Τα πιο «καυτά» ντέρμπι του κόσμου

Τα πιο «καυτά» ντέρμπι του κόσμου

Η αναμέτρηση των «αιωνίων», ο αγώνας ανάμεσα στον Παναθηναικό και τον Ολυμπιακό (19:30), με ή χωρίς θεατές, θα είναι πάντα ένα ντέρμπι. Ανεξάρτητα κατάστασης και θέσης στην βαθμολογία. 
 Ετσω κι αν  ετυμολογία του όρου ντέρμπι, που δίνουν οι Αγγλοι, αναφέρεται σε παιχνίδια ανάμεσα σε  ομάδες της ίδιας πόλης, με το πέρασμα των χρόνων…προεκτάθηκε. Πρόκειται έτσι και αλλιώς  για συναντήσεις ξεπερνούν τα όρια του γηπέδου, συναντώντας πολιτική, οικονομία  ή  την θρησκεία, καθιστώντας τα, ιδιαίτερο μέρος  της ιστορίας του ποδοσφαίρου.  
 Από το Superclasico της Αργεντινής στο Clasico  της Ισπανίας,  υπάρχει μία μακρά λίστα  με τα πιο καυτά ντέρμπι στον κόσμο: 
ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ-ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΙΤ: Πρόκειται για τη Μέκκα των ντέρμπι, ένας αγώνας, που σύμφωνα με τον Observer, πρέπει να δει ένας φίλαθλος πριν να πεθάνει. «Γεννήθηκε» στην Μπόκα, περιοχή του Μπουένος Αιρες, όπου εδρεύουν οι δύο ομάδες. Μετανάστες από την Γένοβα έδωσαν ζωή στην Μπόκα, Αγγλοι ίδρυσαν την Ρίβερ, που με τα χρόνια πήρε την προσωνυμία «εκατομμυριούχοι», δεδομένης της οικονομικής της κατάστασης, μετά τις παραχωρήσεις Ντι Στέφανο και Σίβορι. Τα χρήματα αυτά  την βοήθησαν να μετακομίσει σε πιο πλούσιες συνοικίες της πόλης, εγκαταλείποντας την Μπόκα. Στο πρώτο ντέρμπι, δύο νεκροί. Εβδομήντα ένας τραυματίες στα σοβαρά επεισόδια  του ’68 στο  Monumental. Μία αντιπαλότητα που ποτέ δεν μειώθηκε στο πέρασμα των χρόνων.
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ-ΡΕΑΛ: Μία αντιπαλότητα που πάει πολύ πίσω, ξεφεύγει από τα όρια του γηπέδου, αγγίζει την πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία. Η Ρεάλ είναι η ομάδα του δικτάτορα Φράνκο, οι εξέδρες στη Βαρκελόνη, ήταν μέρος αντίστασης.  Η Ρεάλ Μαδρίτης με την ολόλευκη στολή της εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει την ενωμένη και αδιαίρετη Ισπανία, η Μπαρτσελόνα επιδεικνύει περήφανα την καταλανική σημαία στη φανέλα της ως σύμβολο του διαρκούς αγώνα για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Η πρωτεύουσα Μαδρίτη απέναντι στην Βαρκελόνη, πρωτεύουσα της Καταλονίας, που αναζητά την ανεξαρτησία της.  
ΣΕΛΤΙΚ-ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ: Στο Old firm το ποδόσφαιρο συναντά την πολιτική και την  θρησκεία. Οι καθολικοί της Σέλτικ από τη μία, οι προτεστάντες των Ρέϊντζερς  από την άλλη. Κανένας ποδοσφαιριστής δεν είχε περάσει από τη μία πλευρά στην άλλη, μέχρι το 1989, όταν ο Μο Τζόνστον, πήγε στους Ρέϊντζερς. 
ΠΑΡΤΙΖΑΝ-ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ: «Večiti derbi», το αιώνιο ντέρμπι, μεταξύ των δύο συλλόγων με τους περισσότερους τίτλους στην Σερβία. Το Βελιγράδι είναι χωρισμένο στα δύο, οι «νεκροθάφτες» από την μία, όπως αποκαλούν τους οπαδούς της Παρτιζάν και οι «γενναίοι νέοι» από την άλλη, όπως λένε τους φίλους του Ερυθρού Αστέρα . Η αντιπαλότητα μεγάλη, αφού υπάρχει και η πολιτική στη μέση.  Η Παρτιζάν αποτέλεσε έκφραση του Υπουργείου Αμυνας της Σερβίας, ο Ερυθρός Αστέρας του Υπουργείου Εσωτερικών. Το 2000 38” από την έναρξη, ξεκίνησαν οι βίαιες συγκρούσεις τις εξέδρες, ο αγώνας διακόπηκε πριν συμπληρωθεί  το πρώτο του λεπτό.
ΓΑΛΑΤΑΣΑΡΑΙ-ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ: Στην Κωνσταντινούπολη, μία γέφυρα  είναι αρκετή για να τη χωρίσει στη μέση: Ασία και Ευρώπη, αλλά κυρίως Γαλατασαράι και Φενερμπαχτσέ. Από  τη μία μεριά της γέφυρας είναι η Γαλατασαράι , η πλούσια Κωνσταντινούπολη, η περιοχή της Δύσης. Από την άλλη η Φενερμπαχτσέ, το πνεύμα της Ανατολής που έχει η Πόλη. Το αποκαλούν l Kitalar Arasi Derbi, ντέρμπι διηπειρωτικό.  
ΣΕΒΙΛΗ-ΜΠΕΤΙΣ:  Μία πόλη, δύο χρώματα:  το κόκκινο από την μία πλευρά, το πράσινο από την άλλη. Στην Ισπανία λένε ότι το ντέρμπι της Σεβίλης, δεν έχει όμοιο, ξεπερνώντας ακόμα και το Clasico.  Τόσο που είναι αδιανόητο ένας παίκτης να μετακινηθεί από την μία μεριά της πόλης στην  άλλη.
ΦΛΟΥΜΙΝΕΝΣΕ-ΦΛΑΜΕΝΓΚΟ:  Είναι το περίφημο Fla-Flu,  η  το Clássico das Multidões, το πιο μεγάλο ντέρμπι στην Βραζιλία, με ένα ασυναγώνιστο ρεκόρ: 194.603  θεατές  στις 12 Δεκεμβρίου 1963  στο Maracanà. Η Φλαμένγκο ιδρύθηκε  από την αποστασία ορισμένων παικτών της Φλουμινένσε, που το 1911 παρουσίασε  ένα  νέο αθλητικό κέντρο στο Ρίο, που όμως δεν είχε ποδοσφαιρικό γήπεδο.  Από τότε ,τίποτα δεν ήταν αρκετό για να μειώσει την αντιπαλότητα.
ΓΟΥΕΣΤ ΧΑΜ -ΜΙΛΓΟΥΟΛ: Στο  Λονδίνο περισσότερο από κάθε άλλο ξεχωρίζει το ντέμρπι ανάμεσα σε Γουέστ και Μίλγουολ, δύο ομάδες εδρεύουν σε γειτονικές περιοχές και σχετίζονται ιστορικά με ανταγωνίστριες εταιρίες σιδηρουργίας-ναυπηγίας. Η γενική απεργία το 1926 αλλά και εκείνες ανάμεσα στο 1946 και 1949, βάθυναν περισσότερο την έχθρα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα.
ΕΣΤΕΓΚΛΑΛ-ΠΕΡΣΕΠΟΛΙΣ: Οι κάτοικοι της Τεχεράνης  είναι χωρισμένοι στη μέση, ανάμεσα στην Εστεγκλαλ και την Περσέπολις. Μία αναμέτρηση μπάλας, κοινωνίας και πολιτικής. Είναι η ομάδα του Σάχη, από τις πλουσιότερες, απέναντι σε μία από εκείνες που προέρχονται από τα χαμηλά στρώματα.  Στις εξέδρες περισσότεροι από 100.000 θεατές.
ΑΛ ΑΧΛΙ-ΖΑΜΑΛΕΚ: Στην Αίγυπτο της μπάλας, από τη μία βρίσκεται το προλεταριάτο, από την άλλη η αστική τάξη. Δύο ομάδες με τους περισσότερους τίτλους στην Αίγυπτο, που της χωρίζει και η πολιτική. «Αετοί» ενάντια στους «τοξότες», «κοκκινόμαυροι» απέναντι τους «ερυθρόλευκους».

 Α. Βαζογιάννης

©Πηγή: amna.gr

Loading

Play