Συνέντευξη στον Γιάννη Συμεωνίδη
«Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία αντιμετωπίζει την πρόκληση του να γίνει κάποτε ένα κανονικό κόμμα. Δεν αρκεί η αποφυγή επανάληψης των προηγουμένων, πράγμα στο οποίο παίρνουμε γενικά καλό βαθμό, αλλά κυρίως απαιτείται η θετική αποτύπωση μιας νέας συλλογικής δημιουργικότητας», υπογραμμίζει, σε συνέντευξή του στην POLITIC, ο Θανάσης Οικονόμου.
Το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και της επιτροπής που θα εισηγηθεί στο συνέδριο του Οκτωβρίου τις αλλαγές στο καταστατικό και πρώην βουλευτής δεν θεωρεί, πάντως, πως υπάρχει κίνδυνος νέας διάσπασης του κόμματος, χαρακτηρίζοντας ανήθικο, ανιστόρητο κι ανέφικτο το σενάριο μιας «νέας αποστασίας».
Όσον αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Οικονόμου εκτιμά πως βρίσκεται σε μια φάση αναστοχασμού κι αναδιαπραγμάτευσης πολλών στοιχείων που όσο ήταν στο τιμόνι δεν είχε την ευχέρεια να πραγματοποιήσει: «Δεν θεωρώ λογικό να τον παρουσιάζουν ως πορθητή κατά τη στιγμή που είναι ο ουσιαστικός ιδρυτής με την έννοια που γνωρίσαμε το ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια ούτε ως θεσιθήρα που αναζητεί εναγωνίως ένα ρόλο».
Σε σχέση με τις προοδευτικές συγκλίσεις, κάνει λόγο για την αναγκαιότητα ακηδεμόνευτων δυνάμεων, διαδικασιών υπεράσπισης της αυτονομίας της πολιτικής, σεβασμό των υφιστάμενων κομμάτων, κίνηση από τα κάτω κι επί του συγκεκριμένου.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Οικονόμου λέει «όχι» στην αξιοποίηση της συγκυρίας για να ραφτούν βολικά κοστούμια στα μέτρα οιουδήποτε είναι ή επιθυμεί να γίνει πρωταγωνιστής.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη Οικονόμου:
– Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία οδεύει ξανά σε ένα συνέδριο με τα εσωκομματικά πάθη να μην έχουν καταλαγιάσει.
– Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αντιμετωπίζει την πρόκληση του να γίνει κάποτε ένα «κανονικό κόμμα», όπως το χαρακτήρισε πρόσφατα κι ο πρόεδρός μας, υπονοώντας ότι φέρει ακόμη την γενέθλια αδυναμία της ομοσπονδίας απόψεων κι ενδεχομένως ομοσπονδίας συμφερόντων. Κάπως έτσι πρέπει να δει κανείς και τα αλλεπάλληλα επεισόδια του τελευταίου δεκάμηνου. Μέχρι τώρα πάντως το «Άλλαξε τα Όλα!», που έρχεται σαν απόηχος από το παρελθόν, διατηρήθηκε ζωντανό και με το παραπάνω. Από ένα σημείο και μετά δεν αρκεί η αποφυγή επανάληψης των προηγουμένων, πράγμα στο οποίο παίρνουμε γενικά καλό βαθμό, αλλά κυρίως απαιτείται η θετική αποτύπωση μιας νέας συλλογικής δημιουργικότητας. Η συζήτηση αυτή δεν διεξάγεται εν κενώ αλλά στα πλαίσια μιας ευρύτερης κρίσης αντιπροσώπευσης που εμφανίζει όλη η κοινωνία. Ειδικότερη και πιο ενδιαφέρουσα πλευρά θεωρείται η πολυδιάσπαση της δημοκρατικής παράταξης, αίτιο που δίνει την εξουσία στην άλλη πλευρά ή το άλλως καλούμενο αίνιγμα της κεντροαριστεράς.
– Πόσο πιθανή είναι μία νέα διάσπασή του ΣΥΡΙΖΑ;
– Καθόλου. Η αποτύπωση του εγχειρήματος των 5.000 στελεχών
που αποχώρησαν και των 11 εδρών που «απήχθησαν» στο 2,45% έχει κλείσει το θέμα των
σειρήνων της Αποστασίας. Όποιος νομίζει ότι ένα τυχόν νέο κύμα θα οδηγούσε σε
μεγέθυνση αυταπατάται. Θα συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο.
Τότε, δεν θα πήγαινε στο 4,9% αλλά στο 1,25%. Τα διακινούμενα σενάρια έχουν κάτι από επιστημονική φαντασία, με διάφορες αυθαίρετες προσθαφαιρέσεις ερήμην της λαϊκής βούλησης. Ανήθικο, ανιστόρητο κι ανέφικτο, οπότε περιττεύει η πιο αναλυτική εξέταση του σεναρίου της νέας αποστασίας.
– Ποια είναι η δική σας εκτίμηση ως προς τη στάση που κρατά
ο Αλέξης Τσίπρας;
– Νομίζω ότι βρίσκεται σε μια φάση αναστοχασμού κι αναδιαπραγμάτευσης πολλών στοιχείων, που όσο ήταν στο τιμόνι δεν είχε την ευχέρεια να πραγματοποιήσει. Δεν θεωρώ λογικό να τον παρουσιάζουν ως «πορθητή» κατά την στιγμή που είναι ο ουσιαστικός ιδρυτής με την έννοια που γνωρίσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια ούτε ως θεσιθήρα που αναζητεί εναγωνίως έναν ρόλο. Η ιστορία του δεν επιτρέπει σε κανέναν τέτοιες αναγνώσεις. Αυτά που λέω δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων πληροφοριών ή γνώσεων αλλά απλών σκέψεων του κοινού νου. Οι υπόλοιπες εκδοχές μου φαίνονται αποκυήματα παραφροσύνης, που ενίοτε γεννά η μεγάλη θλίψη.
– Υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων της
χώρας και υπό ποιους όρους και προϋποθέσεις;
– Πρόκειται για εθνική και λαϊκή αναγκαιότητα προκειμένου νααπαλλαγούμε από το καθεστώς. Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή στην Κύπρο, τιμούμε την θυσία τόσων Ελλήνων με το «τρίο Χούντα» στα υπουργικά έδρανα ή με την «ελληνική» πρόταση για διορισμό του τούρκου πρέσβη, κ. Φεριντούν Σινιέρογλου, στην προεδρία του ΟΑΣΕΟ τυχοδιωκτισμός της Ελλάδας ως ενός πειθήνιου ενεργούμενου των ΗΠΑ είναι όλο και πιο πιθανό να πληρωθεί ακριβά.
Όσον αφορά την εξόντωση των λαϊκών στρωμάτων με την ακρίβεια, το στεγαστικό, την πλήρη απαξίωση των δημόσιων αγαθών, π.χ. ΕΣΥ, την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, την εξαφάνιση των μικρομεσαίων, την απαξίωση της αγροτικής παραγωγής μας αν δεν υπάρξει σοβαρή αμφισβήτηση και απάντηση από την Αριστερά, τότε θα στραφεί η διαμαρτυρία στην ακροδεξιά όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν είναι βέβαια κάτι απλό γιατί έχει απέναντι την διαπλοκή που επωφελείται μια χαρά από το υπάρχον. Ακηδεμόνευτες λοιπόν δυνάμεις, διαδικασίες υπεράσπισης της αυτονομίας της πολιτικής, σεβασμός των υφιστάμενων θεσμών (κομμάτων), κίνηση από τα κάτω κι επί του συγκεκριμένου. Εκεί κρίνεται και συγκρίνεται ο καθένας μας ως πρόσωπο κι ως πολιτική άποψη. Όχι στην απλή λεκτική κολακεία μιας εκπεφρασμένης λαϊκής βούλησης για λόγους προσχηματικούς («blame game») ή πολύ περισσότερο στην αξιοποίηση της συγκυρίας για να ραφτούν βολικά κοστούμια στα μέτρα οιουδήποτε είναι ή επιθυμεί να γίνει πρωταγωνιστής.
Δείτε επίσης: Χωρίς ενεργό μέτωπο η πυρκαγιά στο Σοφικό Κορινθίας
