Η Νικόλ Ελευθεριάδου ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 26 ετών μέσω ανάρτησής της στο Instagram. Η διεθνής πολίστρια μιλά για μια «απολύτως συνειδητή» απόφαση και εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στον πρόεδρο του ερασιτέχνη Ολυμπιακού, Μιχάλη Κουντούρη, τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε, τις συμπαίκτριές της και τους φιλάθλους της ομάδας. «Δεν κλαίω επειδή τελείωσε. Χαμογελάω επειδή συνέβη» επισημαίνει η Ελευθεριάδου, καθώς αναπολεί την 9ετή πορεία της με τον ερυθρόλευκο σκουφάκι, χωρίς ωστόσο να αναφερθεί στην εθνική ομάδα, την οποία υπηρέτησε για αρκετά χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι.
Η καριέρα της Νικόλ Ελευθεριάδου ξεκίνησε από τη Γλυφάδα και το 2015 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό. Με την ομάδα του Πειραιά κατέκτησε εννέα πρωταθλήματα, πέντε κύπελλα Ελλάδας, δύο Champions League και τρία Σούπερ Καπ Ευρώπης. Με την εθνική γυναικών, συμμετείχε σε τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, στην οποία η μεγαλύτερη διάκριση ήταν η τέταρτη θέση φέτος στην Ντόχα, και σε τρία Ευρωπαϊκά, κερδίζοντας ένα ασημένιο (2018) και ένα χάλκινο (2024) μετάλλιο. Παράλληλα, πανηγύρισε την πρώτη θέση στο Europa Cup του 2018, ενώ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στις κατηγορίες νεανίδων και νέων γυναικών το 2013 και το 2014 αντίστοιχα. Ήταν φιναλίστ στο Παγκόσμιο νέων γυναικών του 2017 και τρίτη στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του 2015 (όπου συμμετείχαν εθνικές ομάδες νεανίδων) καθώς και στο Ευρωπαϊκό νέων γυναικών το 2016.
Στην ανάρτησή της, η Ελευθεριάδου τονίζει:
«Κάποιες φορές οι λέξεις δεν αρκούν για να αποδώσουν μια ιστορία στην ολότητά της κι εγώ νιώθω πως ό,τι και να γράψω παρακάτω είναι αδύνατον να αντικατοπτρίσει όσα έζησα μαζί σας αυτά τα εννιά υπέροχα χρόνια.
Θυμάμαι σαν σήμερα, την ημέρα που υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Είχα μεγάλο άγχος κι άλλη τόση προσμονή για το νέο μου ξεκίνημα, όμως πώς να φανταζόμουν ότι ήταν απλά η αρχή για ένα τόσο μεγάλο και όμορφο κεφάλαιο της ζωής μου.
Πώς θα μπορούσα να φανταστώ ότι ο τεράστιος αυτός σύλλογος – συνώνυμο του πάθους για τη νίκη και ακούραστος κυνηγός κορυφών – δεν θα μου χάριζε μόνο απίστευτες επιτυχίες, αλλά θα με διαμόρφωνε και ως άνθρωπο. Ότι θα με μάθαινε να διεκδικώ, να μην φοβάμαι και να μην θεωρώ τίποτα ακατόρθωτο.
Τώρα που ήρθε η ώρα να κλείσει ο κύκλος της αθλητικής μου καριέρας, δεν τολμώ να φανταστώ πιο ιδανικό φινάλε. Έχοντας κατακτήσει τα πάντα με τον Ολυμπιακό, κυρίως το δικαίωμα να τον θεωρώ παντοτινή μου οικογένεια.
Η απόφαση να κρεμάσω το σκουφάκι μου είναι απολύτως συνειδητή και με βρίσκει πιο γεμάτη και πιο πλήρη από ποτέ. Γι’ αυτό και δεν κλαίω επειδή τελείωσε. Χαμογελάω επειδή συνέβη…
Οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον Πρόεδρο του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, τον κ. Μιχάλη Κουντούρη, για την πίστη του στο πρόσωπό μου, αλλά και για την άριστη συνεργασία μας. Ευχαριστώ πολύ όλους τους προπονητές μου, τους βοηθούς προπονητών, την team manager και τον φυσιοθεραπευτή μας καθόλη την διάρκεια των χρόνων αυτών. Όλοι τους με βοηθήσαν να φτάσω εκεί που ονειρευόμουν.
Το πιο μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, ανήκει στις συμπαίκτριές μου. Μαζί δημιουργήσαμε αναμνήσεις ζωής και πανηγυρίσαμε κάθε τίτλο σε Ελλάδα και Ευρώπη! Είναι τρομερό το τι μπορεί να συμβεί όταν δέσει μια ομάδα.
Τέλος, θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον κόσμο του Ολυμπιακού, από τον οποίο έχω εισπράξει τόση αγάπη. Ήσασταν πάντα εκεί κι έχετε όλοι μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Ευχαριστώ Ολυμπιακέ!».
