Τρεις Ολυμπιακοί Αγώνες, οκτώ Παγκόσμια και επτά Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα σε 14 χρόνια: τόσο αναζητούσε η Νόρα Δράκου ένα μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση. Τελικά, η… λύση ήταν απλή. Για να τα καταφέρει, έπρεπε να επιστρέψει στον τόπο όπου έκανε το πρώτο «ξεπέταγμά» της, το μακρινό 2008, και κατέκτησε το μοναδικό -μέχρι πριν λίγες ημέρες- μετάλλιό της, ασημένιο στα 4Χ100μ. μικτή ομαδική, στο Ευρωπαϊκό εφήβων/νεανίδων.
Στον Γιάννη Δημητρόγλου
Στο Βελιγράδι, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η διεθνής πορεία της κορυφαίας σε διάρκεια Ελληνίδας κολυμβήτριας όλων των εποχών, εκεί έμελλε να κορυφωθεί. «Οταν είδα την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, ότι θα γίνει στο Βελιγράδι, είπα μέσα μου: «Νόρα, είναι καρμικό. Η μοίρα σου έδωσε το πρώτο μετάλλιο στο Βελιγράδι το 2008 και μετά από τόσα χρόνια θα σου το ξαναδώσει σε επίπεδο γυναικών στο Βελιγράδι». Πήγα με αυτή τη λογική, πάρα πολύ ήρεμη και συνειδητοποιημένη για το τι θέλω να κάνω. Ήμουν πολύ χαρούμενη που ήμουν εκεί και διεκδικούσα κάτι καλό. Ηξερα ότι θα ήταν ένα πιο βατό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οπότε πάλεψα με νύχια και με δόντια για να κατακτήσω το πρώτο μετάλλιο» τόνισε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η 32χρονη πρωταθλήτρια, που την Πέμπτη 20/6 εκπλήρωσε το απωθημένο της, ανεβαίνοντας στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στα 50μ. ύπτιο. Ένα ασημένιο που πανηγυρίστηκε σαν χρυσό από όλη την ελληνική αποστολή, της οποίας η Δράκου είναι κάτι σαν… άτυπη αρχηγός, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν μόνο η αρχή.
Σχεδόν άυπνη από την υπερένταση, η αθλήτρια-πρότυπο της ελληνικής κολύμβησης έπεσε το επόμενο πρωί στα προκριματικά των 50μ. ελεύθερο. Και έκανε πανελλήνιο ρεκόρ! «Ήταν όντως ανέλπιστο, ακριβώς γιατί δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου το προηγούμενο βράδυ. Ήμουν σε τρομερή υπερένταση, αλλά θεωρώ ότι αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να κάνω 24.89, γιατί το σώμα μου ήταν πολύ έτοιμο» δίνει η ίδια την εξήγηση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. «Πήγα και κολύμπησα χωρίς σκέψη, ενώ το βράδυ (σ.σ. στον ημιτελικό), που μου ήρθε η κούραση και η σκέψη, πήγα 25.11, το οποίο ευτυχώς μου έδωσε την όγδοη θέση, γιατί θα είχα μείνει εκτός τελικού και τώρα δεν θα μιλούσαμε!».
Το απόγευμα της 22ας Ιουνίου, η Νόρα Δράκου ανέβηκε στον βατήρα εκκίνησης της 8ης διαδρομής για τον τελικό των 50μ. ελεύθερο. Κολύμπησε και τερμάτισε. Ο λόγος στην ίδια: «Στον τερματισμό, στο βατήρα, ανάβει ένα κόκκινο φως όταν έχεις πάρει μετάλλιο. Οπότε, πρώτα βλέπω ότι έχω πάρει μετάλλιο. Γυρίζω και βλέπω στην κερκίδα ότι έχουν εκστασιαστεί, καταλαβαίνω ότι έχω πάει γρήγορα. Και μετά γυρνάω στον πίνακα και βλέπω το 24.59 και εκεί, ξεκίνησε η… παράνοια». Η λάμψη στο βλέμμα της, δείχνει σαν να ξαναζεί τη στιγμή.
Η Δράκου πήγε στο Βελιγράδι με ατομικό ρεκόρ 24.96 (το πανελλήνιο της Νέρι Νιαγκουάρα ήταν 24.93) και χωρίς να έχει «κατέβει» ποτέ τα 25 δευτερόλεπτα μετά το 2018. Και «έγραψε» 24.59, για να πάρει τη δεύτερη θέση και να πιάσει το όριο για το Παρίσι. «Είναι πολύ σημαντικό να πω, ότι δεν με έχετε δει να κολυμπάω 50μ. ελεύθερο φορμαρισμένη» σπεύδει να σημειώσει. «Στη Φουκουόκα (σ.σ. στο Παγκόσμιο του 2023) ήμουν άρρωστη και δεν κολύμπησα, στην Ντόχα (σ.σ. στο φετινό Παγκόσμιο) έβγαλα τον ώμο μου και δεν κολύμπησα. Είναι δύο διοργανώσεις που ήταν σίγουρο ότι θα πήγαινα 24.80, γιατί για εκεί είχα δουλέψει, και δεν τις είδατε. Εσείς είδατε το 25.20 να γίνεται 24.59, αλλά δεν ήταν έτσι ακριβώς τα πράγματα».
Σε λίγο θα μας πει ότι ήταν και φυσιολογικός αυτός ο χρόνος… «Η αλήθεια είναι ότι αυτή την επίδοση δεν την περίμενα κι εγώ. Περίμενα να πιάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς (σ.σ. 24.70), γιατί το είχα δουλέψει, αλλά όχι να πάω τόσο χαμηλά». Πάλι καλά!
Στα 32 της χρόνια, η Νόρα Δράκου ετοιμάζεται να πάει στο Παρίσι, για τους τέταρτους και τελευταίους («ε, όχι και στο Λος Αντζελες!» λέει γελώντας) Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της. Θα κολυμπήσει στα 4Χ100μ. μικτή ομαδική mixed («την πιστεύουμε πολύ αυτή τη “σκυτάλη”») και -πλέον- στα 50μ. ελεύθερο, κάτι που δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει στο Τόκιο. Δεν κάνει σχέδια για το μέλλον, ξέρει πως το φινάλε κοντοζυγώνει. Θα έχει πια δύο μετάλλια να επιδεικνύει, όμως η άυλη κληρονομιά που θα αφήσει πίσω της στην ελληνική -ειδικά στη γυναικεία- κολύμβηση, είναι ασύγκριτα σπουδαιότερη. “The Nora’s effect”, όπως το περιέγραψε κάποιος.
