Βαγγέλης Παυλίδης. Ο ποδοσφαιριστής που πέτυχε και τα δύο γκολ, στη μεγαλύτερη νίκη της εθνικής Ελλάδας μετά τον τελικό του EURO 2004, εναντίον της Αγγλίας στο Wembley, την πιο εμβληματική έδρα εθνικής ομάδας στον πλανήτη. Το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) συνάντησε τον άνθρωπο που τον ανέδειξε και που παραμένει δίπλα του μέχρι σήμερα. Ο προπονητής Απόστολος Μαστρανέστης μοιράστηκε μαζί μας ανέκδοτες ιστορίες από την καριέρα και την εξέλιξη του Παυλίδη, ενός παιδιού που δεν ήταν προορισμένο να παίξει ποδόσφαιρο.
Αλυσιδωτή αντίδραση. Στη χημεία σημαίνει ότι κάθε πυρήνας που διασπάται ελευθερώνει τρία νέα νετρόνια. Μερικά από αυτά θα προκαλέσουν το σπάσιμο άλλων πυρήνων ουρανίου και τη δημιουργία άλλων ελεύθερων νετρονίων. Μεταφορικά, ως φράση χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια αλληλουχία εξελίξεων που ξεκίνησαν από έναν απρόοπτο παράγοντα. Στην περίπτωση του Βαγγέλη Παυλίδη, ο παράγοντας αυτός ήταν κάποια προβλήματα στην κίνηση που αντιμετώπιζε από μωρό. Ο «ήρωας» της εθνικής Ελλάδας στο Wembley άργησε να περπατήσει, όπως μας λέει χαρακτηριστικά ο Απόστολος Μαστρανέστης, προπονητής και ιδιοκτήτης της υπερσύγχρονης Ακαδημίας «Αινείας 2020» στη Θεσσαλονίκη. Το ποδόσφαιρο, γενικότερα η ενασχόληση με τον αθλητισμό, ήταν το μέσο για να αποκατασταθούν τα προβλήματα αυτά κι έτσι ο μικρός Βαγγέλης ξεκίνησε να κλωτσάει τη μπάλα μόλις στα 4,5 χρόνια του, το 2003 στους «Μπέμπηδες» του Παναγιώτη Κερμανίδη, με προπονητή τον Μαστρανέστη. Στα 21 χρόνια που μεσολάβησαν, ο συγκεκριμένος προπονητής είναι το alter ego του Παυλίδη, ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα δύο φορές το μήνα (ή και περισσότερο) για να του κάνει ατομικές προπονήσεις.
«Οι φυσιοθεραπευτές είχαν πει ότι έπρεπε να ξεκινήσει γρήγορα τον αθλητισμό. Συνεπώς οι προπονήσεις και οι ατομικές που ξεκινήσαμε μαζί από τα 10 του χρόνια δεν ήταν για να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά για να έχει φυσιολογική κίνηση. Έπρεπε να αποκτήσει ισορροπία!»
Πώς έγινε ποδοσφαιριστής και γιατί δεν πέρασε ποτέ από ακαδημία «μεγάλης» ομάδας
Ο σκόρερ της Ελλάδας στο Wembley είναι το μοναδικό μέλος της ομάδας που δεν έχει περάσει από ακαδημίες ΠΑΕ. Ο Μαστρανέστης θυμάται το σημείο καμπής, όταν όλα άλλαξαν για τον Παυλίδη…
«Βέβαια, η δουλειά που ξεκίνησε στον στίβο και το ποδόσφαιρο για το κομμάτι της ισορροπίας αλλά και της τεχνικής, ποτέ δεν πήγε χαμένη. Στα 14 ήρθε ένας εκπρόσωπος από μανατζερικό γραφείο και παρουσία του πατέρα του, Κώστα, μου είπε: εμείς βλέπουμε ότι έχει τεράστια διάθεση, τεράστια θέληση και ξέρει μπάλα. Αυτή τη στιγμή δεν είναι έτοιμος να πάει ούτε μέχρι τα Μάλγαρα, έτσι μου είπαν χαρακτηριστικά. Πόσος χρόνος χρειάζεται για να ετοιμαστεί για να κάνουμε trial στο εξωτερικό;
Εγώ απάντησα ότι χρειάζομαι τουλάχιστον δύο χρόνια εντατική δουλειά και τότε ο πατέρας του γυρίζει και λέει στον κύριο Κερμανίδη: «Άκουσες; Τα επόμενα δύο χρόνια είτε έρθει ΠΑΟΚ, είτε έρθει ο Ολυμπιακός δεν κουνιέμαι από την ακαδημία! Δεν ξέρω τι βλέπουν αυτοί, αλλά αφήνω το παιδί στον Μαστρανέστη και τα ξαναλέμε.
Ένα χρόνο μετά ο Βαγγέλης κλήθηκε στη μικτή Θεσσαλονίκης. Τον έκαναν αμέσως αρχηγό, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα Ενώσεων.
Οι δύο απορρίψεις, η γνωριμία με τον Ραϊόλα και η «εκτόξευση»
Φυσικά όπως συμβαίνει στο 90% των νέων ποδοσφαιριστών, δεν ήταν τα πάντα στρωμένα με ροδοπέταλα. Οι πίκρες εναλλάσσονταν με τις χαρές. Έτσι, μετά τις πρώτες διακρίσεις, πριν κλείσει τα 16 του χρόνια ξεκινάει δοκιμαστικά. Ο Μαστρανέστης διηγείται:
«Στα 15,5 κάνει το πρώτο δοκιμαστικό στη Βασιλεία. Απορρίπτεται! Μετά πάμε Ολλανδία στη Ναϊμέγκεν και τη Φίτεσε. Απορρίπτεται! Μετά λέμε ας δοκιμάσουμε και Γερμανία, γιατί στο scouting της Μπόχουμ ήταν ο Έλληνας Χρήστος Όρκας και συμφώνησε να τον δει. Έμεινε μία εβδομάδα εκεί και στο τέλος αυτής της εβδομάδας, οι Γερμανοί απάντησαν θετικά και τον απέκτησαν μόλις έγινε 16 ετών. Στην πρώτη του χρονιά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Κ17, μετά ανέβηκε στην Κ19, έγινε επαγγελματίας, παραχωρήθηκε δανεικός στη Ντόρτμουντ και ακολούθησε η γνωστή πορεία με την πρώτη μεταγραφή στη Βίλεμ.
Όταν ήμασταν στο Τίλμπουργκ, χτυπάει το τηλέφωνο και ήταν ο συγχωρεμένος, Μίνο Ραϊόλα, ο οποίος του συστήθηκε στα γερμανικά. Ο Βαγγέλης νόμιζε ότι κάποιος του έκανε πλάκα και του έλεγε «βρε μίλα ελληνικά, που μου κάνεις πλάκα!». Δεν το πίστευε. Όταν τελικά λύθηκε η παρεξήγηση και συμφώνησαν να συνεργαστούν, ο Βαγγέλης του μίλησε για εμένα. Του είπε ότι «έχω έναν δικό μου άνθρωπο, τον Απόστολο, σα δεύτερο πατέρα μου». Έτσι πήγαμε προσκεκλημένοι στο Μόντε Κάρλο να μας γνωρίσει.
«Ο Ραϊόλα πήρε τηλέφωνο τον Χατζηδιάκο να τον ρωτήσει για εμένα. Τον πήρε μπροστά μας και ο Παντελής είπε εξαιρετικά λόγια. Λέει τότε ο Ραϊόλα: «Επειδή ο Παντελής είναι Ολλανδός στο μυαλό, μόνο αυτά που μου είπε φτάνουν! Θα κανονίζω εγώ για τον Αποστόλη σε όποια ομάδα πας». Έτσι το καλοκαίρι όταν πήγαμε στην Άλκμααρ, με πιάνει ο τεχνικός διευθυντής και μου λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου: απ’ ότι έχω μάθει, πρώτα πρέπει να πείσω εσένα και μετά τον Βαγγέλη!»
Μπενφίκα. Μια εντελώς διαφορετική εμπειρία
Μετά από 5 χρόνια και 113 γκολ στην Ολλανδία, ο Μπενφίκα επένδυσε 18.000.000 ευρώ για να τον αποκτήσει από την Άλμααρ. Φυσικά τη μέρα που «έπεσαν» οι υπογραφές, ο Μαστρανέστης ήταν εκεί.
«Μας λέει ο (σ.σ. πρόεδρος) Ρουϊ Κόστα: Εδώ ξεχάστε την Ολλανδία. Εάν χάσεις το πρωί, το μεσημέρι μην βγεις έξω να φας. Και αν παραγγείλεις, μην πληρώσεις εσύ τον ντελιβερά, δεν πρέπει να σε δει! Νόμιζα ότι ήταν υπερβολές, όμως στην πρεμιέρα ήλθε η ήττα από τη Φαμαλικάο. Την επομένη εμφανίστηκαν στην προπόνηση οπαδοί με μία εικόνα του Ρούι Κόστα με σπαθιά και μαχαίρια στο λαιμό!
Είναι εντελώς τρελοί! Φεύγουμε από το γήπεδο με τον Βαγγέλη μετά από αγώνα και ο κόσμος ξαπλώνει μπροστά στα αυτοκίνητα των παικτών για να τους σταματήσουν. Κάνουμε ατομική προπόνηση και μαζεύονται 60-70 άτομα τα οποία πανηγυρίζουν στα γκολ που βάζει ο Βαγγέλης. Στην ατομική προπόνηση, το καταλαβαίνετε!
Η απάντηση που έδωσε στο Wembley
Όπως γίνεται κατανοητό απ’ όλα όσα διαβάσατε μέχρι τώρα, ο Μαστρανέστης ήταν ένα από τα πρώτα τηλεφωνήματα του Παυλίδη μετά τον θρίαμβο του Wembley. Τι ειπώθηκε δεν μπορεί να μεταφερθεί κατά γράμμα, αφού κυριαρχούσε στα συναισθήματά του η… έξαψη!
«Μπορώ να πω ότι δεν είχε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε πετύχει. Κανένα από τα παιδιά. Μου είπε ότι χάρηκε γιατί έδωσε μία μεγάλη απάντηση στους επικριτές του, γιατί είναι αλήθεια ότι στα προηγούμενα ματς της εθνικής τον… έσκιζαν στα σχόλια. Βέβαια, μου είπε επίσης ότι «ξέρω πως είναι ο κόσμος. Αύριο άμα δεν βάζω γκολ πάλι τα ίδια θα μου λένε κι άμα βάλω θα με αποθεώνουν. Δεν πειράζει, αυτή είναι η μοίρα μας».
