Ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης Χρίστος Γαλιλαίας ανέλαβε «μαέστρος» στο Μέγαρο εν μέσω πανδημίας. Περιμένοντας το πολυπόθητο «άνοιγμα» προσπαθεί να βλέπει τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά. «Εκ πρώτης όψεως φαντάζουν όχι ιδανικές οι συνθήκες (σίγουρα ιδιαίτερες), υπό τις οποίες ξεκινάει η θητεία μου. Εντούτοις, μας δίδεται ο χρόνος και η ευκαιρία να οργανωθούμε για το μέλλον», εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Προτεραιότητά του είναι να γνωρίσει τους συνεργάτες του και να ακούσει τις απόψεις τους. «Έχω συνηθίσει ως σολίστ να έχω την απόλυτη ατομική ευθύνη. Είναι πολύ βαρύ, αλλά ξέρεις ότι ελέγχεις τα πάντα. Εδώ, δεν είμαι μόνος. Είπα ωστόσο στους συνεργάτες μου ότι και πάλι εγώ θέλω να πάρω την ευθύνη, είτε για κάτι που δεν έγινε σωστά, είτε για κάτι καλό που δεν έγινε». Με αυτές τις αρχές θα επιδιώξει να κερδίσει το σεβασμό της «ομάδας» του Μεγάρου.
Εξάλλου, από ομάδες έχει εμπειρία, καθώς υπήρξε αντιπρόεδρος στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Δηλώνει «τρελαμένος Αρειανός» και «πολύ μπασκετικός». «Όταν βρέθηκα σ’ εκείνη τη θέση, εκ πρώτης όψεως ήταν ένα αντικείμενο άσχετο μ’ αυτό που κάνω. Υπάρχουν όμως πολλά κοινά ανάμεσα στους σολίστες και τους πρωταθλητές. Είναι παρόμοιες οι θυσίες που κάνουν», δηλώνει και εξηγεί ότι και στο βιολί, όπως και στον αθλητισμό, αν δεν κάνει κάποιος μερικές μέρες «προπόνηση» θα φανεί αμέσως. Δεν υπάρχει “έμαθα”», σημειώνει και σ’ αυτό επιμένει πολύ και με τους φοιτητές του στο Τμήμα Μουσικής του Georgia State University στην Αtlanta των ΗΠΑ.
Λειτουργικό και εμπνευσμένο ΜΜΘ
Το πρώτο του μέλημα είναι να γνωρίσει τους συνεργάτες του και να καταλάβει τα δυνατά τους σημεία, ώστε να τα αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. «Θα αφήσω τον εαυτό μου ανοιχτό για τις ιδέες που θα μου έρθουν όσο γνωρίζω καλύτερα το ΜΜΘ». Γνωρίζει καλά ποιες θα ήταν καλές συναυλίες, αλλά επικεντρώνει στο τι μπορεί να «γεννήσει» το Μέγαρο.
Προσπαθεί επίσης να διερευνήσει τις ανάγκες που υπάρχουν, όπως οι ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό. Εντυπωσιάστηκε, αλλά δεν αποθαρρύνθηκε όταν πληροφορήθηκε ότι και για τα δύο κτίρια του Μεγάρου υπάρχει μόνο ένας φωτιστής και ένας ηχολήπτης. «Ο πιο ασφαλής τρόπος να “κρυφτεί” κάποιος είναι να πει “μα δεν μπορούμε”», υπογραμμίζει και εκμυστηρεύεται την προσωπική του αγωνία, μέσα από μια τέτοια θέση -όπως αυτή του Καλλιτεχνικού Διευθυντή- να «μη χάσω τον εαυτό μου».
Αποφεύγει να μιλήσει για συγκεκριμένα μελλοντικά σχέδια, κυρίως εξαιτίας της υγειονομικής κατάστασης. «Όταν θα έχω όλα τα δεδομένα θα έχω μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα και θα είμαι σε θέση να μιλήσω πιο συγκεκριμένα». Δε θέλει μέσα σε συνθήκες αβεβαιότητας να προγραμματιστούν κάποιες «δυνατές» εκδηλώσεις, όπως συναυλίες μεγάλων ονομάτων από το εξωτερικό και να ακυρωθούν ή να γίνουν με περιορισμένο αριθμό θεατών. «Θα είναι αυτογκόλ», εξηγεί.
Διαδικτυακές εκδηλώσεις και αξιοποίηση των νέων μουσικών
Όσο ακόμη οι αίθουσες του Μεγάρου παραμένουν κλειστές για το κοινό, προγραμματίζονται κάποιες διαδικτυακές δράσεις ώστε «αφενός να παραμείνουμε ενεργοί, αφετέρου να στηρίξουμε τους καλλιτέχνες της χώρας, ο κλάδος των οποίων επλήγη ιδιαιτέρως από την πανδημία». Για τους επόμενους μήνες, προτεραιότητα θα δοθεί στη στήριξη καλλιτεχνών κυρίως από τη Θεσσαλονίκη με κάποιες ευέλικτες και υλοποιήσιμες -σε αυτές τις συνθήκες- παραγωγές. Ήδη έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις και με άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς της Θεσσαλονίκης και η προετοιμασία διαδικτυακών εκδηλώσεων για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου (14/2), την Ημέρα της Γυναίκας (8/3) για την 25η Μαρτίου και τη Διεθνή Ημέρα Πιάνου (29/3).
Σε αυτές τις εκδηλώσεις θα αξιοποιηθεί και η MOYSA-Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης. «Στεναχωριέμαι ιδιαίτερα για τα νέα παιδιά. Είναι αποθαρρυντικό αυτό που συμβαίνει αυτήν την εποχή γι’ αυτά. Θέλουμε η MOYSA, να είναι δραστήρια και να την αναδείξουμε».
Εξάλλου, πρόθεση του Χρίστου Γαλιλαία είναι να ρίξει το ΜΜΘ μεγάλη βαρύτητα στο εκπαιδευτικό κομμάτι. «Το θέμα δεν μόνο να ασχοληθούν πολλά παιδιά με τη μουσική. Το σημαντικό είναι να τη γνωρίσουν και να την αγαπήσουν. Έτσι δημιουργούμε και το κοινό του μέλλοντος, το οποίο θα στηρίξει αυτούς που θα ασχοληθούν και επαγγελματικά».
«Κάθε φορά λέω δεν θα το ξανακάνω»
Με εκατοντάδες διακρίσεις και συναυλίες σε όλο τον κόσμο ο διεθνούς φήμης βιολονίστας, Χρίστος Γαλιλαίας, ακόμη και τώρα, έχει άγχος σε κάθε εμφάνιση. «Κάθε φορά λέω, δε θα το ξανακάνω. Και κάθε φορά, όταν έρχεται το χειροκρότημα και η επιβράβευση από το κοινό, παίρνω κουράγιο. Λέω, “άξιζε”». Στη διαχείριση του στρες επιμένει πολύ και με τους φοιτητές του. «Αυτό που προσπαθώ τους μάθω είναι ότι ο μόνος τρόπος διαχείρισης του άγχους είναι η προετοιμασία. Να είναι τόσο καλά προετοιμασμένοι, που ακόμη και όλο το στρες του κόσμου δεν θα μειώσει την ποιότητα της απόδοσής τους. Αν το άγχος μειώνει κατά 50% την απόδοσή μας, εμείς πρέπει να προετοιμαζόμαστε για 150%».
Χρίστος Γαλιλαίας- βιογραφικό
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1975. Eίναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μουσικής του Georgia State University στην Αtlanta των ΗΠΑ., όπου είναι και επικεφαλής του Τμήματος Εγχόρδων. Πήρε τα πρώτα μαθήματα βιολιού από τον πατέρα του, Κοσμά Γαλιλαία, συνέχισε με το Στέλιο Καφαντάρη και τελείωσε τις σπουδές του με Α’ Βραβείο Εξαιρετικής Ερμηνείας και Χρυσό Μετάλλιο. Με υποτροφία του ΙΚΥ σπούδασε περαιτέρω με τη διάσημη καθηγήτρια Almita Vamos στο Oberlin Conservatory των ΗΠΑ, όπου του είχε απονεμηθεί το «Dean’s Talent Award» (τιμητική διάκριση και υποτροφία).
Σε ηλικία 14 χρόνων έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση και στα 16 του εντυπωσίασε παίζοντας το 1ο Κοντσέρτο για βιολί του Paganini με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Το 1997 κέρδισε το Α’ Βραβείο στον «Διαγωνισμό της Εταιρείας Ελλήνων Επιστημόνων» στο Σικάγο και στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Βιολιού της Μακεδονικής Εταιρίας «Τέχνη», που οργανώθηκε σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και τον Οργανισμό «Θεσσαλονίκη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997», ενώ τον Μάρτιο του 2001 κέρδισε και πάλι Α’ Βραβείο στον Διαγωνισμό «Kate Neal Kinley» του Illinois (ΗΠΑ).
Με υποτροφίες της Juilliard School και του Συλλόγου «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών έγινε δεκτός στη διάσημη Juilliard School της Νέας Υόρκης (στην τάξη των Dorothy DeLay και Naoko Tanaka), απ’ όπου πήρε Master το Μάιο του 2001. To 2005 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Διδακτορικό Πρόγραμμα του State University of New York at Stony Brook.
Ο Χρίστος Γαλιλαίας έχει συνεργαστεί με διεθνούς φήμης μουσικούς. Σημαντικός σταθμός στην καλλιτεχνική του καριέρα ήταν η συνεργασία του με το Δημήτρη Σγούρο, με τον οποίο εμφανίζεται συχνά σε συναυλίες μουσικής δωματίου στην Ελλάδα και το εξωτερικό αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές.
Έχει ερμηνεύσει ως σολίστ σε περισσότερες από 30 χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Πορτογαλία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Λετονία, Βραζιλία, Αργεντινή, Ρουμανία, Βουλγαρία, Αρμενία, Κύπρος, Ελ Σαλβαδόρ, Γουατεμάλα, Κόστα Ρίκα, Ουρουγουάη κ.α.) κι έχει παίξει στις σπουδαιότερες αίθουσες συναυλιών, όπως οι Musikverein (Βιέννη), Gasteig (Μόναχο), Smetana Hall (Πράγα), Carnegie Hall (Νέα Υόρκη), Kennedy Center (Washington, DC), Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης κ.α.
Το καλοκαίρι του 2002 ίδρυσε την «Ελληνική Καμεράτα», μια Ορχήστρα Δωματίου, με την οποία περιόδευσε στη Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική δίνοντας περισσότερες από σαράντα συναυλίες, με αποκορύφωμα την εμφάνιση στο διάσημο Kennedy Center (Washington, DC), κυκλοφορώντας παράλληλα Cd. Από το 2003 έχει αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια του Φεστιβάλ Μουσικής Δωματίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ των «Δημητρίων».
Παίζει με βιολί Giuseppe Guarneri (1705).
Δήμητρα Κεχαγιά
