Μηνύματα αισιοδοξίας, αλλά και βαθιάς θλίψης σχετικά με την πανδημία στέλνουν μαθητές και μαθήτριες του Γαλλικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, σε μια Μεγάλη Μπουγάδα ιδεών που έχει απλωθεί από το πρωί στον εξωτερικό χώρο του σχολείου, επί της Λ. Στρατού.
Η εφήμερη εγκατάσταση τέχνης με τίτλο «Μεγάλη Μπουγάδα» διοργανώνεται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη από το Γαλλικό Σχολείο, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο της πόλης, ενώ πραγματοποιείται από το 2006 σε 118 χώρες, με πρωτοβουλία της Γαλλίδας εικαστικού Joëlle Gonthier. Το φετινό θέμα της είναι οι ιστορίες πανδημίας, πραγματικές ή φανταστικές, με τους μαθητές και τις μαθήτριες του πολυπολιτισμικού σχολείου να ανταποκρίνονται με θέρμη.
Η Αγγλοϊταλίδα Πία με τη δημιουργία της, περνά ένα οικολογικό μήνυμα για τη χρήση επαναχρησιμοποιούμενων μασκών, συνδυάζοντας το κάλεσμα για υγειονομική προστασία, αλλά και προστασία του πλανήτη. Με θλίψη και αγωνία «κρυμμένες» μέσα από μαύρο χιούμορ, η αδερφή της, Αιμιλία, «ευχαριστεί» τον κορονοϊό για τους χιλιάδες θανάτους που προκάλεσε. Θετικό είναι το μήνυμα του Ιταλού Ντάριο, ο οποίο ζωγράφισε τον… κορονοϊό, με τη χαρακτηριστική λεζάντα: «τα έφαγε πολύ, αλλά δεν τα έφαγε όλα».
«Είναι ενθαρρυντικό ότι το μήνυμα που επιχειρούν να στείλουν πολλοί μαθητές μέσα από τα έργα, φωτογραφίες, ζωγραφιές, κολάζ και κείμενα που ετοίμασαν, είναι ότι “όλοι μαζί” μπορούμε να το ξεπεράσουμε», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια του Γαλλικού Σχολείου Θεσσαλονίκης Καρολίν Ζοφρέ.
Τα πρώτα έργα κρέμασαν στα μανταλάκια -με μάσκες, αντισηπτικά, αποστάσεις και όλα τα απαραίτητα για την πανδημία μέτρα- από νωρίς το πρωί, μαθητές και του σχολείου. «Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο να επικοινωνήσουμε αυτήν την περίοδο, αλλά είναι μια δράση που αποφεύγεται ο συνωστισμός, έρχεται ο καθένας με το μανταλάκι του και συμβάλει σ’ αυτή τη συλλογική έκφραση», σημειώνει η υπεύθυνη επικοινωνίας του Γαλλικού Ινστιτούτου Κατερίνα Σπυροπούλου. Η «Μεγάλη Μπουγάδα» παραμένει μέχρι τις 6 το απόγευμα και περιμένει όλους όσοι θέλουν να στείλουν το δικό τους μήνυμα.
Η δράση πραγματοποιείται σε όλο τον κόσμο κάθε δύο χρόνια, δυο φορές τον χρόνο, Μάρτιο και Οκτώβριο, πάντα Πέμπτη, Jeudi στα γαλλικά, που φωνητικά παραπέμπει στη φράση je dis (λέω). Ευχή της διευθύντριας του Σχολείου είναι η επόμενη δράση, τον ερχόμενο Μάρτιο, να «μιλά» για ιστορίες μετά τον κορονοϊό.
Δήμητρα Κεχαγιά
