Ο Βασίλης Σπανούλης, γνωστός κυρίως ως παίκτης μπάσκετ, τώρα γράφει την δική του ιστορία και στον προπονητικό στίβο.
Με το ψευδώνυμο “Kill Bill”, συνέβαλε στην επιτυχία του Περιστερίου, καθώς τους οδήγησε στην πρόκριση στα προημιτελικά του Basketball Champions League.
Σε συνέντευξή του στην εκπομπή “Pick n’ Roll” της Cosmote TV, αναφέρθηκε στη μητέρα του που ήταν παρούσα για να τον στηρίξει και εξέφρασε την πεποίθησή του ότι η ίδια η μπάλα είναι μέρος της ζωής του.
Επίσης, τόνισε ότι το Περιστέρι δεν πρέπει να θεωρείται απλώς “το Περιστέρι”, αναδεικνύοντας τη σημασία και την αξία της ομάδας.
Αναλυτικά ο Βασίλης Σπανούλης δήλωσε:
Για το αν πίστευε ότι το Περιστέρι θα έπαιρνε την πρόκριση μετά το ξεκίνημά του με 0-3: “Και βέβαια πίστευα ότι θα επιστρέψουμε από το 0-3. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, αυτός είναι ο χαρακτήρας της ομάδας, αυτό χτίζουμε όλη την χρονιά. Πιστεύω ότι αν και πολλοί μπορεί να μην το πίστευαν επειδή ήμασταν στο ίδιο γκρουπ με 3 ομάδες που είναι φαβορί για την κατάκτηση του BCL εμείς το πιστέψαμε.
Είναι ομάδες με υψηλής ποιότητας παίκτες, κόσμο και μπάτζετ μεγαλύτερο από εμάς. Εμείς είμαστε μία ομάδα χτισμένη για δεύτερη χρονιά διαφορετικά, με 10 καινούριους παίκτες και είχαμε μειονέκτημα σε αυτό το κομμάτι.
Από την άλλη, κανένας δεν μπορεί να υποτιμήσει την καρδιά και την νοοτροπία νικητή που έχουμε χτίσει. Έχουμε χτίσει μία ομάδα που χαίρονται και οι κάτοικοι του Περιστερίου και ο μπασκετικός κόσμος. Πιστεύω ότι παίζουμε εξαιρετικό μπάσκετ και στις δύο άκρες του γηπέδου. Για αυτή την ομάδα είναι ένας άθλος και μία τεράστια δικαίωση και επιτυχία που είμαστε στις 8 καλύτερες ομάδες του BCL, ειδικά μέσα σε αυτό το γκρουπ”.
Για το τι έγινε και γύρισε το… τσιπάκι το Περιστέρι: “Πιστεύω το παιχνίδι με την Καρσίγιακα, όπου είπαμε να κάνουμε ένα restart και να τα δώσουμε όλα για το 3/3 άλλαξε όλο το σκεπτικό μας.
Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο, που όχι μόνο σήμερα αλλά και στο 0-3 ήταν εδώ να μας στηριξει στον αγώνα με την Καρσίγιακα, αλλά και όλο τον χρόνο που είναι δίπλα μας. Μας στηρίζει. Τον θέλουμε δίπλα μας. Μακάρι να κάνουν ουρές έξω από το γήπεδο για να θαυμάσουν τους παίκτες και να χειροκροτήσουν την προσπάθεια των παιδιών, που είναι μεγάλη”
Για το γεγονός ότι μετά το μέτριο ξεκίνημα το Περιστέρι είναι τρίτο στην Stoiximan Basket League και στους 8 του BCL και αν με αυτό τον τρόπο διδάσκει… υπομονή στον κόσμο: “Προσπαθούμε να διδάξουμε αυτά που αντιπροσωπεύουμε ως ομάδα και εγώ ως προπονητής. Πιστεύω ότι το πιο σημαντικό είναι οι παίκτες να έχουν πίστη στο πλάνο του προπονητή και να παίζουν. Γιατί ό,τι πλάνο και να έχω, αν οι παίκτες δεν έχουν πίστη, προσόντα και συγκέντρωση να το ακολουθήσουν, τότε δεν θα δουλέψει ποτέ. Οι παίκτες είναι πρωταγωνιστές, για αυτό και ένας προπονητής διαλέγει τους κατάλληλους παίκτες για να παίξουν το μπάσκετ που θέλει”.
Για το αν η γκρίνια λειτουργεί σαν γούρι: “Δεν ξέρω αν λειτουργεί ως γούρι. Σίγουρα η γκρίνια με έκανε τον παίκτη που έγινα και τώρα τον προπονητή που με αυτό τον τρόπο πεισμώνω και δίνω κίνητρο στους παίκτες για να κάνουν τα αδύνατα-δυνατά.
Θέλω να πω ένα ευχαριστώ και σε όλους τους συνεργάτες μου. Δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος. Είμαι πιεστικός. Είναι εδώ κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το απόγευμα, δουλεύουν με τους παίκτες, τους δείχνουν video, τους κάνουν ατομικές. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ και στην διοίκηση που ό,τι και αν έχω ζητήσει είναι δίπλα μου και με στηρίζει”.
Για το γεγονός ότι ήταν η μητέρα του στο γήπεδο: “Η μάνα μου για μένα έχω πει πολλές φορές ότι είναι και μάνα και πατέρας. Όπως ξέρετε όλοι έχασα τον πατέρα μου 15 χρονών. Για μένα είναι ένα πρότυπο. Πάντα την έχω δίπλα μου, πάντα με στηρίζει. Με συμβουλεύει ακόμα και τώρα. Και, όπως έχω πει, την ευχαριστώ πολύ γιατί – έχω πει πολλές φορές – ότι εγώ δεν γεννήθηκα σε κοιλιά, αλλά σε μπάλα του μπάσκετ. Λατρεύω το μπάσκετ. Έχω δύο μεγάλες αγάπες, την οικογένεια και το μπάσκετ και είμαι πολύ χαρούμενος και ευλογημένος για αυτό”.
Για το γεγονός ότι ο Γκάλης στο EuroBasket του 1987 μετά την νίκη επί της Ιταλίας ότι ήταν η μεγαλύτερη νίκη μέχρι την επόμενη. Και αν φαντάζεται ότι είναι η μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη: “Για εμάς και εμένα είναι μία μεγάλη στιγμή. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που πατάει και με τα δύο πόδια στην γη. Έτσι είναι και η ομάδα. Όπως δεν απογοητευόμαστε και δεν το βάζουμε κάτω όταν τα πράγματα δεν έρχονται καλά, είτε όταν ξεκινήσαμε με 0-3 σε πρωτάθλημα και Top-16, έτσι και τώρα δεν θα πετάξουμε στα σύννεφα, ούτε θα πούμε ότι κάναμε κάτι τρομερό.
Ακολουθούν κι άλλα παιχνίδια. Όλα αυτά θα τα βάλουμε στην ζυγαριά στο τέλος της χρονιάς για να κρίνουμε την σεζόν. Από εκεί και πέρα είναι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία της ομάδας αλλά και ολόκληρης της πόλης το Περιστέρι να βρίσκεται στις 8 καλύτερες ομάδες του BCL και να ξανακούγεται στην Ευρώπη, να βγαίνει στο προσκήνιο. Είναι μία ιστορική ομάδα και το αξίζει”.
Για το αν το Περιστέρι είναι ομάδα – Σπανούλη σε κουλτούρα: “Κάθε ομάδα έχει την νοοτροπία του προπονητή. Από εκεί και πέρα είναι η ομάδα του Περιστερίου, το καμάρι της πόλης. Όπως το μπάσκετ, έτσι και το ποδόσφαιρο, το πόλο, οι ακαδημίες, είναι σημαντικό να προοδεύουν. Σίγουρα με τις επιτυχίες του μπάσκετ διαφημίζεται όλο το τμήμα”.
Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 και την πιθανότητα πρόκρισης της Εθνικής Ελλάδας: “Μακάρι να πάμε. Αυτό θέλουμε όλοι οι Έλληνες. Να ενωθούμε, να είμαστε όλοι μαζί, να αντιπροσωπεύσουμε τα ιδανικά και την πατρίδα μας με τον τρόπο που μας αναλογεί σαν Έλληνες”.
Για το πόσο ζορίστηκε για να φτιάξει δύο καλές ομάδες σε δύο χρόνια, την περσινή και την φετινή: “Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Είναι παίκτες που πριν έρθω στο Περιστέρι δεν τα ήξερα γιατί ήμουν σε άλλη διοργάνωση. Έπρεπε να ψάξω πάρα πολύ, να δω πολύ VIDEO. Οι συνεργάτες μου να ψάξουμε, να βρούμε χημεία. Δεν είναι πολύ εύκολο παίκτες που χρειαζόμαστε να έρθουν στο Περιστέρι. Η ομάδα δεν είχε τότε την λάμψη που αρχίζει και παίρνει τώρα και σίγουρα πλέον θα είναι πιο εύκολο να προσεγγίσεις έναν παίκτη.
Σίγουρα έπρεπε να μιλήσουμε με κάθε παίκτη, να του εξηγήσουμε το πλάνο, την διαδικασία και να πειστεί, να καταλάβει ότι είμαστε ειλικρινείς και θέλουμε να κάνουμε κάτι σπουδαίο εδώ. Θέλω πάλι να ευχαριστήσω την διοίκηση του Περιστερίου που μου έδωσε την δυνατότητα να ξεκινήσω την προπονητική μου καριέρα εδώ και να δείξω αυτά που θέλω και μπορώ να κάνω.
Έχω ακόμα πάρα πολλά να δώσω. Όχι εγώ, οι παίκτες μου, γιατί – ξαναλέω – αυτοί είναι πρωταγωνιστές. Εμείς είμαστε εδώ να μιλάμε για την τακτική, να τους εμπνέουμε, να τους συμβουλεύουμε, να τους ανυψώνουμε, να τους στηρίζουμε. Οι παίκτες όμως παίζουν και – πάντα θα το λέω αυτό – είναι πρωταγωνιστές”.
Δείτε επίσης: Τα σημερινά πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων
