Έναν χρόνο μετά την εκδήλωση της μεγαλύτερης σε έκταση πυρκαγιάς στην Ευρώπη την τελευταία εικοσαετία, με το αποτύπωμά της να παραμένει εμφανές στον Έβρο, κυρίως στο Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, στο δάσος της Κίρκης και στον οικισμό του Άβαντα, ο φωτογράφος Δημήτρης Αλεξούδης, συνεργάτης επί σειρά ετών του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, παρουσιάζει στην πρώτη του ατομική φωτογραφική έκθεση με τίτλο «17» στιγμές της πρωτοφανούς καταστροφής που αποτύπωσε ο φακός του.
Στην έκθεση, που διοργάνωσε ο Δήμος Αλεξανδρούπολης και φιλοξενείται στην Αποθήκη νο1 στο λιμένα της πόλης, οι επισκέπτες συνειδητοποιούν ότι οι μνήμες είναι ακόμη νωπές. Δεκαεπτά ημέρες αγωνιώδους προσπάθειας των πολυάριθμων πυροσβεστικών εναέριων και επίγειων δυνάμεων να αναχαιτίσουν την πύρινη λαίλαπα, άνθρωποι που μοιάζουν ανίσχυροι απέναντι στην καταστροφική μανία της φωτιάς, βλέπουν να εξαφανίζονται κτίρια, δάση και καλλιέργειες. Μετά το αρχικό ξάφνιασμα, όλοι μαζί, κάτοικοι, δυνάμεις πυρόσβεσης, φορείς, δημιούργησαν ένα τείχος προστασίας που συνεχώς μεγάλωνε, αναφέρει ο Δημήτρης Αλεξούδης.
Δείχνοντας την πρώτη του φωτογραφία από την έναρξη της πυρκαγιάς στην περιοχή της Μελίας, στην οποία απεικονίζεται μόνο μία στήλη καπνού, εξηγεί ότι στη θέα της σήκωσε ενστικτωδώς τη φωτογραφική μηχανή, απαθανατίζοντας μία εικόνα που δεν προανήγγειλε τα όσα θα ακολουθούσαν. Στις περίπου 200 φωτογραφίες, οι οποίες αποτέλεσαν μέρος της ειδησεογραφικής κάλυψης του φαινομένου από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, παρακολουθούμε την πορεία της πυρκαγιάς από την πρώτη έως την τελευταία ημέρα.
Τα πορφυρά και κόκκινα χρώματα της φλόγας και οι πυκνοί καπνοί που κύκλωσαν την Αλεξανδρούπολη κυριαρχούν στα περισσότερα πλάνα, καθώς οι κάτοικοι και οι πυροσβέστες εμφανίζονται σαν μαύρες σκιές στο φόντο της φωτιάς, με το νοσοκομείο να περιβάλλεται από φλόγες και να επιχείρείται η εκκένωσή του. Η κάθε φωτογραφία είναι επιλογή, δεν είναι μία τυχαία λήψη. Το ένστικτο και η εμπειρία καθοδηγούν τον φωτογράφο, δηλώνει ο Δημήτρης.
Ο φωτογράφος περιγράφει την εκκένωση του νοσοκομείου, τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο δεν έχουμε ξαναζήσει, είναι εικόνες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη μας. Η απόφαση για τη διοργάνωση της έκθεσης προήλθε από την ανάγκη να υπενθυμιστεί η δύναμη της ελπίδας και της ενότητας. Η ελπίδα και η μνήμη μας είναι αυτά που χρειαζόμαστε για να χτίσουμε την επόμενη μέρα, προσθέτει.
Η έκθεση δεν είναι μόνο μία υπενθύμιση της καταστροφής αλλά και της δύναμης της συλλογικότητας. Ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης, Γιάννης Ζαμπούκης, αναφέρει: Έναν χρόνο μετά την πρωτόγνωρη φωτιά, δεν νομίζω να υπάρχουν άνθρωποι που να έχουν ξεχάσει αυτές τις εικόνες. Αυτή η έκθεση είναι μια βιωματική υπενθύμιση της απροσδιόριστης δύναμης που μας ένωσε όλους σε μία γροθιά.
