Το μέλος της ομάδας αθλητών προσφύγων, Οτμανέ Ναϊτ-Αμού, συνηθίζει να παίρνει εκκίνηση δίπλα σε μερικούς από τους καλύτερους δρομείς του κόσμου στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Στη Ντόχα πέρυσι, παρατάχθηκε δίπλα στον παγκόσμιο πρωταθλητή και «χρυσό» Ολυμπιονίκη, Κονσέσλους Κιπρούτο, στα προκριματικά των 3.000μ. Στη γραμμή εκκίνησης της Γκντίνια, όπου διεξήχθη το παγκόσμιο ημιμαραθωνίου, στάθηκε δίπλα-δίπλα στον Τζόσουα Τσεπτεγκέι, τον παγκόσμιο ρέκορντμαν στα 5.000 και 10.000μ.
«Αν είναι πεπρωμένο ή τύχη, δεν ξέρω» είπε χαμογελώντας, ενώ υπερηφανεύεται γι’ αυτό που κατάφερε να πετύχει στην Γκντίνια, εκπροσωπώντας την ομάδα προσφύγων αθλητών.
Και αυτό, αφού τερμάτισε 67ος μεταξύ 122 αθλητών με επίδοση 1 ώρα 03:28 και κατάφερε να κερδίσει μερικούς από τους καλύτερους αθλητές του ημιμαραθωνίου.
Ο Ναϊτ-Αμού άρχισε να τρέχει αρχικά το 2012, στο Μαρόκο όπου γεννήθηκε, ένα πάθος που συνέχισε να έχει έκτοτε, παρά τις δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή του.
Το 2015 πήγε στη Γαλλία για να συνεχίσει τις σπουδές του, αλλά, αδυνατώντας να επιστρέψει στο Μαρόκο, πήρε τη δύσκολη απόφαση να υποβάλει αίτηση ασύλου. Αυτός ο δρόμος τον οδήγησε στη Σουηδία, το 2016, όπου παρακολούθησε, σε μια τηλεόραση σε ένα κέντρο προσφύγων, μια ομάδα προσφύγων αθλητών που αγωνίζονταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
Αυτές οι εικόνες του έδωσαν μεγαλύτερη ώθηση να προσπαθήσει περισσότερο και χάρη στη βοήθεια της Ολυμπιακής οικογένειας, αλλά και χορηγών, κατάφερε να κάνει το στόχο του πιο εφικτό και να προπονηθεί πιο σκληρά ώστε να συμμετάσχει σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις.
Η ολοένα και πιο επαγγελματική του προσέγγιση τού επέτρεψε να συμμετάσχει για πρώτη φορά σε ένα προπονητικό καμπ πριν από ένα μήνα σε υψόμετρο στη Γαλλία. Εκεί κάλυπτε αποστάσεις 150 έως 160 χλμ εβδομαδιαίως, κάτι που δεν είχε κάνει ξανά στη ζωή του. «Η πρώτη εβδομάδα ήταν δύσκολη. Ήμουν πραγματικά κουρασμένος. Αλλά η δεύτερη εβδομάδα ήταν καλύτερη και η τρίτη ακόμα καλύτερη».
Για να προσθέσει σχετικά με την εμπειρία του στην Γκντίνια: «Έτρεξα για πρώτη φορά στην καριέρα μου τα 10 χλμ σε χρόνο κάτω από τα 30 λεπτά. Είμαι ακόμα σοκαρισμένος. Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι έχω κάνει. Κατέρριψα το ατομικό ρεκόρ μου στα 10χλμ κατά την διάρκεια του πρώτου ημιμαραθωνίου που έλαβα μέρος. Και αυτό σε μια διοργάνωση παγκοσμίου πρωταθλήματος. Είναι τρελό».
Και συνέχισε: «Δεν σκέφτομαι το ίδιο μετά την Γκντίνια. Ελπίζω να έδωσα την έμπνευση σε άλλους πρόσφυγες να τα πάνε ακόμη καλύτερα από εμένα στο επόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Δεν ήρθα αυτή τη φορά απλά για να συμμετάσχω. Ήρθα να κάνω κάτι καλό. Είχα την υποστήριξη από την World Athletics και από τους χορηγούς μου, για να έρθω στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, οπότε ήθελα να δείξω ότι μπορώ να τρέξω όπως οι άλλοι αθλητές. Να δείξω ότι οι πρόσφυγες μπορούν να είναι σαν όλους τους κανονικούς ανθρώπους.
Κέρδισα μερικούς Σουηδούς αθλητές, νίκησα μερικούς Ισπανούς δρομείς. Κέρδισα μερικούς από τους καλύτερους αθλητές από άλλες χώρες, οι οποίοι είναι όλοι εξαιρετικοί δρομείς. Αισθάνομαι πραγματικά περήφανος γι’ αυτό και ότι κατάφερα να εκπροσωπήσω 69 εκατομμύρια ανθρώπους από όλη την κόσμο, για να δείξουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Χρ. Μουρδουκούτας
