Με μία επιστολή, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα contra.gr, επέλεξε να βάλει -πρόωρα- τους τίτλους τέλους στην καριέρα της μία από τις κορυφαίες πολίστριες όλων των εποχών.
Η αρχηγός της εθνικής ομάδας, Αλεξάνδρα Ασημάκη, επέλεξε ένα προσωπικό γράμμα για να ανακοινώσει την απόφασή της να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, σε ηλικία 32 ετών, και να αφοσιωθεί στη δουλειά της στις ακαδημίες του Ολυμπιακού Αλίμου. «Έτσι κι αλλιώς, σκόπευα να κλείσω το κεφάλαιο της Εθνικής ομάδας στην καριέρα μου φέτος. Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο που αναβλήθηκαν, λόγω της πανδημίας. Ο αποχαιρετισμός μου από το άθλημα -και όχι μόνο από την Εθνική- δεν πήρε παράταση για έναν χρόνο. Το λέω τώρα το “αντίο”. Συγκινημένη για όσα έχω ζήσει, ευχάριστα και δυσάρεστα. Για όσα κέρδισα, μέσα κι έξω απ΄ το νερό. Γι΄ αυτά που έμαθα και για όσα πρόσφερα. Φεύγω γεμάτη! Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλα» αναφέρει μεταξύ άλλων στην επιστολή της η πρώτη σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος.
Η Ασημάκη ξεκίνησε την καριέρα της από τη Βουλιαγμένη, όπου παρέμεινε ως το 2014 (με παρένθεση μία χρονιά στην ισπανική Αλκορκόν), ενώ την τελευταία εξαετία έπαιξε στον Ολυμπιακό. Κατέκτησε έντεκα πρωταθλήματα (πέντε με τον ΝΟΒ, έξι ως «ερυθρόλευκη») και δύο κύπελλα με τον Ολυμπιακό, ενώ αναδείχθηκε τρεις φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 2009 και το 2010 με τη Βουλιαγμένη και το 2015 με τον Ολυμπιακό (τις ίδιες χρονιές κατέκτησε και το ευρωπαϊκό σούπερ καπ).
Η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα της ήταν φυσικά η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική Ελλάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης, το 2011. Τη χρονιά εκείνη αναδείχθηκε κορυφαία πολίστρια του κόσμου από τη FINA και της Ευρώπης από τη LEN. Έκανε ντεμπούτο στην εθνική γυναικών το 2005, σε ηλικία 17 ετών, πανηγυρίζοντας μάλιστα την πρώτη θέση στο World League, στο Κίρισι, ενώ τη συλλογή της εμπλουτίζουν τρία ασημένια μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2010, 2012, 2018), ένα χρυσό στο Europa Cup (2019) και ακόμη τρία χάλκινα σε World League (2007, 2010, 2012). Συνολικά συμμετείχε σε πέντε Παγκόσμια και πέντε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, καθώς και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, έζησε όμως την πίκρα του αποκλεισμού από τις αντίστοιχες διοργανώσεις του Λονδίνου και του Ρίο. Από το 2016, μετά την αποχώρηση της Αντιγόνης Ρουμπέση, έγινε αρχηγός της εθνικής ομάδας, από την οποία αποχώρησε προσωρινά μετά το περσινό Παγκόσμιο της Γκουανγκζού, καθώς ήρθε σε ρήξη με τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό, Γιώργο Μορφέση. Μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Τεό Λοράντο, η Ασημάκη επανήλθε στις υποχρεώσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και προετοιμαζόταν για το προ-ολυμπιακό τουρνουά, όμως ο κορονοϊός είχε άλλα σχέδια…
«Πλέον, μπορώ να πω ότι μου φέρθηκε ωραία η ζωή μέχρι σήμερα. Το καλό τέλος μιας καριέρας λειαίνει όλες τις γωνίες που προέκυψαν σε αυτήν. Θα έχω πάντα αυτό που κανείς δεν μπόρεσε να πιάσει και να κρατήσει μέσα στα χέρια του, το νερό. Τις δυνατές αναμνήσεις μου σε αυτό. Δεν είναι μια παρηγορητική σκέψη, τώρα που κλείνει ένας κύκλος στη ζωή μου, αυτός της αθλήτριας. Είναι η αλήθεια. Είναι η ζωή μου» καταλήγει στην επιστολή της η Αλεξάνδρα Ασημάκη.
