Η κιτρινογάλανη σημεία της Ουκρανίας είναι τοποθετημένη στην πλαϊνή είσοδο του Περιπτέρου 10 της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ), όπου μπαινοβγαίνει κόσμος
Οι εκπρόσωποι των εταιριών κινητής τηλεφωνίας προσφέρουν κάρτες sim στους Ουκρανούς πρόσφυγες, που έρχονται εδώ για να παραλάβουν ανθρωπιστική βοήθεια. Δεν βιάζονται όμως να αποκτήσουν ελληνικό αριθμό κινητού τηλεφώνου. Ελπίζουν ότι σύντομα θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους. “Το ουκρανικό νούμερο στην τηλεφωνική μου συσκευή με συνδέει με τη χώρα μου, μου δίνει κουράγιο και ελπίδα ότι σύντομα θα επιστρέψω“, εξηγεί για πιο λόγο αρνείται να αλλάξει την κάρτα – sim η Τάνια Π., η οποία πριν λίγες ημέρες έφτασε μαζί με τα παιδιά της στη Θεσσαλονίκη από το βομβαρδισμένο Χάρκοβο.
Μέσα στο περίπτερο, στο βάθος, μια νεαρή μητέρα θηλάζει το μωρό της. Έσκυψε πάνω του σαν ασπίδα για να μην τη βλέπει κανείς. Δίπλα μια άλλη μητέρα ψάχνει κατάλληλα παπούτσια για την κόρη της από το “βουνό” παιδικών παπουτσιών που έχει συγκεντρωθεί. Ένα αγοράκι επιλέγει ένα μικρό αυτοκινητάκι που χωράει στην παλάμη του. “Μόνο ένα“, τον προειδοποιεί η μητέρα του και αυτός συμφωνεί, γιατί του είπαν ότι υπάρχουν και άλλα παιδάκια που έρχονται και θέλουν να παίξουν, αφού τα παιχνίδια τους τα άφησαν πίσω στην πατρίδα πριν πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς. “Μαμά πες μου, αν ο πόλεμος θα κρατήσει πολύ, ο μπαμπάς μπορεί να μας ξεχάσει;“, ρωτάει ο πεντάχρονος Μίσα. Τρέχει στη μητέρα του και δεν παίρνει απάντηση. Η μαμά του αλληλογραφεί στο κινητό με τον πατέρα του Μίσα, που έμεινε πίσω στο μέτωπο. Εδώ, στο Περίπτερο 10 δεν γκρινιάζει κανένα παιδί. Εδώ όλοι μιλούν χαμηλόφωνα, αλλά πολλοί σε κοιτούν καχύποπτα, σαν να αμφιβάλουν ότι δεν θα τους πιστέψουν αυτά που πέρασαν και περνούν τις τελευταίες εβδομάδες.
Στο Περίπτερο 10 της ΔΕΘ από την αρχή του πολέμου συγκεντρώνονται ρούχα, τροφές, φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. “Εδώ καθημερινά έρχονται Ουκρανοί πρόσφυγες να πάρουν τα απαραίτητα για να μαγειρέψουν το φαγητό τους, αλλά καταφτάνουν και οι εθελοντές – κάτοικοι που φέρνουν τη συνεισφορά τους. “Όλους μας ενώνει μια ανάγκη να δώσουμε ελπίδα στον κόσμο”, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η εθελόντρια Ανατολή Καρυπίδου, ιστορικός – ξεναγός, που γεννήθηκε στη Γεωργία, μεγάλωσε στη Ρωσία και μένει στην Ελλάδα από 18 χρονών. Από της πρώτες ημέρες του πολέμου η Ανατολή βρίσκετε στο πλευρό των προσφύγων.
“Η καρδιά μου είναι κομμάτια”
Καθημερινά, εκτός Κυριακής, από τις 10 το πρωί έως της 6 το απόγευμα στο περίπτερο 10 της ΔΕΘ, εργάζονταν ουκρανόφωνοι και ρωσόφωνοι εθελοντές. Μεταξύ αυτών και η Ουκρανή Γιάννα Οχρίμενκο, που μένει στην Ελλάδα, παντρεμένη με Έλληνα, μιλάει άπταιστα ελληνικά και κάνει τη διερμηνεία.
“Προσφέρθηκα εθελόντρια χωρίς δεύτερη σκέψη από την αρχή του πολέμου. Νιώθω χρέος να βοηθήσω. Κάθε μέρα περνούν από το Περίπτερο 10 περίπου 80 και παραπάνω άνθρωποι. Είναι Θεσσαλονικείς που φέρνουν βοήθεια, ενώ έρχονται και οι πρόσφυγες να επιλέξουν ότι τους είναι απαραίτητο, από τα είδη υγιεινής, τρόφιμα, ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια κ.α“, λέει η Γιάννα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Οι γονείς της και ο αδερφός της βρίσκονται στο Κίεβο. «Ανησυχώ για αυτούς και προσεύχομαι να αντέξουν, να μην τους συμβεί τίποτα κακό», λέει. Κάποιοι συγγενείς της μένουν στην πόλη Τσερνίγκοφ, μέσα στα καταφύγια όλο τον καιρό, γιατί η πόλη βομβαρδίστηκε σφοδρά. “Η καρδιά μου είναι κομμάτια. Παρόλο που ασχολούμαι καθημερινά με τους πρόσφυγες πολέμου δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι ζούμε έναν άδικο πόλεμο, την εισβολή της Ρωσίας στην πατρίδα μου“, λέει.
Υπό την σκέπη του Αγίου Στεφάνου
Η Βικτορία μόλις επέλεξε δυο ζευγάρια παιδικά παπούτσια. «Φύγαμε από την πόλη Νιτέσιν της περιφέρειας Χμελνίτσκ με τα ρούχα που φορούσαμε και ευτυχώς σήμερα βρήκαμε παπούτσια για παιδιά μου», λέει. Ήρθε στην Θεσσαλονίκη πριν από δυόμιση εβδομάδες με τον άντρα της, που αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας και τα δύο τους παιδιά. «Φύγαμε οικογενειακώς, ο σύζυγος δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει τη φαρμακευτική του αγωγή ενώ εδώ στην Ελλάδα, χάρη στην οργάνωση Praxis του χορηγήθηκαν τα απαραίτητα φάρμακα”, λέει η Βικτόρια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη συνέχεια ευχαριστεί θερμά τον Ιερό Ναό του Αγίου Στεφάνου, που παραχώρησε στέγη για την οικογένειά της.
Μπαμπά, μας βομβαρδίζουν!
Ο Αλεξέι Τ. από το Κίεβο βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη εδώ και τέσσερις εβδομάδες. Έχει τρία παιδιά και τη σύζυγό έγκυο στο τέταρτο παιδί. «Όταν τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου ξυπνήσαμε από βομβαρδισμούς, έξω από το Κίεβο, ο δεκατετράχρονος γιος μας ξύπνησε και φώναζε: “Μπαμπά μας βομβαρδίζουν, μας βομβαρδίζουν!”, Εγώ δεν τον πίστεψα και προσπάθησα να τον ησυχάσω, λέγοντας ότι μπορεί να είναι από τα αεροπλάνα που κάνουν βουητό. Όχι, μου λέει, δες στο ίντερνετ. Και όταν μπήκα εξήμισι η ώρα το πρωί στο ίντερνετ όλος ο κόσμος ήδη μίλαγε για τις πρώτες βόμβες που έπεσαν έξω από το Κίεβο. Χωρίς δεύτερη σκέψη μαζέψαμε τα πράγματα, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και το βράδυ της Πέμπτης φύγαμε, αφού πρώτα περάσαμε από το χωριό, που απέχει 100 χιλιόμετρα από το Κίεβο να πάρουμε τους γονείς της γυναίκας μου. Ήμασταν επτά μέρες στο δρόμο” λέει, ενώ ετοιμάζεται να επιστρέψει στο Κίεβο, αφήνοντας την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη.
“Δυσκολευτήκαμε να βρούμε μέρος να μείνουμε, τις πρώτες νύχτες κοιμηθήκαμε στο αυτοκίνητο, μετά νοικιάσαμε σπίτι”, εξηγεί. Ερωτηθείς αν θα μείνουν στην Ελλάδα, είπε πως δεν ξέρει. “ Πρώτη φορά βρίσκομαι στη χώρα σας. Η σύζυγός μου πριν το γάμο μας είχε κάνει διακοπές στην Ελλάδα και της έμεινε καλή ανάμνηση, αυτή επέμενε να έρθουμε προς τα εδώ. Εγώ ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω, αν μ’ αρέσει ή όχι η χώρα σας, γιατί βρίσκομαι σε κατάσταση δύσκολη, ανησυχώ πολύ για το μέλλον των παιδιών μου, και για την ίδια τη ζωή μας», είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Δεν μπορώ να σταματήσω τον πόλεμο, μπορώ να απαλύνω τον πόνο των προσφύγων
Ο Ιβάν Ρ. ήρθε στην Ελλάδα πριν 20 χρόνια. Ήταν παιδί, μαζί με τη μητέρα του – οικονομική μετανάστρια από ελληνικό χωριό της περιοχής Μαριούπολης. “Προσφέρομαι να βοηθήσω εθελοντικά τους συμπατριώτες μου που έφυγαν και βιώνουν τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν στον άνθρωπο – τον πόλεμο και την εξόντωση“, λέει και συνεχίζει: «Έχω πολλούς συγγενείς στην Ουκρανία, από κάποιους ακόμα δεν έχουμε νέα… Δεν μπορούσα να μείνω άπραγος σε αυτή την ανθρωπιστική κρίση. Δεν μπορώ να σταματήσω τον πόλεμο, αλλά μπορώ να βοηθήσω τους πρόσφυγες στην καθημερινότητά τους, να απαλύνω τον πόνο της ψυχής τους», τονίζει.
Έχουμε νέο κύμα προσφύγων από τη Μαριούπολη και το Ιρπίν
Ο επικεφαλής της ομάδας των εθελοντών Ουκρανών, αλλά και ρωσώφωνων Ελλήνων στη Θεσσαλονίκη, είναι ο Νικήτας. Είναι ελληνικής καταγωγής από το Ντόνετσκ, μένει στην Ελλάδα εδώ και δυο χρόνια. «Σχεδόν όλοι οι πρόσφυγες που έφθασαν στη Θεσσαλονίκη είναι πεπεισμένοι ότι βρίσκονται εδώ προσωρινά, ότι θα επιστρέψουν με την πρώτη ευκαιρία. Μακάρι να συμβεί αφού πρώτα τελειώσει ο πόλεμος. Ήταν το χρέος μου να βοηθήσω και εγώ σ’ αυτόν τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, έστω από τη θέση του εθελοντή στην υποδοχή των προσφύγων στην Ελλάδα», υπογραμμίζει.
Ο εθελοντής Ουκρανός, Δημήτρη Πογκρεμπένκο, που μένει στην Ελλάδα 25 χρόνια (είναι απόφοιτος και διδάκτορας ΑΠΘ) καταγράφει μια καθημερινή εικόνα στο Περίπτερο 10. Κάθε μέρα βρίσκεται εκεί και συμμετέχει στη διοργάνωση των διαδηλώσεων που γίνονται ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία.
“Μαζεύουμε, διαλέγουμε, πακετάρουμε, στέλνουμε, υποδεχόμαστε τους πρόσφυγες. Έχουμε νέο κύμα προσφύγων από τη Μαριούπολη, το Ιρπίν, αλλά και τη Μπούτσα. “Είναι τραγικές οι ιστορίες που ακούμε τις τελευταίες μέρες. Το χειρότερα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα να σταματήσει αυτός ο άδικος εθνοκτόνος πόλεμος. Καθημερινά έρχονται Θεσσαλονικείς στο περίπτερο της ΔΕΘ και ρωτάνε: “Συγγνώμη, είστε από την τραγική Ουκρανία; και μετά δάκρυα και αγκαλιές. Αλλά είναι πολλοί και αυτοί που δεν αντέχουν τη συγκίνηση, ίσως γι΄ αυτό δεν έρχονται στις διαδηλώσεις υπέρ της Ουκρανίας, όπως μια οικογένεια την οποία έχω φυγαδέψει από το Κίεβο και συνεχίζω να τους βοηθάω όσο μπορώ…“, αναφέρει ο εθελοντής Ουκρανός.
Σοφία Προκοπίδου
Λεζάντες:
1. Γιάννα Οχρίμενκο, εθελόντρια
2. Μια μητέρα θηλάζει μωρό.
3. Η Βικτόρια.
4. Ο Νικήτας εθελοντής
5. Η εθελόντρια Ανατολή Καρυπίδου μαζί με τον Νικήτα και τον Δμήτρη Πογκρεμπένκο
—–
*Η διοίκηση της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης παραχώρησε το περίπτερο 10 ως σημείο συγκέντρωσης τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για το δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας. Στο περίπτερο βρίσκονται καθημερινά, από τις 10:00 έως τις 18:00 υπάλληλοι του ουκρανικού προξενείου, αλλά και εθελοντές, οι οποίοι παραλαμβάνουν τα δέματα που αφήνουν πολίτες.
Τα προϊόντα που συλλέγονται είναι:
Τρόφιμα: γάλα, κονσερβοποιημένα τρόφιμα, σιτηρά, μπισκότα, μακαρόνια, αλεύρι, τσάι, καφές, δημητριακά, νερό.
Είδη προσωπικής υγιεινής: οδοντόβουρτσες, οδοντόκρεμα, σαμπουάν, αφρόλουτρα, σαπούνι, αποσμητικά, σερβιέτες, πάνες, μωρομάντηλα.
Είδη ρουχισμού, παπούτσια, κουβέρτες, σεντόνια, sleeping bag.
Δείτε επίσης: Discover Dogs 2022, 9 και 10 Απριλίου στη ΔΕΘ HELEXPO
- Άρης: Σοβαρός τραυματισμός του Νόλεϊ, εκτός για τουλάχιστον ένα μήνα
- Η κηδεία του Θανάση Βαλτινού ολοκληρώθηκε με συγκίνηση
- Δ. Κουτσούμπας: Οι λαϊκές κινητοποιήσεις ως απάντηση στα ψέματα της κυβέρνησης
- Μαύρη σοκολάτα: Τα οφέλη και πώς να την εντάξετε στη διατροφή σας
- Live από το inSports και το Mega Play: Ολυμπιακός – ΝΟ Χίου
