Στην προβλήτα 1 του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, ένα κτίριο με γυάλινη πρόσοψη μεταμορφώθηκε σε πηγή χρωμάτων και λάμψης για όσο διάστημα η κινηματογραφική γιορτή της πόλης φωτίζει την καθημερινότητα της εποχής της πανδημίας.
Το «The Glasshouse Project» αναδύθηκε, όταν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ανέθεσε στον visual artist, Νίκο Ράκκα να δημιουργήσει μία εγκατάσταση με βάση το φως, που διαχέει την ελπίδα, παρά τις συνθήκες εγκλεισμού και απομόνωσης.
«Είναι παράξενη η συγκυρία. Μου ανατέθηκε να ετοιμάσω ένα project για το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που φέτος διοργανώνεται διαδικτυακά. Η δική μου έμπνευση ήταν να μετατρέψω τον πρώην Βρεφονηπιακό Σταθμό σε Glasshouse και να γίνει ένα όμορφο, πολύχρωμο κτίριο σαν καλειδοσκόπιο» δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Πρακτορείο 104,9 FM» ο Νίκος Ράκκας.
«Στα δικά μου μάτια είναι πολλά, χρωματιστά κουτάκια, φωτάκια που παραπέμπουν σε όλους τους φίλους μου, την οικογένεια μου, τους γύρω μου, τον μικρόκοσμό μου, οι οποίοι στο προηγούμενο lockdown έλαμπαν όλοι πολύ δυνατά στη ζωή μου», εξήγησε.
Ο καλλιτέχνης επέλεξε με χρώματα, διαφάνειες μπλε, πράσινες, κίτρινες, κόκκινες, ροζ, με τις οποίες καλύφθηκαν τα τζάμια του κτιρίου και φωτίζονται από μέσα, να παρουσιάσει μία εγκατάσταση, που να θυμίζει την κατάσταση κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, αλλά με πολύ αισιόδοξο τόνο.
«Σε όλο αυτό που έχουμε περάσει και περνάμε και τώρα, ειδικά όμως στο πρώτο lockdown που ήμασταν περισσότερο κλεισμένοι μέσα, είχαμε μία έντονη ανάγκη να επικοινωνήσουμε είτε τηλεφωνικά, είτε online με τους φίλους μας, με τους γύρω μας. Ήταν πολύ δυνατό και νομίζω ότι κρύβει μία αισιοδοξία. Στα μάτια μου, η αισιοδοξία βγαίνει με τα χρώματα», ανέφερε.
Η ελπίδα κυριαρχεί και σε αποσπάσματα ποιημάτων, χαϊκού και μικρά κείμενα που εναλλάσσονται πάνω σε έναν φωτεινό πίνακα στο εσωτερικό του κτιρίου.
Αρχικά προβλήθηκαν οι στίχοι του Γιώργου Σεφέρη:
«Είτε βραδιάζει/ είτε φέγγει/ μένει λευκό/ το γιασεμί».
Ακολούθησαν οι στίχοι του ποιητή του Αγίου Όρους, Ιερομόναχου Συμεών:
«Από σταγόνες/ έστρωσε η ελπίδα/κλίνη δροσιάς».
Και αντικαταστάθηκαν από τους στίχους του Ζαν Ταρντιέ:
«Στη θέση της νύχτας/ Ζητούσε τον ήλιο».
«Στο πλάνο είναι να αλλάζουν τα ποιήματα, τα κείμενα και τα μηνύματά τους ανά δύο μέρες», τόνισε ο Νίκος Ράκκας προσθέτοντας ότι τον συγκινεί η απήχηση που έχει το «The Glasshouse Project» στον κόσμο.
«Το πιο σημαντικό απ’ όλα, πέρα από το ότι είναι καλαίσθητο και αισιόδοξο, είναι ότι το μήνυμα του έργου έχει βρει αποδέκτη», υπογράμμισε.
Τονίζοντας ότι θα ήθελε να παραμείνει η εγκατάσταση και μετά τη λήξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, ώστε να τη δει περισσότερος κόσμος, διευκρίνισε ότι προς το παρόν δεν γνωρίζει, αν θα υπάρξει σχετική απόφαση. «Θα ήθελα πάρα πολύ να δω την εγκατάσταση να ανάβει και μετά το δεκαήμερο του Φεστιβάλ γιατί είναι πραγματικά μια πολύ καλή αφορμή για μετακίνηση με αποστολή SMS και κωδικό 6 προς τη συγκεκριμένη περιοχή», επισήμανε.
Το project, επιμελητής του οποίου είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης εντάσσεται στις παράλληλες δράσεις της φετινής διοργάνωσης.
Ο Νίκος Ράκκας είναι visual artist και φωτογράφος με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Δημιουργεί concept βιτρίνες και installations σε καταστήματα και σε εξωτερικούς χώρους.
Το 61ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης διοργανώνεται από τις 5 έως τις 15 Νοεμβρίου στη διαδικτυακή πλατφόρμα online.filmfestival.gr, με ανεξάρτητο σινεμά απ’ όλο τον κόσμο, με την πρόσφατη ελληνική παραγωγή, αφιερώματα, διαδικτυακές συναντήσεις σκηνοθετών και παράλληλες εκδηλώσεις.
Κατερίνα Γιαννίκη – Βαρβάρα Καζαντζίδου
*Τις φωτογραφίες παραχώρησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
