«Είχαμε μια εξαιρετική ισορροπία στην Τσέλσι, ένιωθα πραγματικά ότι υπήρχε ένα ισχυρό ομαδικό πνεύμα κατά τη διάρκεια της περιόδου μου στον σύλλογο»
Ο Ουρουγουανός νέος ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής Ελλάδας, Γκουστάβο Πογέτ, μιλώντας αποκλειστικά στην ιστοσελίδα των Ladbrokes, με αφορμή την κυριακάτικη αναμέτρηση της Τσέλσι με τη Νιούκαστλ για την Premier League, θυμήθηκε τα χρόνια του (1997-2001) στους «μπλε» του Λονδίνου, πριν ακόμη αρχίσει η εποχή-Αμπράμοβιτς (το 2003).
«Είχαμε μια εξαιρετική ισορροπία στην Τσέλσι, ένιωθα πραγματικά ότι υπήρχε ένα ισχυρό ομαδικό πνεύμα κατά τη διάρκεια της περιόδου μου στον σύλλογο. Ήμασταν σπουδαίοι επαγγελματίες που ακολουθούσαμε τον Ντένις (Γουάιζ) ακόμα και ως ξένοι παίκτες που ήταν νέοι σε αυτή τη χώρα και την κουλτούρα, όλοι γνωρίζαμε ότι ο Ντένις ήταν ο ηγέτης μας, ήταν ο αρχηγός μας, οπότε ξέραμε ότι έπρεπε να ακολουθήσουμε το παράδειγμά του» τόνισε.
«Το μεγαλύτερο σοκ για μένα στην Τσέλσι ήταν το γήπεδο προπόνησης. Όταν μετακόμισα στον σύλλογο, προπονούμασταν στο Χάρλινγκτον, δεν ξέρω αν γνωρίζετε αυτή την περιοχή, αλλά προπονούμασταν σε ένα σχολικό γήπεδο. Κυριολεκτικά, έπρεπε να φύγουμε στις 12 το μεσημέρι, γιατί τα παιδιά έβγαιναν εκεί το απόγευμα. Κάναμε προπονήσεις σε σχολικά γήπεδα και παίζαμε εκτός έδρας με τη Μίλαν δύο μέρες αργότερα στο Champions League. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν ήμουν ένας από τους τυχερούς που προπονήθηκαν στο Κόμπαμ, ήταν διαφορετικές εποχές. Αλλά ήταν καλές στιγμές, έχω μερικές υπέροχες αναμνήσεις όταν αναπολώ εκείνα τα χρόνια» πρόσθεσε.
Πριν μετακομίσει στο προπονητικό κεέντρο του Κόμπαμ, αξίας 20 εκατομμυρίων λιρών, το οποίο άνοιξε επίσημα το 2007, η Τσέλσι έκανε προπονήσεις στο Χάρλινγκτον από τη δεκαετία του 1970.
Η άλλη δυνατή ανάμνηση του Γκοστάβο Πογέτ από την εποχή του στην Τσέλσι είναι τα ταξίδια στο εξωτερικό:
«Όταν πλησίαζε ο χειμώνας, πηγαίναμε στην Ισπανία, στην Τενερίφη ή στην Πορτογαλία, περνούσαμε τέσσερις ή πέντε ημέρες ως ομάδα, προπονούμασταν μαζί και γνωριστήκαμε περισσότερο ο ένας με τον άλλον. Φυσικά και θα βγαίναμε για μερικά ποτά και, όσο μπορούσες να ελέγχεις τον εαυτό σου, ήταν πάντα μια θετική εμπειρία» συμπλήρωσε, μιλώντας στην συνέχεια για τον Τζον Τέρι:
«Θα ήθελα να πω δύο πράγματα για τον Τζον Τέρι. Πρώτα απ’ όλα, ήταν το ίδιο άτομο από την πρώτη μέρα που προπονήθηκε μαζί μας, το οποίο βλέπαμε στο γήπεδο κάθε εβδομάδα για όλα αυτά τα χρόνια. Δεν άλλαξε ποτέ. Έχει κίνητρο και είναι τόσο εργατικός. Όταν ήρθε για πρώτη φορά στην ομάδα, κοίταξε τους συμπαίκτες του, ιδιαίτερα στην άμυνα, και χρησιμοποίησε τις ικανότητες και την εμπειρία τους για να βελτιώσει τον εαυτό του. Όταν σκέφτεσαι τα χαρακτηριστικά του Τέρι, ήταν πάντα ένας πολύ παθιασμένος, σχεδόν τρελός, αμυντικός, ο οποίος χαιρόταν να «ριχτεί» σε κάθε είδους κατάσταση. Το έκανε να φαίνεται τόσο εύκολο. Έδωσε το παράδειγμα και γι’ αυτό ήταν ο αρχηγός του συλλόγου για πολλά χρόνια» ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ αποκάλυψε πως η κατάκτηση του πρώτου Champions League από την Τσέλσι το 2012 ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή του ως φίλαθλος:
«Όταν ένας από τους πρώην συλλόγους σου κατακτά ένα τρόπαιο, είναι πάντα μια χαρούμενη μέρα για σένα ως πρώην παίκτη, αλλά μπορώ άνετα να πω ότι η αντίδρασή μου όταν η Τσέλσι κατέκτησε το Champions League το 2012 δεν έμοιαζε με τίποτα που είχα νιώσει ποτέ πριν. Με τον Ρομπέρτο ντι Ματέο -τον παλιό συμπαίκτη μου- προπονητή, αυτή ήταν εύκολα η πιο ευτυχισμένη μέρα που έχω ζήσει ποτέ ως ποδοσφαιρόφιλος. Ποτέ δεν ένιωσα τόσο χαρούμενος και συγκλονισμένος όσο εκείνο το βράδυ, γιατί ήταν κάτι τόσο ξεχωριστό που είχε πετύχει ο φίλος μου. Είχε μεγάλο αντίκτυπο πάνω μου. Ναι, ήμουν χαρούμενος όταν το κατακτήσαμε πέρυσι υπό τον Τόμας Τούχελ, αλλά δεν ήταν το ίδιο, με όλο τον σεβασμό. Θυμάμαι ακριβώς πού ήμουν. Ήμουν στο σπίτι μου και παρακολουθούσα τον αγώνα με τα παιδιά μου.
Τρελάθηκα μετά το τελευταίο σφύριγμα. Ακούστε, πέρασα υπέροχες στιγμές, μερικές απίστευτες στιγμές ως παίκτης, αλλά ως φίλαθλος, αυτή ήταν η καλύτερη βραδιά που έχω ζήσει. Έτρεξα και δεν ήξερα τι να κάνω, γιατί έβλεπα τον αγώνα με τα παιδιά μου. Μου θύμισε όταν ήμουν παιδί στην Ουρουγουάη, υποστήριζα την ομάδα μου όταν κατακτούσε κάτι σημαντικό. Όλοι έβλεπαν το παιχνίδι στο κέντρο της πόλης και εσύ θα έμενες έξω για να γιορτάσεις. Μου έλειψε εκείνο το βράδυ. Μακάρι να είχα πάει κάπου να το γιορτάσω όπως πρέπει. Ήθελα να κάνω κάτι, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω, ήταν τρελό».
«Η γνώμη μου για την Τσέλσι δεν έχει αλλάξει. Σκέφτηκα στην αρχή της σεζόν ότι έπρεπε να είναι ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλου. Όταν έχεις κατακτήσει το Champions League και μετά πας και παίρνεις έναν επιθετικό για 90 εκατομμύρια λίρες, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διεκδικήσεις τον τίτλο, είναι πολύ απλό. Δεν μπορούμε να βρούμε δικαιολογίες. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε την Covid-19, τους τραυματισμούς ή οτιδήποτε άλλο. Η Τσέλσι έπρεπε να είναι διεκδικήτρια του τίτλου φέτος, αυτή είναι η ουσία. Δεν έχει χάσει πάρα πολλά παιχνίδια, αλλά το θέμα της ήταν οι πάρα πολλές ισοπαλίες και γι’ αυτό είναι τόσο πίσω από τη Μάντσεστερ Σίτι και τη Λίβερπουλ» τόνισε ο 54χρονος Ουρουγουανός προπονητής, ο οποίος «έγραψε» περισσότερες από 100 εμφανίσεις για την Τσέλσι.
Πρόσθεσε επίσης ότι οι παίκτες συνήθιζαν να απολαμβάνουν μια νύχτα στην πόλη, ξοδεύοντας τα χρήματα που είχαν μαζέψει από πρόστιμα.
«Θα έλεγα ότι πιθανότατα το κάναμε μια φορά το μήνα. Όλα ελέγχονταν από τους παίκτες. Αν κάποιος αργούσε στην προπόνηση, αργούσε στους αγώνες ή δεν ντυνόταν σωστά, έπρεπε να το πληρώσει. Τα χρήματα έμπαιναν σε έναν κουμπαρά και με αυτά πηγαίναμε για δείπνο μαζί και κάναμε κάτι ξεχωριστό».
Δείτε επίσης: Κηφισιά: Προφυλακιστέα η οικιακή βοηθός που φωτογράφιζε γυμνά τα παιδιά που φρόντιζε
- Το ΕΚΠΑ και η συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο CIVIS: Ένα Μονοπάτι Καινοτομίας και Εξωστρέφειας
- Τουλάχιστον 7 θάνατοι από τη συντριβή αεροσκάφους σε δασική περιοχή του Μεξικού
- Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα 23 Δεκεμβρίου
- Ρωσικά στρατεύματα καταλαμβάνουν δύο νέα χωριά στην Ουκρανία
- Πώς ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε την ακροδεξιά και τον πληθωρισμό ως παγκόσμιους ηγέτες
