«Στο Μπέργκεν-Μπέλσεν δεν είχε θαλάμους αερίων, είχε κρεματόρια, δεν έβαζαν νούμερο στο χέρι, αλλά εγώ αισθάνομαι σημαδεμένη για όλη μου τη ζωή»…
«Η μητέρα μου ήταν μια πολύ νέα γυναίκα, πολύ όμορφη, πολύ εύθραυστη. Ήταν 20 ετών και περίμενε ένα μωρό ακριβώς στα πρόθυρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γι’ αυτό λέω ότι εισέπραξα όλους τους φόβους της»…
Με φωνή στεντόρεια, η επιζήσασα του Ολοκαυτώματος Ρίνα Μπαρτζιλάι Ρεβάχ αφηγείται τη δική της ιστορία επιβίωσης από τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου σε όλους όσοι παρευρέθηκαν στην εκδήλωση του γενικού προξενείου των ΗΠΑ στη Θεσσαλονίκη, προς τιμήν του Δαυίδ Τιάνο, υπαλλήλου του προξενείου που εκτελέστηκε από τις ναζιστικές δυνάμεις τον Φεβρουάριο του 1942. Οι αναμνήσεις της, αν και περιορισμένες λόγω της ηλικίας της κατά την αιχμαλωσία της στο Μπέργκεν-Μπέλσεν, παραμένουν ανεξίτηλες και τις μοιράζεται για να διατηρηθεί η μνήμη και να μην επαναληφθούν ποτέ τέτοιες θηριωδίες. Θυμήθηκε επίσης την οικογενειακή της περιπέτεια μέχρι την απελευθέρωση και την παιδική της ηλικία, κάνοντας λόγο για τα πρώτα της παιχνίδια με τη λάσπη στη Θεσσαλονίκη.
Μίλησε για τη σχολική ζωή της, ότι ήταν πιο φοβιστική και από τις βόμβες, και εξομολογήθηκε ότι η επιτυχία στο σχολείο ήταν ένας τρόπος επιβίωσης. Επίσης, ανέφερε με νοσταλγία τον δάσκαλό της, Μανώλη Ανδρόνικο, στον οποίο οφείλει πολλά από όσα γνωρίζει. Θυμήθηκε τον πολιτικό Νίκο Ζαρντινίδη, στον οποίο ο πατέρας της είχε εμπιστευτεί κάποια μπιτόνια πριν από την αναγκαστική φυγή του, καθώς και τον Στέλιο Μπουτάρη, ο οποίος φρόντισε ένα πακέτο που της είχε αφήσει ο πατέρας της πριν από την αιχμαλωσία τους.
Η Ρενέ Ρεβάχ μίλησε για το φωτογραφικό της πρότζεκτ Tehom, που αποτυπώνει την οικογενειακή της ιστορία από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς. Το Tehom ακολουθεί τη διαδρομή της απώλειας 46.061 Εβραίων που μεταφέρθηκαν στα στρατόπεδα από τη Θεσσαλονίκη μεταξύ Μαρτίου και Αυγούστου του 1943. Στην έκθεση παρουσιάζονται φωτογραφίες και βίντεο που απεικονίζουν τη σκοτεινή διαδρομή της οικογένειας, καθώς και αντικείμενα που σχετίζονται με την ιστορία τους. Ένα λευκό πλεκτό ύφασμα που της έφερε η μητέρα της από μια βαλίτσα εκτοπισμένων ανθρώπων γίνεται το νήμα της αφήγησης.
Η έκθεση φιλοξενείται στο Παράρτημα του ΜΙΕΤ στη Θεσσαλονίκη.
«Το Ολοκαύτωμα άφησε ένα τεράστιο σημάδι στη Θεσσαλονίκη», τόνισε η επιτετραμμένη της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Μαρία Όλσον, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης. Η ανάγκη να μην ξεχάσουμε όσα διαδραματίστηκαν κατά το Ολοκαύτωμα επαναλαμβάνεται συνεχώς για να διασφαλιστεί ότι τέτοιες θηριωδίες δεν θα επαναληφθούν.
Στην εκδήλωση παρέστησαν μεταξύ άλλων και σημαντικές προσωπικότητες της τοπικής κοινότητας, επιβεβαιώνοντας την σημασία της μνήμης αυτής για την σύγχρονη κοινωνία.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
