κατά δέκα και πλέον χρόνια, η Οξάνα, έζησε το 2008, μία εμπειρία σπουδαιότερη, ακόμη και από την Ολυμπιακή διάκριση. Ηταν όταν επέστρεψε και ο θεράπων ιατρός, της είπε πως ο Αλισερ θεραπεύθηκε…
Γ. Διακογιάννης
