Η ιδέα που είχαν οι μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 12ου Δημοτικού Σχολείου Ευόσμου στη δυτική Θεσσαλονίκη και οι δάσκαλοί τους να μετατρέψουν την ιστορία του ‘Αγγλου φιλέλληνα, ποιητή, Πέρσι Σέλλεϋ, σε ένα πρωτότυπο επιτραπέζιο παιχνίδι απέφερε πέρα από διασκέδαση και χαμόγελα, μία σημαντική διάκριση.
Όλα ξεκίνησαν μέσα στην πανδημία, όταν εκπαιδευτικοί και μαθητές αποφάσισαν παρά τις δυσκολίες και τα μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού να πάρουν μέρος αρχικά σε έναν διαγωνισμό ταινιών. ‘Ετσι, έφτιαξαν μια ταινία μικρού μήκους με θέμα την ιστορία του φιλέλληνα Σέλλεϋ που κατέκτησε το πρώτο βραβείο ντοκιμαντέρ.
Κι επειδή, όπως λέει ο λαός, «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», αποφάσισαν οι μαθητές και οι μαθήτριες να προχωρήσουν ένα ακόμη βήμα παρακάτω, να εκμεταλλευτούν τη δημιουργική τους διάθεση και να μετατρέψουν την ιστορία του ‘Αγγλου ποιητή σε επιτραπέζιο παιχνίδι που ονομάστηκε «Μουσείο Σέλλεϋ», συμμετέχοντας με την ιδέα αυτή στον 1ο Διαγωνισμό Δημιουργίας Επιτραπέζιου και Ψηφιακού Αφηγηματικού Παιχνιδιού από το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ).
Ο εκπαιδευτικός του 12ου Δημοτικού Σχολείου Ευόσμου, Αλέξανδρος Μιχαήλ, είπε πως το βραβείο επιτραπέζιου παιχνιδιού για το δημοτικό που απονεμήθηκε εξ ημισείας στη ΣΤ’ τάξη του σχολείου του Ευόσμου, αλλά και στο τμήμα Δ2 των εκπαιδευτηρίων Καντά για το επιτραπέζιο «Περσικοί Πόλεμοι», βρήκε τους μαθητές του σε καλοκαιρινές διακοπές.
«Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού μάς βρήκαν εκτός σχολείου και τα είδαμε ηλεκτρονικά, όμως τα παιδιά το χάρηκαν πάρα πολύ», είπε ο κ.Μιχαήλ, προσθέτοντας πως οι μαθητές «είχαν πολλή διάθεση για δημιουργία. Ήταν τόσο μεγάλη η θέλησή τους που μας παρακινούσαν να το ολοκληρώσουμε ακόμη κι όταν οι δάσκαλοι απογοητευόμασταν για το πόσο αργά πήγαινε η διαδικασία».
Οι τελειόφοιτοι του δημοτικού του Ευόσμου, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς τους, δημιούργησαν ένα ταμπλό αλλά και τις κάρτες για το επιτραπέζιο παιχνίδι που προορίζεται για ηλικίες από 10 ετών και πάνω και μπορούν να παίζουν από τρεις- πέντε παίκτες. Αυτό που τους δυσκόλεψε περισσότερο, σύμφωνα με τον κ.Μιχαήλ, ήταν οι κανόνες, καθώς έπρεπε ο ένας να συμπληρώνει τον άλλον και δεν θα τον αναιρεί, ενώ στόχος ήταν να δημιουργήσουν ένα παιχνίδι που «θα θέλουν όλοι να το παίζουν ξανά και ξανά».
Σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, οι συμμετέχοντες είναι επιμελητής/τρια μουσείων και το επόμενο πρότζεκτ είναι να δημιουργηθεί ένα μουσείο αφιερωμένο στον ‘Αγγλο φιλέλληνα. Όλοι οι παίκτες προσπαθούν να πάρουν στα χέρια τους αυτή την ευκαιρία και ο χρόνος τρέχει. Στόχος είναι να μάθουν όλα τα στοιχεία της ζωής του ποιητή, να «στήσουν» την έκθεση και να ετοιμαστούν για τα εγκαίνια. Τα παιδιά ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ενώ στο τέλος του παιχνιδιού υπάρχει και ένα «έξτρα» στοιχείο όπου μπορεί η νίκη να είναι ομαδική.
