Συγκλονισμένος είναι ακόμα ο κόσμος από την εικόνα του Κρίστιαν Έρικσεν να καταρρέει στον αγωνιστικό χώρο παθαίνοντας ανακοπή καρδιάς.
Όλος ο ποδοσφαιρικός και μη κόσμος σαστισμένος και φοβισμένος κοιτούσε την εικόνα και προσευχόταν όλα αυτά να είναι ψέμα, και ο παίκτης της Ίντερ να σηκωθεί άμεσα και να μας μαγέψει με το ποδοσφαιρικό του ταλέντο.
Με την πρώτη εικόνα αισιοδοξίας άρχισε και μια ακόμα συζήτηση που σίγουρα έπρεπε να γίνει πριν την έναρξη του ΕURO.
Πόσο ρομποτ θεωρούμαι τους ποδοσφαιριστές βάζοντας τους μετά από διακοπή πρωταθλήματος περιορισμένες προετοιμασίες, λίγες διακοπές, και συνεχόμενους αγώνες για πρωτάθλημα, Champions League – Europa League, Εθνικά φιλικά και παιχνίδια εγχώριων κυπέλλων, να παίξουν και παιχνίδια του EURO;
Η συζήτηση δεν είναι για την αξία ή την ομορφιά των αναμετρήσεων και τι αυτές συμβολίζουν για την ΟΥΕΦΑ. Η συζήτηση έχει να κάνει με το πόσο αξία δίνουμε στην ζωή του ποδοσφαιριστή που από τον προηγούμενο Ιούλιο δουλεύει στους 120 παλμούς για να μας χαρίσει αυτό το θέαμα.
Ο Κρίστιαν Έρικσεν άνοιξε έναν δρόμο που αν θελήσει η ΟΥΕΦΑ να τον αξιοποιήσει θα είναι η αρχή μιας επανάστασης στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι να μην ξαναδούμε παρόμοια σκηνικά, και ας ολοκληρώνονται όλα τα παιχνίδια του EURO στο 0-0.
Εχθές βλέποντας φωτογραφίες του Έρικσεν με τα παιδιά του κατάλαβα πόσο εύθραυστοι είναι και αυτοί οι άνθρωποι, πόσο αναλώσιμος είναι ένας σύγχρονος ποδοσφαιριστής και πόσο μηχανή πρέπει να γίνει για να βγει η χρονιά…
Περαστικά Έρικσεν, εύχομαι ολόψυχα γρήγορη επιστροφή στα γήπεδα..
Δείτε επίσης: Χιούλμαντ: «Αδύνατο να παίξεις μετά από όσα έγιναν»
