Συγκλονιστικές ατάκες από τον πρώην παίκτη των “κιτρινόμαυρων”
Ο άλλοτε power forward του Άρη και του Ολυμπιακού Μπρεντ Πέτγουεϊ μίλησε στο “Eurohoops.net” και μεταξύ άλλων προχώρησε στην…αποκάλυψη ότι όσο βρισκόταν στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, κάποιοι ήθελαν να τον οδηγήσουν στην αυτοκτονία!
Αναλυτικά η…εξομολόγησή του:
«ΑΡΗ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ ΑΚΟΜΑ 28.000 ΔΟΛΑΡΙΑ! Θα το αναφέρω περιοδικά. Την επόμενη χρονιά πάω στον Άρη και σκέφτομαι ότι πίσω στην Ελλάδα θα με σεβαστούν εκεί. Δεν θα με έστελνε ο ατζέντης χωρίς να με θέλει η ομάδα, σωστά; Ο Γιαννάκης, θρύλος του Άρη, είναι ο προπονητής. Από την πρώτη εβδομάδα της προετοιμασίας στη Βουλγαρία κάτι παθαίνω στον αχίλλειο. Το παλεύω και είμαι έτοιμος. Γνωρίζω μόνο ότι θα παίζω αρκετά ανά ματς. Λάθος πάλι. Ενώ νόμιζα ότι εγώ και ο Βασιλόπουλος θα μοιραζόμασταν τον χρόνο στο παρκέ, ο Βασιλόπουλος έπαιρνε τα πολλά λεπτά μπροστά από εμένα, ενώ μερικές φορές μπροστά μου είχα τον Τσαϊρέλη και τον Χρηστίδη.
Δεν τους πήρε και πολύ να με βάλουν πάλι στη θέση του γ…ου σέντερ. Απελπίστηκα. Ένιωθα ότι όλοι είναι εναντίον μου. Κάποιος θέλει πραγματικά πολύ να με οδηγήσει στην αυτοκτονία. Δεν γίνονται αυτά. Ωστόσο, ήμουν στην Ελλάδα, οπότε γ…α το, σωστά; Περνούν μερικοί μήνες, έχω παίξει με τραυματισμό, έχω αντιμετωπίσει κι άλλα, τότε ακούω παίκτες στα αποδυτήρια να λένε ότι πληρώθηκαν. Τρελάθηκα. Σκεφτόμουν, ‘Εγώ παίζω τρεις μήνες με διάφορους τραυματισμούς και ψυχολογική κόπωση, αλλά αυτοί οι μ…ες έχουν το θράσος να πληρώσουν άλλους παίκτες κι όχι εμένα’.
Εκείνη τη στιγμή, βγήκα έξω από κάθε μπασκετική διάθεση. Αυτή ήταν η τελευταία ασέβεια που μπορούσα να αντέξω. Ακολούθησε σύντομα το ποστ στο Twitter περί απόσυρσης από την ενεργό δράση. Δεν το εννοούσα εντελώς, αλλά είχαμε μόλις χάσει από τον ΠΑΟΚ με τον Μαργαρίτη να μοιάζει απέναντι μου με τον Άρβιντας Σαμπόνις στα καλύτερά του. Ήξερα ότι ήμουν πολύ καλύτερος από αυτό. Είχαν γίνει όλα, ώστε να φύγω από το γήπεδο έχοντας στο μυαλό μου ότι ‘θα πεθάνω απόψε’. Πραγματικά, το είπα αυτό στον εαυτό μου. Προφανώς, δεν πέθανα. Λιποθύμησα στο κρεβάτι μου στις έξι το πρωί. Για ώρες κοιτούσα μόνος τα αστέρια, έπινα σκεπτόμενος από ποια γέφυρα ή κτίριο της Θεσσαλονίκης να πηδήξω.
Τώρα, μπορώ και τα συζητάω αυτά, αλλά τότε ήταν πολύ δύσκολα για εμένα κάθε πρωί που ξυπνούσα. Η συμπεριφορά μου απέναντι σε ανθρώπους και στην προσωπική μου ζωή μάλλον ήταν εξίσου ασταθής. ΑΡΗ ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ ΑΚΟΜΑ 28.000 ΔΟΛΑΡΙΑ!
Το έχω πει πολλές φορές πως τα συνθήματα για τις οικογένειες των παικτών είναι εντελώς εκτός ορίων. Ο Προμηθέας μας διαλύει και ακούω ‘Γ…α τη μητέρα σου, Πέτγουεϊ’, αλλά στα ελληνικά. Προφανώς, εγώ καταλαβαίνω πλέον πολλά ελληνικά. Οπότε λέω ξανά στον εαυτό μου, “Θα πεθάνω σήμερα’.
Σηκώνομαι από τον πάγκο και κοιτώ εκείνον που νόμιζα ότι το είπε. Μπορεί να μην ήταν καν αυτός. Αλλά έψαχνα τρόπο να πηδήξω στην εξέδρα και να κοπανήσω όσους πιο πολλούς προλάβαινα, πριν με καταβάλουν. Σίγουρα με είχαν, ήταν περίπου 50 ή 100 οπαδοί του Άρη, οι οποίοι ταξίδεψαν στην Πάτρα για να υποστηρίξουν την ομάδα. Ίσως να κατάφερνα δύο άτομα πριν με περικυκλώσουν, αλλά εγώ ήμουν έτοιμος να πεθάνω ούτως ή άλλως. Αν θέλετε να προσβάλετε κάποιον, προσβάλετε τους παίκτες, όχι τις οικογένειες ή τους αγαπημένους των παικτών. Αυτό είναι εκτός ορίων. Τουλάχιστον θα έπρεπε να ήταν. Λογικά θα πρέπει να περάσουν πολλές γενιές για να αλλάξει αυτή η συμπεριφορά.
Ακούστε! Λατρεύω τα συνθήματα και τα τραγούδια, αλλά αφιερώστε τα στις ομάδες και τους παίκτες, αντί για τις οικογένειες των παικτών. Υπάρχει ένα όριο, το οποίο ξεπερνιέται πολύ συχνά. Ένας κανόνας είναι, κάτι που δεν θα μου λέγατε αν με συναντούσατε στο δρόμο, γιατί να μου το πείτε από την εξέδρα; Αποκαλέστε με ό,τι θέλετε, με όσους τρόπους μπορείτε να φανταστείτε, αλλά αφήστε οποιονδήποτε άλλον εκτός. Αυτές οι μ…ίες με απογοητεύουν. ΟΚ, μερικά συνθήματα μπορεί να είναι διασκεδαστικά, αλλά μερικά ξεπερνούν τα όρια.
Και τελειώνω με κάτι που μου είπε κάποτε ένας σοφός. ΑΡΗ, ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ 28.000 ΔΟΛΑΡΙΑ».
Για το παιχνίδι της Καρσίγιακα με την Τόφας και τον Ιβάνοφ:
«Στο τελευταίο ματς εναντίον της Τόφας, όποιος κερδίσει πάει στα πλέι οφ. Θέλω να το πω αυτό στον Ιβάνοφ, στο χοντρό από τα δύο αδέρφια, ο οποίος μου έβγαλε τον ώμο. Εσύ, κύριε, είσαι πρώτης τάξης μ…ας, που δεν μπορούσες ούτε να δέσεις τα κορδόνια ενός παίκτη του χειρότερου σχολείου των ΗΠΑ. Αυτός ο Ιβάνοφ, σαν τον οποίο υπάρχουν πολλοί ανά την Ευρώπη, δεν μπορούσε να παίξει μπάσκετ. Το παιχνίδι του ήταν επικεντρωμένο στο να πιάνει και να τραβάει αντιπάλους και να κάνει φλόπινγκ σε κάθε ποστάρισμα για να κερδίσει φάουλ. Εσείς, οι ομοσπονδίες στην Ευρώπη που επιδιώκετε την πρόοδο του αθλήματος, πρώτα πρέπει να περιορίσετε τέτοιους παίκτες. Αυτοί δεν μπαίνουν στο παρκέ για να σκοράρουν ή να παίξουν μπάσκετ, αλλά για έναν αγώνα πάλης και για να καταφέρουν να φορτώσουν κάποιον αντίπαλο με φάουλ. Αν με μπασκετική κίνηση, κάνεις φλόπινγκ απέναντί μου, είμαι ΟΚ. Ωστόσο, να με τραβάς από τον ώμο ή το πόδι ελπίζοντας να αντιδράσω ή να κάνω φάουλ, αυτό δεν είναι μπάσκετ.
Δεν ξέρω τι ακριβώς βλέπουν οι διαιτητές στην Ευρώπη, αλλά έρχονται παίκτες με συγκεκριμένη φήμη κι εσείς τους επιτρέπετε να κάνουν τα ίδια κάθε φορά. Αυτός ο μ…ας, επειδή ήμουν σε πλεονεκτική θέση για ένα ριμπάουντ, έπιασε τον ώμο μου και με τράβηξε προς τα κάτω με όλη τη δύναμή του, ενώ εγώ πήδηξα για το ριμπάουντ. Αυτός βρισκόταν περίπου στα 115 κιλά και εγώ στα αρκετά λιγότερα από 95, ήταν λοιπόν μοιραίο να την πληρώσει ο ώμος μου. Αυτό δεν είναι μπάσκετ. Αυτό ήταν βρώμικο. Χάσαμε. Εγώ κόλλησα στη Σμύρνη για άλλη μία εβδομάδα από δύσκολες νύχτες, επειδή κάθε μου κίνηση προκαλούσε αβάσταχτο πόνο. Τα φάρμακα και όλα αυτά δημιούργησαν το κατάλληλο φινάλε σε ακόμα μία κάκιστη σεζόν».
Στη συνέχεια, μίλησε για την κατάθλιψη που πέρασε μετά την αποχώρησή του από τους Πειραιώτες:
«Είχα αντιμετωπίσει ήδη κρίση αυτοπεποίθησης. Σε αυτό το σημείο, υπέφερα από κατάθλιψη. Δεν διασκέδαζα καθόλου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβόμουν να πηγαίνω κάθε ημέρα στο γήπεδο. Ήταν όλα χάλια. Έρχονταν και οι οπαδοί μαζί με τους δημοσιογράφους, που έλεγαν πόσο άσχημα έπαιζα, λες και δεν το ήξερα από μόνος μου. Έφτασα σε τέτοιο σημείο κατάθλιψης που ήταν σαν να είχε διαρκή καταιγίδα μέσα στο σπίτι μου.
Πάλι, δεν μπορούσα να επιτρέψω σε κάποιον να τα δει όλα αυτά. Το γύρισα στο αλκοόλ. Δεν μπορώ να πω ότι έγινα αλκοολικός, αλλά το ποτό και η μουσική ήταν ένας μηχανισμός άμυνας στο σπίτι. Δεν μπορούσες να κάνεις και πολλά στην πόλη, εκτός από φαγητό, ύπνο και προπόνηση. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα ήταν τέλεια για μπάσκετ. Αυτή ήταν η πιο μεγάλη σεζόν για εμένα, όχι από χρονική διάρκεια, αλλά επειδή κάθε ημέρα από το πρώτο παιχνίδι τον Νοέμβριο πάλευα να ξυπνήσω και πραγματικά να μην αυτοκτονήσω. Είχε γίνει πραγματικός αγώνας για εμένα. Έλεγα στους ατζέντηδες κάθε εβδομάδα ότι έχω ψυχολογικό πρόβλημα, αλλά δεν έδωσαν την παραμικρή σημασία».
Δείτε επίσης: Βρέθηκε λείψανο άνδρα στην Πομπηία
- Σύγκληση υπουργικού συμβουλίου με κρίσιμες νομοθετικές πρωτοβουλίες
- Πούτιν, πόλεμος στην Ουκρανία και οι γεωπολιτικές αναταράξεις στη Μαύρη Θάλασσα
- Διατροφικά trends που θα καθορίσουν το 2025
- Το παρασκήνιο της Jane Andrews: Έρωτες και σκανδαλώδεις περιπέτειες που συγκλόνισαν τη βασιλική οικογένεια
- Γιατί η Barbie επέλεξε να γίνει άνθρωπος και τι απέγινε ο Ken;
Ακολουθήστε το politic.gr Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Politic.gr
